คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 432

“ผมว่าท้ายที่สุด เสี่ยวเซียวจะต้องเข้าใจ” เซิน โมเฟย ตบหลังเธอเบา ๆ ก่อนจะเหม่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้านอกบาหน้าต่าง ท่าทีของเขาเองก็เศร้าลงเล็กน้อย

“เสี่ยวเซียวรอฉันก่อน ทัง โรลชูว รั้งตัว หยิง เสี่ยวเซียว ไว้ทันก่อนที่เธอจะเดินเข้าลิฟต์ไป หยิง เสี่ยวเซียว ถูกรั้งให้หยุดเดิน เธอพูดขึ้นโดยไม่ยอมหันหลังกลับมา “ถ้าเธอจะมาพูดแก้ตัวแทนอันยีแล้วล่ะก็ อย่าเสียเวลาเลย”

พูดดังนั้นแล้ว เธอก็ก้าวเข้าไปในลิฟต์ ก่อนที่ ทัง โรลชูว จะดึงตัวเธออย่างรวดเร็วไว้อีกครั้งและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงท้อแท้ “เสี่ยวเซียว เธออยากจะให้พวกเราสามคนต้องแตกหักกันจริง ๆ เหรอ?”

“ทัง โรลชูว!” หยิง เสี่ยวเซียว หันกลับมาอย่างรวดเร็วและจ้องเธอด้วยความโกรธจัด “มันไม่ใช่ฉันที่ต้องการจะให้พวกเราแตกหักกัน แต่มันคือ ซอง อันยี ต่างหาก เธอพูดแบบนั้นออกมา”

เมื่อเห็นท่าทางโกรธจัดจนลุกเป็นไฟของเธอ ทัง โรลชูว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “โอเค ฉันไม่โทษเธอหรอก ฉันแค่อยากให้พวกเราใจเย็นและหันมาคุยกัน เราไม่ควรจะทะเลาะกันกับแค่คำพูดที่พูดออกมาอย่างไม่ได้คิดพวกนั้น ถ้าทำแบบนั้นแม้มิตรภาพระหว่างเพื่อนตายก็แตกหักกันได้”

หยิง เสี่ยวเซียว บ่นอุบอย่างไม่พอใจ “แล้วฉันไม่ใจเย็นตรงไหน?”

ทัง โรลชูวยิ้ม ส่ายหัวอย่างเหนื่อยอ่อน “ก็ได้ เธอใจเย็น ฉันต่างหากที่ไม่”

ก่อนจะดึงเธอให้เข้าไปในลิฟต์ “มาเถอะ ไปหาที่เหมาะ ๆ นั่งคุยกัน”

“ถ้าเธอหมายถึงพูดเรื่อง ซอง อันยี ฉันไม่ขอพูดอะไรอีก” หยิง เสี่ยวเซียว สะบัดมือเธอออก ก่อนจะเดินเข้าไปอีกฝั่งของลิฟต์ กอดอกพร้อมกับหันหน้าหนีไปอีกทาง

ทัง โรลชูว ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน “เสี่ยวเซียว ที่จริงแล้วฉันก็ไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของอันยีกับโมเฟย แต่…”

“แต่เพราะโมเฟยเป็นญาติของสามีเธอ เธอก็เลยยอมโอนอ่อนผ่อนตามงั้นสินะ” หยิง เสี่ยวเซียว พูดต่อให้เธอด้วยน้ำเสียงดูถูกและและเย้ยหยัน

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับชินจิน?”

เธอบอกว่า อันยีพูดจาไม่ดี แต่เธอเองก็กำลังทำแบบเดียวกันอยู่

“โหย ช่างเป็นคำแนะนำที่แย่จริง ๆ” หยิง เสี่ยวเซียว จ้องไปที่เธอ ก่อนจะหันสายตาไปมองแผงปุ่มกดลิฟต์ “นี่เราไม่ได้กดลิฟต์หรอกเหรอ? ฉันสงสัยอยู่เชียวว่าทำไมลิฟต์นี่มันใช้เวลานานนัก”

ทัง โรลชูว ยิ้มแล้วก้าวไปด้านหน้าเพื่อกดลิฟต์ลงไปด้านล่าง “โดดงานกันเถอะวันนี้”

“ทัง โรลชูว อย่าทำเป็นอวดดีโดดงานเพียงเพราะสามีของเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องกับผู้บริหารหน่อยเลย!” เธอพูดล้อเพื่อน

ทัง โรลชูว ยื่นมือออกมา “มันก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่อพวกเขาซี้กันขนาดนั้น”

“เธอนี่มันร้ายจริง ๆ!” หยิง เสี่ยวเซียว ถูกจั๊กจี้ก่อนที่จะผลักเธอออกอย่างโกรธเคือง

และแล้วเรื่องขุ่นเคืองใจทั้งหลายทั้งปวงก็พลันสลายไปราวกับพายุที่อ่อนแรงลง คงเหลือไว้ก็แต่มิตรภาพอันดีมั่นคงของเพื่อนรักเท่านั้น