คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 383

ทัง โรลชูว กลับไปที่บ้าน และหลังจากพูดคุยกับ ป้าวูสองสามคำ เธอก็วิ่งขึ้นบันไดไป

เธอหยุดชะงักเมื่อเธอเดินผ่านห้องทำงาน ค่อย ๆ แง้มประตูและชะโงกหัวเข้าไป เธอเจอชินจินนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ไฟสีส้มสะท้อนกับผมดำขลับของเขา ส่องประกายระยิบระยับ ยิ่งมองเขาก็ยิ่งดูหล่อเหลา ล้ำลึกภายใต้แสงดวงอาทิตย์

เธอไม่สามารถที่จะหยุดจ้องมองเขาได้เลย

ลู ชินจิน รู้สึกตัวว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองเขาอยู่ สายตาที่แผดเผาร้อนแรงเสียจนไม่มีใครกล้าจะสบตาคู่นั้น

เขาค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้น ใบหน้าจิ้มลิ้มปรากฎสู่สายตาของเขา ริมฝีปากบางค่อย ๆ หยักขึ้น

เขาวางหนังสือในมือลง และเงยหน้าขึ้นจ้องไปที่เธออย่างสงบนิ่ง และไม่รีบร้อนอะไร เขาเรียกชื่อเธอเบา ๆ “ชูวชูว”

เมื่อ ทัง โรลชูว ได้ยินเสียงของเขา สติเธอก็กลับมา จ้องมองไปที่สายตาห่วงใยของเขา เธอจึงเพิ่งรู้สึกตัวว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่

เธอถูกร่ายมนต์แห่งความใคร่ เพียงแค่จ้องมองเขาเธอก็ราวกับตกอยู่ในภวังค์!!!

เธอลูบผม และถัดผมที่หูของเธออย่างกระสับกระส่าย ก่อนจะถามออกไป “คุณทานข้าวเย็นหรือยังคะ?”

ในขณะที่เธอ, เสี่ยวเซียว และอันยี กำลังกินอาหารอยู่ เขาโทรเข้ามาบอกว่าอยากจะมารับเธอไปทานข้าวเย็นด้วยกัน แต่เธอเริ่มกินไปแล้วเขาจึงทำได้แค่กลับบ้านไปกินคนเดียว

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนั้น เธอก็รู้สึกผิด ตั้งแต่พวกเขาแต่งงานกัน เขาก็พยายามกลับบ้านเร็วขึ้น เพื่อที่จะได้กินข้าวเย็นด้วยกัน แม้ว่าเขาจะยุ่งมากแค่ไหนก็ตาม

ในฐานะสามี เขาทำหน้าที่ของเขาได้ดีกว่าเธอที่เป็นภรรยา

ลู ชินจิน ครางฮึดฮัดตอบกลับ “ผมทานแล้ว”

จากนั้นจึงพูดขึ้น “มานี่สิ”

เขาหรี่ตาลง สายตาของเขาจับจ้องไปที่ลำคอขาวซีดของเธอ ที่ตอนนี้มีสีชมพูระเรื่อเจืออยู่จากความเขินอาย แลดูหวานอร่อยราวกับไอศกรีม

แขนของเขาราวกับเหล็กพันรอบเธอ เธอไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เลย

ถึงแม้ ทัง โรลชูว จะรู้ว่าเธอไม่แข็งแรงพอที่จะสู้เขา แต่เธอก็ยังพยามดิ้น

ครั้งนี้ น้ำเสียงของเขาแตกพร่าอยู่ข้างหูของเธอ “ชูวชูว ถ้าคุณไม่หยุดดิ้น ผมจะจัดการคุณตรงนี้แหละ”

เมื่อได้ยินที่เขาพูด ทัง โรลชูว หยุดดิ้นในทันทีเธอนั่งนิ่ง เม้มปากสนิท ไม่กล้าแม้แต่จะขยับสักนิด

ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ราวกับว่านั่งอยู่บนเข็มเธอรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย

หลังจากนั้น เธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเขาที่หลังใบหูของเธอ เสียงแตกพร่าของเขาดังขึ้นมาอีก “ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าคุณจะเหนื่อย ผมจะกลืนกินคุณตรงนี้เลยเชียว”

หัวใจของ ทัง โรลชูว สั่นไหวเล็กน้อย เธอค่อย ๆ กำมือของเธอแน่น