คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 468

“ใครงั้นเหรอ?” ลู เซียวเหยา ถามขึ้นอย่างสงสัย

“ใครบางคนที่นายรู้จัก” ทัง โรลชูว ไม่ได้บอกเขาไปตรง ๆ แต่ปล่อยให้เขาเดาเอง

“คนที่ผมรู้จัก? ใครบางคนที่จะทำร้ายพ่อของพี่สะใภ้ของผมเนี่ยนะ?”

แล้วเขาก็นึกถึงใครบางคนขึ้นมาได้ เขาถามอย่างสงสัย “เป็น กู โรลโรล งั้นเหรอ?”

ทัง โรลชูว เลิกคิ้ว “เกือบถูก”

ลู เซียวเหยา เข้าใจในทันทีเมื่อเธอตอบกลับมาเช่นนั้น เขาพูดออกมาอย่างมั่นใจ “เซา เสี่ยวหวัน แม่ของ กู โรลโรล สินะ”

“นายก็ฉลาดเหมือนกันนะ เซียวเหยา” ทัง โรลชูว ยิ้มพลางพูดล้อเขา

“แน่นอนอยู่แล้ว” ลู เซียวเหยา เลิกคิ้วขึ้นอย่างภูมิใจก่อนจะพูดต่อ “นี่ เซา เสี่ยวหวัน เป็นบ้าไปแล้วงั้นเหรอ เธอพยายามจะฆ่าสามีตัวเองได้ยังไงกัน? ถ้าไม่ใช่เพราะเธอบ้า มโนธรรมของเธอคงถูกสุนัขกลืนกินไปหมดแล้ว”

ประโยคที่เขาพูดออกมาฟังดูแปร่ง ๆ เขาจึงแก้ใหม่อีกครั้ง “ไม่สิ แม้แต่หมาก็ไม่อยากจะกินมโนธรรมอันแสนสกปรกของเธอ”

“ฉันคิดว่าเธอต้องเสียสติด้วยแน่ ๆ” ทัง โรลชูว กระตุกยิ้ม แววตาของเธอเย็นชา “เธอควรจะเสียสติไปซะไม่อย่างนั้นฉันนี่แหละจะทำให้เธอเป็นเอง”

“ท่าทีเอาเรื่องเชียว พี่สะใภ้” ลู เซียวเหยา มองไปที่เธออย่างประหลาดใจ

ทัง โรลชูว จ้องไปที่เขา “แล้วนายจะช่วยพี่สะใภ้ของนายไหมละ?”

“แน่นอน ขอให้พี่สะใภ้สั่งผมมา ภูเขาที่สูงที่สุดผมก็จะปีนและจะแม้จะต้องว่ายลึกลงไปก้นมหาสมุทรผมก็จะไปช่วยเธอ”

ทัง โรลชูว ถึงกับพูดไม่ออก

นอกเหนือจากพวกเขา มู่ หลิง ไม่สามารถกลั้นหัวเราะไว้ได้ เขาระเบิดเสียงหัวเราะลั่นออกมา

“นายท่าน คุณควรจะระวังคำพูดคุณไว้บางก็ดีนะครับ ถ้าคุณผู้หญิงเธอขอให้คุณปีนภูเขาและว่ายในมหาสมุทรจริง คุณจะลำบากเอาเปล่า ๆ”

มู่ หลิง พูดออกไปด้วยความยินดีปรีดา ไม่ได้คำนึงถึงผลร้ายที่จะตามมาในภายหลังเลย

ด้วยใบหน้าถมึงทึงของ ลู เซียวเหยา เขาถามขึ้น “ดูเหมือนความกล้าของนายจะเพิ่มมากขึ้นเยอะเลยสินะ มู่ หลิง?”

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณนะครับ นายท่าน แต่ผมไม่คิดว่าผมจะสามารถรับมือกับงานสำคัญขนาดนั้นได้” มู่ หลิง ฝืนยิ้ม เหงื่อเย็นผุดขึ้นบนหน้าผาก

เขากลัวเป็นอย่างมากว่าเจ้านายของเขาจะอนุมัติกับคำแนะนำนั้น

ลู ชินจิน จ้องไปที่ใบหน้ากังวลของลูกน้อง ประกายตาของเขาระยิบระยับ ยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นมาบนริมฝีปาก “เซียวเหยา ฉันจะไปคุยเรื่องนี้กับคุณพ่อเอง”

มู่ หลิง ตกใจเป็นอย่างมาก เขาจินตนาการชีวิตในอนาคตที่คงจะไม่ง่ายเลยของเขา

เมื่อเห็นใบหน้าที่หวาดหวั่นของ มู่ หลิง ทัง โรลชูว อดไม่ได้ที่จะดุสองพี่น้อง “หยุดทำให้ มู่ หลิง กลัวได้แล้วนะ ถ้าเขาหนีไปจริง ๆ พวกนายเองนั่นแหละจะเสียใจ”

ก่อนจะหันมาพูดกับ มู่ หลิง ด้วยเสียงนุ่ม “มู่ หลิง อย่าไปสนใจพวกเขาเลย พวกเขาตั้งใจพูดให้นายกลัวไปอย่างนั้นเอง”

มู่ หลิง กระพริบตาปริบ ๆ เขาเชื่อว่า เซียวเหยานั้นตั้งใจทำให้เขากลัว แต่เจ้านายของเขาล่ะ

เขาหันกลับไปมองหน้าเจ้านายที่กำลังจ้องเขม็งมาที่เขาเช่นกัน “ในฐานะผู้ช่วยของฉัน ถ้านายไม่สามารถรับมือกับความกลัวแค่นี้แล้วฉันจะมีนายไว้เพื่ออะไร?”

คนที่เหลือต่างตกอยู่ในความเงียบทันที พวกเขาต่างสงสัยว่าเขาจะรับมือกับคำตำหนินี้ได้อย่างไร