คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 316

ทัง โรลชูว ตะโกนด้วยความประหลาดใจ เพราะเธอล้มลงบนตักของเขา และมีมือของเขาโอบรอบเอวของเธอ

แม้ว่าทั้งสองจะแต่งงานกันอย่างเป็นทางการแล้ว แต่ท่าทางที่ใกล้ชิดแบบนี้ ก็ยังทำให้เธออึดอัดเล็กน้อยและใบหน้าขาวของเธอค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง

ลู ชินจิน ไม่ทันสังเกตเห็นความไม่สบายใจของเธอเลย เขาวางคางไว้บนไหล่ของเธอ ทำให้เขาได้กลิ่นหอมของเธอ มันชวนให้เขาหลงใหลเป็นอย่างมาก

เธออดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เพราะลมหายใจร้อนของเขาแผดเผาคอที่บอบบางของเธอ

ลู ชินจิน ลืมตาขึ้นและยกคิ้วขึ้นเมื่อเขาเห็นหูของเธอแดง

เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มเย้ยหยัน "ทำไมคุณดูเขินจัง?"

เสียงของเขาทุ้มและเซ็กซี่

หัวใจของ ทัง โรลชูว เต็นแรง เธอพยายามที่จะหลบสายตาของเขาด้วยความเขิน

"ฮ่า ฮ่า..." ลู ชินจิน หัวเราะเบา ๆ

"ทำไมเธอถึงน่ารักขนาดนี้"

ทัง โรลชูว ได้ยินเสียงหัวเราะของเขา ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เธอปล่อยมือเขาแล้วยืนขึ้นบ่นว่า "ทำไมคุณน่าเซ้าซี้จังเลย"

หลังจากที่เธอบ่นเสร็จเธอก็วิ่งหนีไป

เมื่อดูเธอวิ่งหนีไป รอยยิ้มของ ลู ชินจิน ก็สดใสมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อกี้ดวงตาของเขาเห็นแต่ท่าทางขี้อายของเธอ

เมื่อก้มลงเพื่อจะอ่านรายงานการเงินอีกครั้ง เขาก็ไม่สามารถโฟกัสที่เอกสารได้

เขาทำได้เพียงยิ้ม เพราะเธอมีอิทธิพลต่อเขาอย่างมาก

ในห้องของเธอ ทัง โรลชูว โยนกระเป๋าลงบนเตียงอย่างลวก ๆ ก่อนจะหันไปทางห้องน้ำ เธอใช้มือปิดใบหน้าที่ร้อนของเธอด้วยความเขินอาย

เธอมองไปรอบ ๆ ตัวเพื่อค้นหาสิ่งของที่จะปกปิดร่างกายของเธอ

หลังจากนั้นเธอก็ดึงประตูห้องน้ำให้เปิดออก เธอยื่นหัวออกมาเธอตรวจสอบให้แน่ใจว่าผู้ชายของเธอยังไม่เข้ามาในห้อง

เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะเดินออกไป

เธอกำลังจะวิ่งเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อหาชุดนอนของเธอ แต่จู่ ๆ ประตูห้องก็เปิดออก

ทัง โรลชูว หันหน้าไปทางประตูและเห็นร่างสูงเพรียวเดินเข้ามา

เขาใส่ชุดนอนแล้ว และผมของเขาก็ยังเปียกอยู่ และตอนนี้เขาดูน่าหลงไหล ตรงกันข้ามกับสภาพของเธอตอนนี้เลย

ห้องไฟสลัว เพราะมีเพียงโคมไฟติดผนังที่ให้แสงสีส้มอบอุ่น

เมื่อ ลู ชินจิน เปิดประตูและเข้าไปในห้อง เขาไม่ได้คิดว่าจะได้เห็นภาพที่สวยงามเช่นนี้ สายตาของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนไป