คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 372

ท่าทางของ ทัง โรลชูว เปลี่ยนไป “นาย...นาย กับ อันยี...นาย...”

ทัง โรลชูว ตกใจมากจนเธอพูดไม่ถูก

"ก็คงจะเป็นแบบนั้น" เซิน โมเฟย ยอมรับ

เมื่อเห็นท่าทีเฉยเมยของเขา ทัง โรลชูว ก็โกรธ "เซิน โมเฟย นายรู้ไหมว่าทำอะไรลงไป"

"ผมรู้"

“รู้งั้นเหรอ? งั้นขอถามอะไรหน่อย! นายทำอะไรเพื่ออันยีได้บ้าง? นายแต่งงานกับเธอได้ไหม?”

เซิน โมเฟย เงียบ เขาไม่สามารถตัดสินใจเรื่องแต่งงานเองได้ การที่จะแต่งงานกับเธอเป็นไปได้น้อยมาก

เมื่อเห็นว่าเขาเงียบ ริมฝีปากของ ทัง โรลชูว ก็โค้งเป็นยิ้มเยาะ "ทำไม นายตอบฉันไม่ได้เหรอ?"

เธอหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดต่อ "ฉันถามชินจินมาแล้ว เขาบอกฉันว่าคู่หมั้นของนายคือ หลานสาวของเพื่อนทหารเก่าของคุณปู่ คนที่เคยช่วยเขามาก่อน และนายไม่สามารถยกเลิกการแต่งงานนั้นได้"

เซิน โมเฟย รู้มาตลอดว่าเธอพูดเรื่องอะไร แม้ว่าความเป็นจริงนั้นยากที่จะเปลี่ยนแปลง แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนความรู้สึกที่เขามีให้อันยี

"ผมรักอันยี" เขาจ้องไปที่ ทัง โรลชูว ด้วยสายตาที่จริงใจ และมุ่งมั่น

"ปล่อยเธอไปเถอะ เธอไม่อยากไปเป็นมือที่สามหรอก"

ทัง โรลชูว จ้องมองเขาก่อนที่จะเดินไปรอบ ๆ ตัวเขา แต่แล้วเธอก็ต้องหยุดเดิน

เพราะตอนนี้ ซอง อันยี ยืนอยู่ข้างชั้นวางรองเท้าตรงทางเข้า

เธอได้ยินบทสนทนาทั้งหมดของพวกเขา

ซอง อันยี มองพวกเขาอย่างไร้ความรู้สึก ทัง โรลชูว และ…เขา

"อันยี" ทัง โรลชูว ร้องออกมาด้วยความกังวล

เมื่อได้ยินว่าเธอเรียก "อันยี" เซิน โมเฟย ก็หันกลับไป ร่างที่ผอมบางของ ซอง อันยี เข้ามาในดวงตาของเขา

ฉันเกลียดคุณ!

ประโยคนั้นลบทุกอย่างที่เขาพยายามมาในอดีตทั้งหมด

ประตูได้ถูกปิดลงแล้ว

เมื่อจ้องมองไปที่ประตูสีแดงบรอนซ์ เซิน โมเฟย รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกกระชากออกไปแล้ว มันว่างเปล่า เขารู้สึกแย่มาก

เธอยืนอยู่หลังประตู พวกเขาสองคนเป็นเพียงเส้นขนานของกันและกันเท่านั้น

อีกด้านหนึ่งของประตู ทัง โรลชูว มอง ซอง อันยี ด้วยความเป็นห่วง เธอไม่รู้จะปลอบเพื่อนของเธอยังไง

ซอง อันยี จ้องไปที่แม่กุญแจ น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเธอ ทั้งทีเธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะกลั้นมันแล้ว

เธอต้องใจร้ายกับเขาเพื่อแก้ไขเรื่องที่ผิดพลาดในอดีต เธอต้องตัดความสัมพันธ์กับเขาเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องในอนาคต

ความรักที่พวกเขามีให้กันนั้นมันไร้ประโยชน์ หากพวกเขาไม่เหมาะสมสำหรับกันและกัน