คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 430

ทัง โรลชูว รู้สึกเศร้าในใจ เธอยกมือขึ้นแล้วลูบหลังเพื่อนเธอ และพูดเบา ๆ ว่า "อันยี แกไม่จำเป็นต้องขอโทษฉัน แม้ว่าฉันจะไม่สนับสนุนความสัมพันธ์นี้ ฉันรู้นะว่ามันไม่ถูกที่ฉันทำแบบนั้น แต่ฉันไม่อยากให้แกเจ็บ แต่...เมื่อเร็ว ๆ นี้ แกก็เศร้ามากพอแล้ว การมีความรักมันคงดีกว่าที่จะเธอต้องเอาแต่เศร้า มันไม่สำคัญว่าสุดท้ายจะเป็นยังไงเลย"

“ชูวชูว...” ซอง อันยี กอดเธอแน่น น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“ชูวชูว แกไม่รู้หรอก เป็นเพราะแก ฉันถึงได้กล้าที่จะมีความสัมพันธ์นี้”

เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของเพื่อนเธอ ดวงตาของ ทัง โรลชูว ก็ชื้นขึ้น เธอลูบหลังเพื่อนและยิ้มออกมา “พอแล้ว แกโตแล้วนะ เดี๋ยวโมเฟยล้อแกนะ”

เธอเงยหน้าขึ้นและมอง เซิน โมเฟย ที่ยืนด้านหลังของพวกเขา เขายิ้มให้เธออย่างซาบซึ้ง "ขอบคุณครับ พี่สะใภ้"

ทัง โรลชูว เลิกคิ้วเรียว "ไม่ต้องขอบคุณฉัน ถ้านายทำอันยีร้องไห้ ฉันไม่ปล่อยนายไปแน่"

เซิน โมเฟย ยิ้ม “ผมรู้น่า พี่สะใภ้”

ทัง โรลชูว ยิ้มแล้วผลัก ซอง อันยี ที่กอดเธอออกไป เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและส่ายหัว "อันยี แป้งหลุดหมดแล้วนะ"

เมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้ ซอง อันยี ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะดัง ๆ "ฉันไม่ได้แต่งหน้า มันจะหลุดได้ไง"

เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาและพูดต่อ "ชูวชูว ฉันมีอะไรจะบอกแก"

"โอเค บอกสิ"

“อืม...”

ในขณะที่เธอกำลังจะเปิดปากก็มีใครบางคน เข้ามาในห้องทำงานอย่างกะทันหัน

"เซิน โมเฟย นายทำอะไรอันยี?"

คนนั้นคือ หยิง เสี่ยวเซียว

ทัง โรลชูว และ ซอง อันยี สบตากันและหัวเราะออกมา พวกเขาหันไปมอง หยิง เสี่ยวเซียว ที่กำลังโกรธ

เมื่อเห็นใบหน้าที่โกรธแค้นของ หยิง เสี่ยวเซียว ทัง โรลชูว ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เธอปลอบใจเพื่อนของเธอเบา ๆ "เสี่ยวเซียว อย่าเพิ่งโกรธ ฟังฉันก่อนนะ?"

หยิง เสี่ยวเซียว เม้มริมฝีปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม และพูดอย่างไม่มีความสุขว่า "ว่ามา อธิบายให้ฉันฟังสิ ถ้าแกสามารถโน้มน้าวให้ฉันยอมรับความสัมพันธ์ของพวกเขาได้"

“มันก็จริงที่โมเฟยมีคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่แล้วไงล่ะ ชีวิตเต็มไปด้วยการเผชิญหน้าและความไม่แน่นอน แกคิดว่าโมเฟยจะแต่งงานกับคู่หมั้นของเขาจริง ๆ เหรอ?”

หยิง เสี่ยวเซียว ขมวดคิ้ว “จะไม่แต่งเหรอ?”

ตระกูลเซินที่ร่ำรวยและมีอำนาจ จะกลับคำได้ยัง? ไม่ว่ายังไงการแต่งงานก็คงต้องเกิดขึ้น

ทัง โรลชูว ดูเหมือนจะอ่านใจของเธอได้ เธอยิ้มเล็กน้อยและพูดต่อ “เป็นความจริงที่คุณท่านเซินได้กำหนดให้พวกเขาแต่งงานกัน แต่มันเป็นเพียงการหมั้นเท่านั้น โมเฟยต้องเชื่อฟังเขางั้นเหรอ ไม่จำเป็น การหมั้นเป็นเพียงพันธะสัญญา แต่มนุษย์ยังมีชีวิตเป็นของตัวเอง ตราบใดที่โมเฟยปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเธอ การแต่งงานก็ไม่สามารถเกิดขึ้นได้"

เมื่อเธอพูดอย่างนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นมอง เซิน โมเฟย "โมเฟย ชินจินบอกฉันว่าเขาไม่สามารถทำให้คุณปู่ของนายยกเลิกการหมั้นได้ แต่ฉันคิดว่าถ้านายรักอันยีจริง ๆ และต้องการอยู่ด้วยกันกับเธอ มันก็ไม่มีอะไรมาขัดขวางนายได้หรอก"

เซิน โมเฟย ขมวดคิ้ว เขาเลียริมฝีปากอย่างครุ่นคิด