คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 370

"เซิน โมเฟย คุณ..."

ในขณะที่ ซอง อันยี กำลังจะปฏิเสธเขา ก็มีเสียงคนอื่นแทรกเข้ามา "คุณครับ ตอนนี้ลูกค้าคนนี้เมามาก และถ้าเกิดอะไรขึ้นมาบาร์ของเราไม่รับผิดชอบอะไรเขาทั้งสิ้น ทางที่ดีมารับเขาเถอะครับ"

เธอจึงต้องไปรับเขาจากบาร์ และพาเขาไปที่บ้านของเธอเอง

ชายเมาที่มีส่วนสูง 1.8 เมตร เขาอาการหนักมาก โชคดีที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยใจดีพอที่จะช่วยเธอพาเขาเข้าไปในบ้านของเธอ

ไม่งั้นเธอคงจะโดนเขาทับไปแล้วด้วยน้ำหนักของเขา

หลังจากช่วยเขาเข้านอน เธอก็นำผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เขา

แต่เมื่อเธอหันกลับมา เขาก็เดินโซซัดโซเซเข้าไปในห้องน้ำและเริ่มถอดเสื้อผ้า เธอแทบจะอุทานออกมาด้วยความตกใจราวกับว่าเธอเห็นคนโรคจิต

"เซิน โมเฟย คุณต้องอาบน้ำด้วยตัวเอง ฉันจะไม่ช่วยคุณนะ" เธอโยนผ้าขนหนูไปให้เขา และกำลังจะออกไปจากห้องน้ำ

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงแรงดึงที่ข้อมือของเธอ เธอตะลึง ในวินาทีต่อมาเธอก็พบกับอาการวิงเวียนศีรษะ ก่อนที่เธอจะตอบสนองเธอพบว่าตัวเองถูกผลักจนติดผนังห้องน้ำ

"เซิน โมเฟย คุณ..."

ก่อนที่เธอจะได้บ่น ริมฝีปากนุ่มและอบอุ่นของเขาก็ทาบเข้ามาปิดริมฝีปากของเธอแล้ว จมูกของเธอได้รับกลิ่นของแอลกอฮอล์จนเวียนหัว

ปลายลิ้นของเขาบังคับให้เธอต้องเปิดปาก ลิ้นของเขากวาดไปทั่วทุกมุมปากของเธออย่างไร้ความปราณี ในท้ายที่สุดมันก็สำรวจข้างในริมฝีปากของเธออย่างบ้าคลั่ง

ราวกับว่าเธอไม่รู้สึกถึงความเย็นของน้ำ เธอยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ปล่อยให้มันล้างตัวเธอ เพราะนี่มันดูเหมือนวิธีเดียวที่จะรักษาเธอได้

เซิน โมเฟย ที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงน้ำไหล เขาพลิกตัวเพื่อจะไปกอดคนข้าง ๆ แต่ไม่มีใครอยู่แล้ว

เขาเบิกตากว้าง เมื่อพบว่าไม่มีคนนอนข้างเขา

เขาพยายามดิ้นรนเพื่อนั่งตัวตรง และลูบศีรษะซึ่งยังเจ็บอยู่ เขาหันกลับไปที่ห้องน้ำซึ่งมีเสียงน้ำดังมาจาก

เขาพลิกร่างเพื่อออกจากเตียงก่อนจะเดินกระโจนไปที่ประตูห้องน้ำ ประตูไม่ได้ล็อกไว้และมีร่างบอบบางน่ารักยืนอยู่ใต้ฝักบัว

แสงระยิบระยับส่องผ่านรูม่านตาสีดำของเขาขณะที่เขาเดินเข้ามา