คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 349

ทัง โรลชูว รู้สึกผิดเล็กน้อยที่เห็นใบหน้าผิดหวังของ เสี่ยวเซียว เพราะเธอพยามอย่างมากเพื่อแก้แค้นแทนเธอ

“มันก็แค่การเดาไปเองของฉัน ด้วยใบหน้าที่เสียโฉมของ กู โรลโรล ฉันคิดว่าที่เธอไปร่วมงานเทศกาลก็เพียงเพราะต้องการที่จะหาบริษัทใหม่ให้กับตัวเอง แต่ก็คงไม่มีบริษัทไหนกล้าเซ็นสัญญากับเธอหรอก หลังจากที่แกทำแบบนั้นกับเธอ”

ทัง โรลชูว เรียบเรียงเหตุการณ์อีกครั้งเพื่อที่จะปลอบใจ เสี่ยวเซียว จากความผิดหวัง

“จริงเหรอ?” ได้ยินดังนั้น หยิง เสี่ยวเซียว ดีใจขึ้นมาทันทีเธอตะโกนออกมาด้วยความปลื้มใจ “ฉันอยากให้เธอโดนปฏิเสธจากทุกบริษัทแล้วก็ถูกไล่ออกจากวงการบันเทิงไปเลย”

ทัง โรลชูวพยักหน้า “บางทีเธออาจจะถูกไล่ออกไปแล้วก็ได้”

ตอนนี้ กู โรลโรล มีชื่อเสียงในด้านแย่ ๆ ในวงการบันเทิง ถ้าเซ็นสัญญากับเธอก็เหมือนการเอาขยะเข้าบ้าน ทำให้บริษัทนั้นแปดเปื้อน และทำลายชื่อเสียงของบริษัท

“ไม่ใช่แค่นะ ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงแล้วแหละ” หยิง เสี่ยวเซียว พูดขึ้นด้วยความมั่นใจ

ทัง โรลชูว ยิ้ม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อ เธอเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ฉันได้ยินมาว่าเธอตั้งใจจะกลับไปทำงานที่ข่าวบันเทิงไทม์

หยิง เสี่ยวเซียว ตกตะลึงไปกับคำถาม เธอใช้เวลาสักพักก่อนจะตอบกลับ “เธอรู้ได้ยังไง?”

หยิง เสี่ยวเซียว ตบหน้าผากตัวเองอย่างเซ็ง ๆ หนึ่งฉาด “ฉันนี่โง่จริง ๆ ลู เซียวเหยา คงบอกเธอสินะ”

ทัง โรลชูว ส่ายหน้า “เปล่าหรอก”

“งั้นก็ต้องเป็น เซิน โมเฟย”

“ใช่ เป็นเขา” ทัง โรลชูว มองหน้าเธอด้วยสายตาครุ่นคิด “บอกฉันมานะว่าทำไมเธออยากทำงานที่ข่าวบันเทิงไทม์ หรือมันเป็นเพราะ เซียวเหยา?”

“เพราะ ลู เซียวเหยา?” หยิง เสี่ยวเซียว กรอกตา “เธอคิดมากไปแล้ว ชูวชูว ฉันแค่อยากจะฝึกฝนตัวเอง”

“โอ้ จริงเหรอ?” ทัง โรลชูว ไม่อยากจะเชื่อเหตุผลง่าย ๆ นั่น

“ไม่เป็นไรถ้าเธอไม่เชื่อฉัน”

ทัง โรลชูว เลิกคิ้ว แต่ไม่ได้พูดอะไรในเรื่องนี้ต่ออีก ในเมื่อเธอไม่อยากจะบอกเหตุผลที่แท้จริง ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะไปบังคับเธอ

“คุณหมอบอกว่าฉันสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ในวันพรุ่งนี้” ทัง โรลชูว เปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง

“จริงเหรอ?” หยิง เสี่ยวเซียว ประหลาดใจ “เธอหายดีแล้วเหรอ?”

“ใช่สิ ฉันเกือบจะหายดีแล้วนะ หลังจากได้พักอีกซักสองสามวันที่บ้าน ฉันก็จะกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม”

“เธอควรจะอยู่ที่โรงบาลอีกซักสองสามวันนะ เธอพักผ่อนที่นี่ก็ได้นี่ แล้วถ้าเธอมีอาการอะไรขึ้นมาอีกเธอก็จะพบหมอได้ง่ายกว่า”

หยิง เสี่ยวเซียว เป็นกังวลที่เธอจะได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วเกินไป

“ไม่ล่ะ ฉันจะเปื่อยอยู่ที่นี่อยู่แล้ว ไปอยู่ที่บ้านสบายกว่าตั้งเยอะ”