คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 493

แฟน?

คราวนี้ ทัง โรลชูว และชายอีกสามคนก็ตกใจ ระลอกคลื่นเคลื่อนผ่านสายตาที่สงบและมืดของ ลู เซียวเหยา

ลู เซียวเหยา ไม่ได้คาดหวังให้เธอประกาศความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาก็ตกตะลึงเหมือนกัน

หลังจากที่อึ้งไปนาน ทัง โรลชูว ก็พูดขึ้น “เสี่ยวเซียว นี่ไม่ใช่วันที่หนึ่งเมษานะ ที่จะมาพูดโกหกกันเล่น ๆ ได้”

พวกเขาทะเลาะกันแทบจะตลอดเวลา แล้วพวกเขาจะเดทกันได้ยังไง?

อย่ามาล้อเล่น!

"มันเป็นความจริง" หยิง เสี่ยวเซียว ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหา ลู เซียวเหยา เธอโอบแขนของเธอรอบตัวเขาอย่างแนบแน่น “เราเพิ่งรู้ความรู้สึกของเราที่มีต่อกันในวันนี้ และเราตัดสินใจที่จะลองดูว่าความสัมพันธ์ของเราจะเป็นยังไง ไปได้ไกลแค่ไหน”

จากนั้นเธอก็หันไปมอง ลู เซียวเหยา ด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ เธอถามเขาว่า “เซียวเหยา ฉันพูดถูกไหม?”

เนื่องจากสถานการณ์ทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของเธอ ลู เซียวเหยา จึงทำได้เพียงแค่พยักหน้า "ใช่ เรื่องมันก็เป็นแบบนั้นแหละ"

หลังจากนั้นเขาก็คลายมือที่ปิดปากของหลิงเหยาออก เมื่อเขามีอิสรภาพ เขาก็อุทานทันทีว่า “บ้าเอ้ย! เธอเป็นแฟนพี่นี่เอง! ฉันก็ยังสงสัยว่าทำไมพี่ถึงทำแบบนั้น กลับกลายเป็นว่าพี่กังวลว่าแฟนสาวของตัวเองจะถูกผู้ชายรังแก”

ลู เซียวเหยา จ้องมองเขาด้วยท่าทางเย็นชา "ถ้านายไม่พูด ก็ไม่มีใครบอกว่าเป็นใบ้นะ"

เพราะคำพูดของหลิงเหยา ทำให้มีบางอย่างในแววตาของ หยิง เสี่ยวเซียว แต่มันก็สงบลงอย่างรวดเร็ว

"ยินดีด้วยเพื่อน!" ชูหยวนลุกขึ้นเดินไปหาเขา และกดกำปั้นเบา ๆ ที่หน้าอกของ ลู เซียวเหยา “นายได้เรียนรู้สิ่งที่ดีที่สุดจากพี่ชายแล้ว! มีแฟนเร็วจังเลย!”

ลู เซียวเหยา หัวเราะแห้ง ๆ "พูดอะไรเนี่ย"

“ฉันล่ะอิจฉาพวกนายจริง ๆ” ชูหยวนหัวเราะอย่างเต็มที่ และสายตาที่เฉียบแหลมของเขามองไปที่ หยิง เสี่ยวเซียว “หยิง เสี่ยวเซียว? เธอเป็นลูกสาวของ หยิง จูเหลี่ยง เหรอ?”

หยิง เสี่ยวเซียว เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ “คุณรู้จักพ่อของฉันด้วยเหรอ?”

ชูหยวนยิ้ม "พวกเราได้ข้ามเส้นนั้นไปแล้ว"

ผู้ชายในห้องมองหน้ากันอย่างช่วยไม่ได้ ปากของหลิงเหยากระตุกเล็กน้อย “พี่สะใภ้ทั้งสองคนดูสนิทกันมากเลย ถึงกับต้องไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน”

เมื่อเขาได้ยินหลิงเหยาเรียก หยิง เสี่ยวเซียว ว่าพี่สะใภ้ ลู เซียวเหยา ก็ตบหัวเขาทันที “อย่าเรียกเธอแบบนั้นสิ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน”

แม้ว่าจะไม่เจ็บ แต่หลิงเหยายังคงวางมือบนหน้าผากและตอบกลับไปด้วยความโกรธ “แล้วใครเป็นคนกำหนดว่าเรียกเธอแบบนั้นไม่ได้”

"ฉัน!" ลู เซียวเหยา พูดคำเดียวออกจากปากของเขาและจ้องมองเขาอย่างดุเดือด “ถ้านายเรียกเธอว่าพี่สะใภ้ให้ฉันได้ยินอีกนะ ฉันจะทำให้นาย...”

“พี่จะทำอะไร?” หลิงเหยา จ้องกลับโดยไม่มีอาการอ่อนแอ

เมื่อเห็นคนโง่ทั้งสองคน ลู ชินจิน ก็เปิดปากพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “เงียบ! พวกนายไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วนะ แต่ก็ยังทำตัวเด็กกันอยู่!”

ทันทีที่เขาพูด หลิงเหยา และ ลู เซียวเหยา ก็เชื่อฟังเขาและหุบปากทันที

เซินมูและชูหยวน ไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้ ชินจินเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้สองคนนี้เชื่องได้