คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 530

ลู เซียวเหยาไม่ตอบเธอ เขาหยิบกุ้งที่วางลงไปในชามขึ้นมาและแกะเปลือกออกก่อนจะวางลงในชามของ หยิง เสี่ยวเซียวจากนั้นเขาก็จ้องเข้าไปในดวงตาของเธออย่างอ่อนโยน ในขณะที่เขาพูด “ฉันจะเอาเปลือกออกให้แล้วนะ ถ้าเธออยากกิน”

แม้ว่าเธอจะรู้ว่านี่เป็นเพียงการแสดง แต่เธอก็ตกหลุมรักกับท่าทางที่อ่อนโยนของเขา

คราวนี้เธอตัดสินใจที่จะเพลิดเพลินไปกับความห่วงใยที่อ่อนโยนต่อเธอ

เธอก้มหน้าลงเพื่อซ่อนอารมณ์ และหยิบกุ้งขึ้นมาแล้วใส่เข้าไปในปากของเธอ เพื่อลิ้มรสชาติของมัน

ลู เซียวเหยาจ้องที่เธอด้วยดวงตาคู่หนึ่งที่อ่อนโยนราวกับน้ำ

ในสายตาของคนอื่น ๆ พวกเขาต่างก็ดูมีความรักอย่างลึกซึ้ง

นายหยิงใช้ศอกดันนางหยิงที่นั่งข้าง ๆ คนที่ถูกดันหันไปมองเธอเล็กน้อย แต่เธอส่งสัญญาณให้เขาหันไปมองเสี่ยวเซียว

ดังนั้นเขาจึงหันไปมองเสี่ยวเซียวและเห็นท่าทีของ ลู เซียวเหยาขณะที่เขามองไปที่เธอ

เสียงของนางหยิงดังอยู่ข้างหู “ดูสิว่าเซียวเหยามองลูกสาวของเรายังไง เขารักเธอจริง ๆ สายตาของเขาไม่ได้โกหกเลย”

นายหยิงเพ่งสายตาและดื่มไวน์ด้วยสีหน้าที่งุนงง

เขาอยากให้ลูกสาวของเขามีแฟนที่ชอบมาตลอด แต่เมื่อลูกสาวพาแฟนมาที่บ้าน เขากลับรู้สึกไม่สบายใจมากกว่าที่จะยินดี

เขาจะมอบความรักของลูกสาวให้กับผู้ชายที่เขาไม่รู้จักได้ยังไง?

ท้ายที่สุดแล้วบุคลิกภาพมีความสำคัญมากกว่ารูปลักษณ์

ทันใดนั้น เขาก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา

“ฉัน...” เธอจะตอบคำถามนี้ได้ยังไง ในเมื่อความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นแค่เรื่องโกหกตั้งแต่แรกเริ่ม?

เมื่อเห็นใบหน้าที่วิตกกังวลของเธอ ลู เซียวเหยาก็อยากจะปกป้องเธอขึ้นมา

เขาบีบมือเธอและยิ้มให้ ขณะที่เธอหันกลับมามองเขา เขากระซิบ "ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง"

หยิง เสี่ยวเซียวขมวดคิ้ว "เขาจะจัดการยังไง? เขาจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง?"

ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เขาเผชิญหน้ากับคุณท่านและตอบคำถามของเขาทีละข้อด้วยความเคารพ

“คุณลุงครับ ผมเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทข่าวบันเทิงไทม์ มีอพาร์ตเมนต์ขนาดกลางในกรุงเทพ และรถยนต์ ผมอาจจะไม่ร่ำรวยอะไร แต่ผมเชื่อว่าความสามารถของผมจะไม่ทำให้เสี่ยวเซียวต้องลำบากครับ"