คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 342

เหล่าคนดังแต่งตัวดูดี นั่งมาในรถหรูที่ทาง ทังไห่ จัดไว้ให้ ก่อนจะมาจอดเทียบด้านหน้า พวกเขาเดินไปบนพรหมแดงทีละคน เข้าสู่ห้องโถงที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา

มันเป็นคืนแห่งการรวมตัวของกลุ่มคนดัง ที่มักจะมีจุดมุ่งหมายที่ไม่ปกติ

นั่งดูไลฟ์สดทางเว็บไซต์ ทัง โรลชูว รับรู้ได้ถึงสถานการณ์ ณ งานเฉลิมฉลองนั่น น่าเสียดายที่เธอไม่เห็น เหยียน ซู อยู่บนพรมแดง

ชายคนนั้นอ่อนโยน แต่ก็ช่างดูเฉยเมย

เธอรู้สึกผิดหวังเล็ก ๆ จึงปิดเว็บไซต์ไลฟ์สดไป จากนั้นจึงเปิดเว็บไซต์เว๋ยป๋อและพิมพ์ “เหยียน ซู” ลงในช่องค้นหา

หลังจากนั้น เธอก็ถูกพาเข้าสู่หน้าโปรไฟล์ของ เหยียน ซู โพสต์ล่าสุดของเขาคือ โพสต์โฆษณาสินค้าให้กับสปอนเซอร์เมื่อเดือนก่อน

เมื่อเลื่อนหน้าเว๋ยป๋อของเขาลงมาเรื่อย ๆ ก็พบว่าโพสต์ทั้งหมดของเขาคือ โฆษณาสินค้า และละครของเขาทั้งนั้น แทบจะไม่มีเรื่องส่วนตัวของเขาเลยบนเว๋ยป๋อ

ทัง โรลชูว รู้สึกสับสน เขาช่างเป็นผู้ชายที่ลึกลับจริง ๆ

หยิง เสี่ยวเซียว เดินเข้ามาและพบเธอนั่งจดจ่ออยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ จ้องมองไปที่หน้าเว็บเพจด้วยสีหน้าจริงจังแต่ดูหมดหนทาง

เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ เธอจึงแอบมองและตะโกนขึ้นมา “เธอกำลังส่องเว๋ยป๋อของ เหยียน ซู อยู่งั้นเหรอ”

เสียงของเธอดังมากจนชายสองคนที่เดินตามหลังมาได้ยินเข้า

พวกเขาคือ ลู ชินจิน และ ลู เซียวเหยา

ได้ยินเสียงกรี๊ดลั่นของ เสี่ยวเซียว ลู เซียวเหยา นิ่วหน้า เขาหันกลับมาหาพี่ของเขา “พี่ใหญ่”

“คุณต้องระวังตัวไว้นะ”

มันเป็นเรื่องที่แปลกมากที่พี่สะใภ้ของเขา เข้าไปส่องเว่ยปอของผู้ชายคนอื่น

ลู ชินจิน หันไปจ้องเขาอย่างเย็นชา “ไม่มีใครคิดว่านายเป็นใบ้หรอกนะถ้าจะเงียบปากไปบ้าง”

พูดจบ เขาก็เดินเข้าตรงเข้าห้องไปทันที ปล่อย ลู เซียวเหยาที่สับสน ทิ้งไว้ลำพัง

“พี่ใหญ่ ผมเป็นห่วงพี่นะ”

“ผมเจอพวกเขาด้านล่าง” ลู เซียวเหยา ตอบแทนพี่ชายของเขา

เมื่อเห็น ลู เซียวเหยา ก็มาด้วย เธอประหลาดใจเล็กน้อย

“นายไม่ได้ไปงานเลี้ยงของ ทังไห่ เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ กับ โม เฟย หรอกเหรอ?”

ลู เซียวเหยา หยักไหล่ “เขามีคู่ควงไปด้วยแล้ว ถ้าพวกเราไปด้วยก็จะกลายเป็นก้างขวางคอเปล่า ๆ”

ทัง โรลชูว รู้สึกงงหนักขึ้นไปอีก “ทำไมพวกนายถึงจะเป็นการขวางคอล่ะ พวกเขาไม่ได้ออกเดทกันสักหน่อย ใช่ไหม?”

“แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ได้อยากไป มันเป็นแค่งานเทศกาลที่จัดขึ้นเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ ทุกคนต่างก็มีเป้าหมายที่ซ่อนอยู่ของตัวเองกันทั้งนั้น”

ลู เซียวเหยา เม้มปากด้วยความรังเกียจเมื่อนึกไปถึงงานที่จัดขึ้นเพื่อหาแต่ผลประโยชน์นั่น

“แล้วถ้าไม่มีคนไป งานเทศกาลนั่นก็จะไม่เกิดขึ้น”

ในความคิดของ ทัง โรลชูว งานนั่นเกิดขึ้นมาก็ด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้ทุกคนจะมีจุดประสงค์ที่แอบแฝงอยู่ แต่ก็จะไม่มีใครเสียผลประโยชน์หรอก