คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 542

ขาเรียวจึงก้าวเท้าเข้าไปหาอีกคน พลางเอ่ย “ถ้าชอบก็ลองสวมดูนะ”

พลันได้ยินเสียง ทัง โรลชูวก็ชะงักราวได้สติ เมื่อหันไปเห็นว่าเป็นซอง อันยี เธอก็เอ่ยตะกุกตะกักเชิงปฏิเสธ “ฉันจะไปทำงาน ไม่จำเป็นต้องสวมชุดแบบนี้หรอก”

“เอาน่า ลองใส่ดูหน่อยเถอะ”

ไม่พูดพร่ำทำเพลง อันยีก็ถือชุดพร้อมลากแขนของโรวชูวไปทางห้องลองเสื้อผ้า พร้อมยัดเยียดเดรสสวยให้อีกฝ่าย เธอส่งยิ้มบาง “ลองหน่อยนะ”

หลังจากนั้นอันยีก็หมุนตัวเดินออกไป

พอก้มมองชุดสวยในมือ ทัง โรลชูวก็ไม่แน่ใจว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แต่เธอก็อดยอมรับไม่ได้ว่าชอบเดรสชุดนี้อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

เอาเถอะ ไหนไหนก็เข้ามาแล้ว ก็ลองใส่ดูหน่อยแล้วกัน

วันนี้ ลู ชินจินไม่ได้ทำงานล่วงเวลา และก่อนที่จะเลิกงาน เขาก็ได้โทรบอกทัง โรลชูวแล้วว่าจะไปรับเธอกลับบ้านพร้อมกัน ทว่าจู่ ๆ กลับได้ยินว่าเจ้าตัวไปเลือกชุดกับเสี่ยวเซียวและอันยีเสียก่อน

ดังนั้น ลู ชินจินเลยหักพวกมาลัยเปลี่ยนทางไปยังสตูดิโอร้านรับจัดงานแต่งงานแทน

การปรากฏตัวโดยพละการของชายหนุ่ม ต่างทำให้พนักงานในร้านแตกตื่นจนรีบกุลีกุจอออกมาต้อนรับแทบไม่ทัน

แหม พวกหล่อนจะปล่อยโอกาสในการพรีเซนเตอร์ตัวเองกับหนุ่มหล่อแบบนี้ไปได้อย่างไรล่ะ จริงไหม?

“สวัสดีค่ะคุณชาย ต้องการให้ดิฉันช่วยอะไรหรือเปล่าคะ?”

แววตาคู่คมจ้องไปพนักงานสาวนิ่ง ก่อนเอ่ยเสียงเย็น “ผมมาหาหยิง เสี่ยวเซียว”

และภายใต้การชี้นำของพนักงานสาว ร่างสูงก็เดินมาถึงห้องกว้างที่ไว้จัดแสดงชุดแต่งงานบนชั้นสองในไม่กี่นาที

เมื่อสายตาเหลือบไปเห็น หยิง เสี่ยวเซียวขายาวก็ก้าวฉับเดินเข้าไปทันที แต่ก่อนจะได้เอ่ยพูดอะไร เสียงผ้าม่านที่ถูกแหวกให้เปิดออก ก็ดึงสายตาเขาให้หันไปมองตามทิศทางนั้นทันควัน

พลันฝีเท้าจำต้องหยุดชะงัก ร่างตรงหน้านั่นคือ ชูวชูว!

ส่วนทางด้านหญิงสาวเองก็ตกใจไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าจะมาโดนเจอในสภาพสวมชุดแต่งงานที่เปิดเผยเนื้อหนังมังสาแบบนี้!

ซอง อันยีก็กำลังจะเข้าไปร่วมวงแกล้งโรลชูวอีกคน ทว่าทันทีที่สายตาเหลือบไปเห็นร่างสูงใหญ่ของใครบางคน หญิงสาวก็รีบทำตาปริบ ๆ พร้อมเอื้อมมือไปหยุดมือของเสี่ยวเซียวที่กำลังจะจับหน้าอกของโรลชูวทันที

พอเห็นมีคนเข้ามาห้ามทั้ง ๆ ที่กำลังจะได้จับหน้าอกอีกคนแล้ว เสี่ยวเซียวก็ฟึดฟัดอีกครั้ง “ซอง อันยี เธอมันมารหัวขน!”

ซอง อันยีไม่เถียงโต้ ทว่ารีบทำตาหลุกหลิกเชิงบอกใบ้ให้เสี่ยวเซียวหันกลับไปสุดตัว

เสี่ยวเซียวขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหันกลับไปยังทิศที่อันยีพยักพเยิดบอก พลันหญิงสาวก็ชะงักไปเมื่อเห็นใบหน้าหล่อของใครบางคน

“เวรแล้ว! ทำไมท่านประธานลูถึงมาอยู่ที่นี่อ่ะ?”

และพอระลึกได้ว่าเมื่อครู่เธอกำลังทำท่าทีแกล้งจะจับหน้าอกของโรลชูว ริมฝีปางบางก็ได้แต่ยิ้มแห้งออกมาเสียอย่างนั้น “ท่านประธานลู อยู่ที่นี่ไปก่อนนะ!”

พลันมือเรียวก็คว้ามือของอันยีไว้ แล้วรับดึงมือกันออกจากห้องโชว์ชุดไปในพริบตา ทิ้ง ทัง โรลชูวผู้เขินอายไว้กับลูกค้าหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้าร้านมาอย่าง ลู ชินจิน

โรลชูวเงยหน้ามองชายหนุ่มพลางเผยร้อยยิ้มสวย “คุณมาแล้ว”