คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 286

ลู ชินจิน ดึง ทัง โรลชูว ออกมา

“พี่สะใภ้…” ลู เซียวเหยา โอดครวญ

เห็นเช่นนั้น หยิง เสี่ยวเซียว ส่ายหัว พร้อมกับถอนหายใจ ตบบ่าเขาเบา ๆ เธอพยายามปลอบใจเขา “ภาวนาให้ตัวเองรอดเถอะนะ ลู เซียวเหยา”

“หยิง เสี่ยวเซียว เธอคงดีใจสุด ๆ ไปเลยสินะที่เห็นฉันงานเข้าอย่างนี้” ลู เซียวเหยา ถามออกมาอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อได้ยินน้ำเสียงเยาะเย้ยจากเธอ

หยิง เสี่ยวเซียว เบิกตากว้างพร้อมแสร้งทำเป็นตกใจ “ไม่นะ นี่นายรู้ด้วยหรอ?”

“หยิง เสี่ยว เซียว!” ลู เซียวเหยา กัดฟันแน่น ตะโกนเน้นชื่อเธอทีละคำดังลั่น

“เห้อ ฉันได้ยินมาว่าที่แอฟริกาใต้มียุงเยอะมาก ไหนจะเชื้อโรคอีก ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยแล้วกันนะ”

หยิง เสี่ยวเซียว ส่งยิ้มอย่างรักใคร่แต่แฝงด้วยความสะใจให้กับเขา

เธอไม่สนใจเสียงอวดครวญของเขา แต่กลับเดินหนีไปอย่างเฉิดฉาย

ทัง โรลชูว โดน ลู ชินจิน ลากมายังอีกห้องนึง เธอรู้ว่าที่ ลู เซียวเหยา เข้ามาขอร้องให้เธอยกโทษให้เป็นแค่การแสดง แต่ก็อดรู้สึกผิดต่อเขาไม่ได้ก็เขาอุตส่าห์เรียกเธอ “พี่สะใภ้” อย่างเว้าวอนขนาดนั้น

“ชินจิน เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของ เซียวเหยา เลย อย่าลงโทษเขาเหมือนที่คุณลงโทษ โมเฟย เลยนะ”

ทัง โรลชูว ขอร้องให้ ชินจินให้อภัย ลู เซียวเหยา แทนเขา เพราะเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นก็เพราะเธอเองทั้งนั้น เธอไม่อยากให้ใครต้องมารับผิดแทนความผิดพลาดของเธอ

ลู ชินจิน ก้มหน้าลงมา จ้องลึกเข้าไปในยังนัยน์ตาใสเเจ๋วของเธอ ริมฝีปากของเขาหยักเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น “ถ้าเช่นนั้น คุณเองก็ต้องถูกลงโทษไปกับเขาด้วย”

“หืม?” ทัง โรลชูว เบิกตากว้างด้วยความตกใจและงุนงง “ทำไมฉันต้องโดนลงโทษด้วยล่ะ?”

“เพราะคุณไม่เชื่อฟังคำสั่งผม”

เพียงเหตุผลง่าย ๆ ที่ทำให้ ทัง โรลชูว พูดไม่ออก เธอเองไม่ได้เชื่อฟังในสิ่งที่เขาบอกอย่างที่เขาต้องการ เธอยืนกรานที่จะไปงานเลี้ยงให้ได้ทั้ง ๆ ที่เขาขอไว้ และก็ยังยืนกรานว่าเธอดูแลตัวเองได้

หยิง เสี่ยวเซียว หันไปมองทางห้องครัว เมื่อเห็นว่าคนในครัวกำลังยุ่ง เธอถอนหายใจพร้อมส่ายหน้า “ฉันว่าคงไม่มีใครคาดคิดว่าลูกชายคนโตของตระกูลลู ผู้บริหารระดับสูงของ ธันเดอร์โบลท์ เอนเตอร์เทรนเมนต์ กรุ๊ป จะลงมือทำอาหารเองที่บ้าน”

“เธอไม่คิดว่ามันเหมือนยังกับเรื่องมหัศจรรย์เหรอ?”

“ไม่ใช่แค่มหัศจรรย์นะ แต่นี่เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นมาก่อนเลย!” หยิง เสี่ยวเซียว อุทานขึ้นก่อนจะหันไปทางลู เซียวเหยา “ลู เซียวเหยา นายทำอาหารเป็นหรือเปล่า?”

“ทำไมเหรอ?” ลู เซียวเหยา เงยหน้าขึ้นมองเธออย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อเห็นสายตาที่มองมาอย่างคาดหวังของเธอ เขายิ้มอย่างยั่วยวน “ทำไมจู่ ๆ เธอถึงถามคำถามนี้กับฉันล่ะ ถ้าฉันตอบว่าทำเป็น เธอจะแต่งงานกับฉันไหม?”

หยิง เสี่ยวเซียว ตัวแข็งทื่อไปชั่วครู่ก่อนจะได้สติ เธอนิ่วหน้าด้วยความขยะแขยง “ลู เซียวเหยา อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ผู้หญิงทุกคนที่ถาม คำถามนี้กับนายต้องอยากแต่งงานกับนายทุกคนงั้นเหรอ?”

“แน่นอนสิ” ลู เซียวเหยา ตอบอย่างวางท่า

หยิง เสี่ยวเซียว กรอกตาก่อนจะตอบกลับ “ขอโทษนะ แต่ฉันไม่สนใจเลยแม้แต่นิดเดียว”

ลู เซียวเหยา เลิกคิ้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก