คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 380

"อี้เฉินและคุณยังไม่ได้แต่งงานกันนี่ เขาสามารถเลือกคู่ที่ดีกว่าได้ เรารักกัน ฉันไม่ใช่มือที่สามซักหน่อย"

หยาง เฉียนเฉียน ดูเหมือนจะไม่กระวนกระวายกับคำพูดของเธอ ในขณะที่เธอปกป้องตัวเองอย่างใจเย็น

"ใช่ คุณรักกัน ฉันอวยพรให้นะ แต่ไปรักกันไกล ๆ เถอะ"

ซอง อันยี รู้สึกหงุดหงิดสุด ๆ เธอรู้สึกวาบหวามอย่างมากเนื่องจากเธอเพิ่งมีเรื่องกับผู้ชายมา และเมื่อได้พบกับพวกเขาแล้ว เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเหมือนลูกบอลขนสัตว์ที่ยุ่งเหยิง

เธอแค่ต้องการให้พวกเขาหลีกทางให้เธอ เพื่อที่เธอจะได้จากไป

ในขณะเดียวกัน ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียว กำลังยุ่งอยู่กับการช็อปปิ้ง โดยที่พวกเธอไม่เห็นว่า ซอง อันยี ไม่ได้ตามมา

"อันยี แกว่าเตียงอันยี้เป็นยังไง"

“อันยี โต๊ะอาหารอันนี้ดีไหม?”

“อันยี...”

ทัง โรลชูว ถามคำถามมากมาย แต่เธอไม่ได้รับคำตอบใด ๆ เธอกำลังจะหันกลับมาถาม ซอง อันยี ว่าทำไมเธอถึงเงียบ แต่เมื่อหันกลับไป เธอก็ไม่เห็น ซอง อันยี อยู่ด้านหลังแล้ว

“อันยีอยู่ไหน” ทัง โรลชูว เอื้มมือไปดึง หยิง เสี่ยวเซียว ที่เดินอยู่ข้างหน้า

“นั่นเธอไม่ใช่เหรอ…?”

“ข้างหลัง?”

ขณะที่ หยิง เสี่ยวเซียว หันกลับมา ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ "ตายแล้ว ซอง อันยี อยู่ไหน?"

"ฉันก็ถามแกอยู่" ทัง โรลชูว ถอนหายใจ

"กลับไปที่เดิมกันเถอะ"

หยิง เสี่ยวเซียว ที่โกรธเธอ รีบลุกลี้ลุกลนวิ่งเข้าไปและตีมือของ ฮัน อี้เฉิน เพื่อปกป้อง ซอง อันยี ที่อยู่ข้างหลังเธอ เธอตะโกนด้วยความเหวี่ยงว่า "ไอโง่ อย่ามายุ่งกับอันยีนะ หรือจะให้ฉันตีนายจนกว่าแม่ของนายจะจำไม่ได้"

ทัง โรลชูว เดินไปที่ด้านข้างของ ซอง อันยี เธอกอดไหล่ของเพื่อนเธอและถามด้วยความเป็นห่วง "อันยี เป็นอะไรไหม"

เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอมาถึงแล้ว ซอง อันยี ก็รู้สึกดีขึ้นมาก

เธอยิ้มและส่ายหัว "ฉันไม่เป็นไร"

ทัง โรลชูว สังเกตเห็นว่ามือของเธอเป็นสีแดงจากการจับของ ฮัน อี้เฉิน เธอจึงบ่นด้วยความกังวล "แกจะไม่เป็นอะไรได้ไง มือของเธอแดงเลยนะ"

“ฉันไม่เป็นไรจริง ๆ” ซอง อันยี ลูบข้อมือสีแดงของเธอ มันเจ็บเล็กน้อยจนทำให้เธอขมวดคิ้ว แต่เธอยังคงยิ้มอย่างสบายใจ "ฉันสบายดี เดี๋ยวมันก็หายแล้ว"

ทัง โรลชูว รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร ซอง อันยี ไม่ต้องการให้พวกเธอกังวลมากเกินไป และด้วยเหตุนี้ ทัง โรลชูว จึงตัดสินใจที่จะไม่พูดเรื่องนี้อีกต่อไป เธอลูบหลังของอันยีเพื่อปลอบโยนเธอ