คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 324

เมื่อเดินเข้าไปในห้องคนไข้ ลู ชินจิน ก็เห็น ทัง โรลชูว นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล ใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอทำให้หัวใจของเขาเหมือนถูกมือบีบแรง ๆ

เมื่อเช้าตอนที่เขาออกจากบ้าน เขาเห็นเธอนอนอย่างน่ารักบนเตียง

แต่ตอนนี้เธอนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล ภายในห้องเป็นแสงสีขาวซึ่งเมื่อกระทบใบหน้าของเธอนั่นก็ยิ่งทำให้สีหน้าของเธอซีด

"พี่" เมื่อเห็นว่าพี่มาถึงแล้ว ลู เซียวเหยา ก็ลุกขึ้นยืนและเรียกเขา

ลู ชินจินเดินไปที่ข้างเตียง เขาก้มลงมองใบหน้าของหญิงสาวที่ยังไม่ได้สติ เขาช่วยเธอจัดผมที่ยุ่งเหยิงและลูบไล้ผิวของเธอ นิ้วของเขาสั่นไปหมด

เขาเคยสัญญาว่าจะปกป้องเธอไปตลอดชีวิต แต่เขาก็ยังปล่อยให้เธอเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาหลับตาเพื่อซ่อนความเจ็บปวดไว้ภายใน

เขายืนอยู่ข้างเตียงและปล่อยความรู้สึกของความเศร้าออกมา นั่นเท่าให้ทั้งห้องเงียบสนิท

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ลืมตาขึ้น ทำให้เห็นความเย็นยะเยือกภายในรูม่านตาที่มืดมิด

"กู โรลโรล อยู่ที่ไหน?"

"ที่สถานีตำรวจ" ลู เซียวเหยา ตอบ

"บอกสถานีตำรวจไปว่าอย่าให้ใครประกันตัวเธอได้"

"เสี่ยวเซียวบอกพวกเขาแล้ว"

"ฉันจะให้พวกเขา 'ดูแล' กู โรลโรล อย่างดี" ความอาฆาตเกิดขึ้นในดวงตาของ หยิง เสี่ยวเซียว

ลู ชินจิน เหลือบมองเธอก่อนที่จะถามอีกครั้ง "หมอบอกว่ายังไงบ้าง?"

"หมอบอกว่าการผ่าตัดราบรื่น เธอจะฟื้นในอีกไม่กี่วัน"

ลู เซียวเหยา พูดซ้ำสิ่งที่หมอบอกเขา

ลู ชินจิน เงียบไป ก่อนที่จะบอกด้วยเสียงทุ้ม "ทุกคน ออกไปก่อน"

เมื่อรู้ว่าเขาต้องการอยู่ตามลำพังกับพี่สะใภ้ ลู เซียวเหยา ก็รีบดึง หยิง เสี่ยวเซียว ออกมาโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขารีบปิดประตูห้องคนไข้อย่างรวดเร็ว

เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้นข้าง ๆ เธอ “ฉันมีเพื่อน แต่เราทุกคนมีความรับผิดชอบที่แตกต่างกัน และผ่านการฝึกอบรมเรื่องต่าง ๆ มาตั้งแต่เรายังเด็ก และนั่นมันทำให้เราไม่มีเวลาเล่นสนุก และมีเวลาเจอกับพวกเขาไม่บ่อยเท่าไหร่"

ในฐานะสมาชิกของสี่ตระกูลใหญ่ เพื่อนของเขาและพี่ใหญ่จะเป็นแค่ทายาทในสี่ตระกูลใหญ่เท่านั้น

“ฉันเห็นใจนายนะ” หยิง เสี่ยวเซียว เงยหน้าขึ้น "เพราะฐานะของนายเป็นแบบนี้ นายคงจะไม่มีเพื่อนที่ฐานะต่างกว่าแน่นอน เพราะพวกเขาอาจมีแรงจูงใจบางอย่างที่มาเป็นเพื่อนด้วย"

ลู เซียวเหยา ยิ้มและเยาะเย้ย "ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะฉลาดขนาดนี้"

"แน่นอน" หยิง เสี่ยวเซียว หันหน้ามาและยิ้มให้เขา

ทางเดินที่สว่างไสว ทำให้ใบหน้าของเธอสวยขึ้นมาก

เขาจ้องมองไปที่ หยิง เสี่ยวเซียว อย่างจดจ่อ นั่นมันทำให้ หยิง เสี่ยวเซียว เขินอายจนต้องรีบหันหน้าหนี

ทันใดนั้นบรรยากาศก็เริ่มตึงเครียด

มีบางอย่างที่เปลี่ยนไป