คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 359

วันนี้ หยิง เสี่ยวเซียว ตั้งใจเปลี่ยนนิสัยที่ไม่ดีในการนอนของเธอ เธอตื่นขึ้นมาอย่างสดใสแต่เช้า

ทันทีที่เธอตื่นขึ้นมา เธอก็เริ่มอาบน้ำ แต่งหน้า เลือกชุด รองเท้า และกระเป๋า ทั้งหมดนี้โดยไม่ต้องหยุดพักตั้งแต่ตื่นขึ้นมา

เธอย้ายเสื้อผ้าของฤดูการนี้ไปวางไว้บนเตียง และเธอก็เริ่มนำชุดมาทาบตัวของเธอหน้ากระจก เพื่อดูว่ามันดูดีไหม ถ้าเธอรู้สึกว่ามันไม่เลว เธอก็จะลองสวมใส่มันดู

ถ้าเธอยังไม่พอใจเธอก็จะเลือกตัวอื่น เธอทำมันจนกว่าเธอจะพบตัวที่เธอพอใจที่สุด

แค่เลือกชุดก็ใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว นับประสาอะไรกับกระเป๋า และรองเท้า

และตอนที่เธอกำลังจะออกไปทำงาน ก็เกือบจะถึงเวลาเข้างานแล้ว

เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการแต่งกายของเธอ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะวิจารณ์มันแบบนี้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หยิง เสี่ยวเซียว ก็โกรธมาก

เธอมองไปที่ ลู เซียวเหยา อีกครั้ง แต่เขาก็ยังคงเดินเตร่ไปเรื่อย ๆ

"ที่นี่คือ ออฟฟิศไม่ใช่รันเวย์สำหรับเธอนะ ถ้าเธอมีเวลาแต่งตัวมาก ทำไมไม่เอาเวลาไปอ่านหนังสืออีกสักสองสามเล่ม เพราะถ้าเธอไม่สามารถทำงานให้ดีได้ เธอก็คงจะไม่ต่างอะไรกับแจกันใส่ดอกไม้หรอก..."

หยิง เสี่ยวเซียว รู้สึกถึงความโกรธที่เพิ่มขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ เธอกัดฟัน และขู่เขาด้วยเสียงต่ำ "ลู เซียวเหยา นายพูดจบหรือยัง?"

ลู เซียวเหยา ตกใจมากจนเขาปิดปากทันที เขากระพริบตา และมองเธออย่างใสซื่อ บริสุทธิ์

หยิง เสี่ยวเซียว ก้าวไปข้างหน้า และคว้าเน็คไทของเขาอย่างแรง เขาทำได้เพียงก้มหน้าลงไปมองนัยน์ตาตาที่โกรธเกรี้ยวของเธอ

เขาถึงกับผงะและร้องว่า "หยิง เสี่ยวเซียว ใช้คำพูดสิ อย่าใช้ความรุนแรงเลย"

หยิง เสี่ยวเซียว ไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของเธอได้หลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด

"ลู เซียวเหยา นายคิดว่าผู้หญิงอย่างฉันสามารถตีนายได้ด้วยเหรอ? นายมันโง่! ขี้ขลาด!”

หยิง เสี่ยวเซียว ปล่อยเน็คไทของเขา และกลอกตาด้วยความดูถูก

"ใช่ เธอน่ารักมาก" ลู เซียวเหยา พยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะพูดต่อ "เธอน่าสงสารมาก เพราะไม่มีใครรักเธอเลย คนที่รักเธอคงน่าสงสารมาก ๆ"

หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มกว้างใส่เธอมแล้วก้าวถอยหลังเพราะกลัวว่าเธอจะทำร้ายขา

“ลู เซียวเหยา!” หยิง เสี่ยวเซียว รีบไปข้างหน้าและยกมือขึ้นเพื่อตีเขา

ลู เซียวเหยา ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากันหน้าตัวเอง เขาเตือนเธอว่า "อย่าเข้ามาใกล้นะ ไม่งั้นฉันไม่รับประกันแน่ว่าฉันจะไม่ทำอะไรเธอ"

“อ๋อ?” หยิง เสี่ยวเซียว วางมือลง "เอาเลยสิ คนขี้ขลาด!"

ขณะที่เธอพูด เธอก็ยังคงเดินเข้าไปหาเขา ในขณะเดียวกันเขาก็ก้าวถอยหลัง

เมื่อหลังของเขาติดกำแพง ไม่มีทางที่จะถอยไปไกลกว่านี้ ลู เซียวเหยา ก็จ้องมองไปที่ หยิง เสี่ยวเซียว และกล่าวว่า "คำเตือนครั้งสุดท้าย ถ้าเธอเข้ามาใกล้กว่านี้ฉันจะทำจริง ๆ ล่ะนะ"

หยิง เสี่ยวเซียว ไม่ฟังคำเตือนจากเขา และยังคงเดินเข้าไปใกล้เขา