คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 400

“นายเล่นเก่งหรือเปล่า?”

“ก็พอได้ แต่ไม่เก่งเท่าพี่ใหญ่หรอก” นับตั้งแต่ที่เขาเรียนรู้การเล่นหมากรุกมา เขาก็ไม่เคยเล่นชนะ ลู ชินจิน เลย จากเรื่องนี้ก็สามารถรู้ได้ถึงความต่างทางฝีมือของพวดเขา

“ถ้าฉันรู้ก่อนหน้านี้ ฉันก็คงจะขอให้ ชินจิน มาเป็นเพื่อนฉันแทนแล้วล่ะ”

“หืม?” ลู เซียวเหยา สับสนในคำพูดของเธอ

ทัง โรลชูว ยิ้ม “ก็ในเมื่อชินจิน เล่นหมากรุกเก่งกว่านาย เขาก็น่าจะเข้ากันได้ดีกับผู้อาวุโสเฉิน”

ลู เซียวเหยา ชะงักนิ่งไป “พี่สะใภ้นี่พี่กำลังขอให้ผมเล่นหมากรุกกับผู้อาวุโสเฉินอย่างนั้นเหรอ?”

ทัง โรลชูว ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ปิดบังความตั้งใจของเธอไว้ด้วยรอยยิ้ม

ลู เซียวเหยา ถึงกับพูดไม่ออก “พี่สะใภ้ พี่จะชื่นชมผมมากเกินไปแล้วนะ พี่คิดยังไงถึงจะให้ผมเล่นหมากรุกกับผู้อาวุโสเฉิน?”

ทัง โรลชูว เลิกคิ้วขึ้นก่อนจะตอบกลับ “นายต้องเข้าใจสิว่าเราก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับกิจกรรมยามว่างของเขาเพื่อที่เราจะได้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น มันน่าจะเป็นประโยชน์ต่อพวกเรานะ”

“ปรับตัวเข้ากับกิจกรรมยามว่างของเขาเนี่ยนะ?”

“ใช่สิ” ทัง โรลชูว ตบไหล่เขา ผู้อาวุโสเฉิน ชอบเล่นหมากรุก เราก็ต้องเล่นหมากรุกกับเขาตอนที่เราเจรจาธุรกิจกับเขา”

นั่นประเทศเหตุพี่ทำให้ ทัง โรลชูว รู้สึกมั่นใจเป็นอย่างมาก ถ้า เซียวเหยา เอาชนะผู้อาวุโสคนนี้ที่ล้มคู่ต่อสู้ทุกคนในละแวกบ้านของเขามาหมดแล้วได้ บางทีมันอาจจะทำโอกาสให้กับพวกเขาได้บ้าง

ลู เซียวเหยา เป็นคนฉลาดเขาเข้าใจว่าเธอหมายความว่ายังไง แต่เขาก็ยังอดกังวลไม่ได้

“พี่สะใภ้ ผมไม่สามารถสัญญากับพี่ได้หรอกนะว่าผมจะชนะ”

“ไม่ต้องกังวลไปหรอก ถึงแม้นายจะแพ้ ฉันก็จะไม่โทษนาย” ทัง โรลชูว ปลอบใจเขา

ทัง โรลชูว ไม่ได้รู้สึกอะไรในสิ่งที่เขากังวลเลย เพราะเธอเองก็ไม่ได้คาดหวังให้เขาชนะชายแก่ที่คลั่งไคล้การเล่นหมากรุกนี้อยู่แล้ว

ทัง โรลชูว เลิกคิ้วขึ้นก่อนจะสะกิด ลู เซียวเหยา ด้วยข้อศอกของเธอ ลู เซียวเหยา หันมามองหน้าเธอ เธอจึงส่งสัญญาณให้เขาเข้าไปเล่นหมากรุกกับผู้อาวุโสเฉิน

ถึงแม้ ลู เซียวเหยา จะไม่เห็นด้วยเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยอมเดินเข้าไปนั่งข้าง ผู้อาวุโสเฉิน เมื่อนั่งลงแล้วเสียงซุบซิบนินทาก็ค่อย ๆ จางหายไป

ลู เซียวเหยา ยิ้มออกมา “ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นเจ้าแห่งหมากรุก ดังนั้นผมจึงมาที่นี่เพื่อเรียนรู้จากคุณ”

ใครบางคนที่อยู่ด้านข้างเขารีบพูดเสริมขึ้นมา “เจ้าหนุ่ม ที่นายมาถามถึงเรื่อง ผู้อาวุโสเฉิน เมื่อวันก่อนก็เพราะนายอยากเรียนรู้จากเขานี่เอง!”

ลู เซียวเหยา มองไปด้านหลังก็ได้พบกับหญิงสูงวัยอายุ 60 กว่าปี เธอดูคลับคล้ายคลับคลา คงจะเป็นใครสักคนที่เขาพบเมื่อวานนี้

เขาหัวเราะแห้งออกมาก่อนจะยอมรับ “ใช่เลย ใช่เลย ผมอยากจะเรียนรู้จาก ผู้อาวุโสเฉิน”

“บ้าชะมัด! ทำไมยายแกนี่ก็อยู่ที่นี่ด้วย? พวกเขาคงจะไปแห่กันมาอีกหรอกนะ?”