คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 475

“เร็ว ๆ นี้? นายแน่ใจเหรอ?” ทัง โรลชูว ไม่เชื่อว่าตำรวจจะมาถึงในเร็ว ๆ นี้ ลู เซียวเหยา กำลังจะธิบายให้เธอฟัง เธอก็ขัดเขาขึ้นมา “เรียกบอดี้การ์ดของนายเข้ามาแล้วให้พวกเขาเฝ้าทั้งสองคนไว้ ส่วนเรากลับบ้านกัน”

ลู เซียวเหยา พูดไม่ออก

ตาเบิกกว้าง กู โรลโรล มองชายร่างกำยำสองคนที่เดินเข้ามา จ้องมาที่เขาผ่านแว่นกันแดด

เขามีบอดี้การ์ดส่วนตัวงั้นเหรอ!

กู โรลโรล ยิ่งเคลือบแคลงใจกับตัวตนที่เป็นปริศนาของ ลู เซียวเหยา

“โรลโรล เราจะทำยังไงกันดี?”

“แม่คะ อย่าเพิ่งตกอกตกใจไป ใจเย็น ๆ ก่อนนะ” กู โรลโรล ปลอบเธอก่อนจะจ้องไปที่ชายร่างบึกสองคนนั้น

เธอรู้ดีว่าแม่ของเธอจะต้องโดนจับอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงต้องยอมรับมัน

ดังนั้นเธอจึงจับมือของ เซา เสี่ยวหวาน ก่อนจะธิบายให้เธอฟัง “แม่คะ ในเมื่อ ทัง โรลชูว เรียกตำรวจมาแล้ว แม่ก็คงจะหนีไปไหนไม่ได้ในตอนนี้…”

ได้ยินเช่นนั้น เซา เสี่ยวหวัน ก็ลุกลี้ลุกลนขึ้นมา “แล้วแม่จะทำยังไงดีล่ะ?”

เมื่อเห็นว่าเธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว กู โรลโรล ดึงมือของเธอก็จะพูดขึ้นว่า “แม่คะ ช่วยสงบสติอารมณ์ก่อนเถอะนะ”

“ฉันจะสงบสติอารมณ์ได้ยังไงกัน?” เซา เสี่ยวหวัน ปัดมือลูกสาวไปด้านข้าง “จะให้ฉันสงบสติอารมณ์ได้ยังไงในเมื่อฉันกำลังจะต้องเข้าคุก?!”

เซา เสี่ยวหวัน รู้สึกไม่สบายใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และตอนนี้เธอก็ยิ่งกำลังกระวนกระวายใจมากขึ้นอีก

ในตอนแรก เธอมั่นใจว่า ทัง โรลชูว จะไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์ว่าเธอเป็นคนฆ่า ทัง ซอง ได้ แต่ในตอนนี้ทุกอย่างอยู่เหนือความควบคุมเธอ ทุกอย่างกลับตาลปัตรจากสิ่งที่เธอคิดไว้ในตอนแรกเสียแล้ว

ด้วยความตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก เธอสูญเสียความมั่นใจและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป

เมื่อเห็นแม่เป็นเช่นนั้น กู โรลโรล รู้สึกแย่มาก ความเกลียดที่มีต่อ ทัง โรลชูว ยิ่งเพิ่มทวีคูณ

ถ้าไม่ใช่เพราะการกระทำของ ทัง โรลชูว พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องทำสิ่งที่ผิดกฎหมายเช่นนี้

ไม่เธอจะไม่ยอมปล่อยให้ ทัง โรลชูว ได้ทำตามอำเภอใจ

กู โรลโรล ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย ด้วยรู้ว่า ทัง โรลชูว จะไม่ได้อยู่อย่างสงบสุขไปได้นานนัก

ระหว่างทางกลับบ้าน ทัง โรลชูว มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่อยากจะพูดอะไร

ลู เซียวเหยา จ้องไปที่เธอเป็นครั้งคราว เขาไม่กล้าที่จะรบกวนเธอ เธอยังคงจ้องออกไปนอกหน้าต่างรถ

“เซียวเหยา” จู่ ๆ เธอก็พูดขึ้น

ราวกับถูกรางวัลที่หนึ่ง ลู เซียวเหยา หันกลับมามองเธอด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะถามขึ้น “มีอะไรงั้นเหรอ พี่สะใภ้?”

ทัง โรลชูว ขมวดคิ้ว “นายทำอะไรของนาย? ทำไมต้องยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนั้นด้วย?”

“ไม่มีอะไรมากหรอก” ลู เซียวเหยา ส่ายหน้า “พี่กำลังจะถามอะไรผมงั้นเหรอ?”

ทัง โรลชูว มองไปที่เขาอย่างสับสนก่อนจะค่อย ๆ เปิดปากถามขึ้น “ฉันแค่อยากจะรู้ว่าทำไมบอดี้การ์ดของนายถึง...”

เธอลากเสียงก่อนจะพูดขึ้น “ถึงดูมีบุคลิกเฉพาะตัวขนาดนั้น?”