คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 555

ร่างบางลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย ก่อนจะมองไปที่เพื่อนร่วมงานแต่ละคน พลันรอยยิ้มพอใจก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้า

โรลชูวยืนขึ้นมอง พร้อมปรบมือ

จนทุกคนหันมามองเธอที่ยืนอมยิ้มอยู่ “ทุกคนหิวกันไหม? โทรสั่งอะไรมากินกันดีกว่า”

“ผมหิวครับ!” ได้ยินแบบนั้น เสี่ยวซูก็รีบบอกทันที

โรลชูวหัวเราะ “ในเมื่อนายยกมือคนแรก ฉันจะให้นายทำหน้าที่สั่งอาหารแล้วกัน”

“ไว้ใจผมได้เลย!” เด็กหนุ่มตอบรับโดยไม่ลังเล พลางสาวเท้าเข้าไปยืนข้างโรลชูวกับโน๊ตบุ๊คอีกหนึ่งเครื่องในมือ “พี่โรลชูว พี่จะเอาอะไรอ่ะ?”

“ฉันยังไม่หิว นายสั่งของนายเลย เดี๋ยวฉันจ่ายให้”

คำพูดนั้นทำให้โหมดของคนในออฟฟิศจากเคร่งเครียดเรื่องข่าวดูสดใสขึ้นในทันตา

หญิงสาวอมยิ้มให้กับใบหน้าเปี่ยมสุขของน้องชาย ขาเรียวหมุนตัวออกเดินไปยังโซนห้องอาหารของออฟฟิศพร้อมแก้วเซรามิกใบใหญ่

เพราะยังไม่ได้ทานข้าวเย็น ร่างบางจึงเลือกเดินมาหานมดื่มรองท้องแทน เมื่อจัดการเทใส่แก้วเรียบร้อย ก็เดินถือแก้วไปหยุดอยู่ข้างกระจกใส่บานใหญ่

ท้องฟ้ามืดดำบ่งบอกเวลาดึกดื่นด้านนอกหน้าต่างนั้น มันช่างตัดกับแสงวิบวับของตึกรามบ้านช่องบนพื้นดิน

ริมฝีปากจิบรสสัมผัสของน้ำนมทีละนิด พลางมองออกไปด้านนอกอย่างนึกคิด

คิดว่าตอนนี้ชินจินจะถึงบ้านหรือยังนะ?

“พี่โรลชูว”

ได้ยินเสียงเรียก ก็หมุนร่างกลับมาเจอเสี่ยวซูที่รออยู่ก่อน

“พี่โรลชูว มีคนโทรหาพี่”

คิ้วเรียวขมวกเข้าหากัน ‘ใครกันจะโทรมาดึกดื่นป่านนี้? ชินจินเหรอ?’

หญิงสาวเดินออกจากโซนอาหาร ไปยังโต๊ะทำงานของตน มือเรียวล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมามองเบอร์โทร ก่อนจะพิจารณาไอดีที่ขึ้นบนหน้าจอ พลันนัยน์ตากลมก็เบิกโพล่ง

มันเป็นเบอร์ของเหยียนซู

แต่มันคงไม่เหมาะสมหากเราจะเจอกันในเวลาแบบนี้ โดยเฉพาะกับเหยียนซูที่เคยสารภาพรักกับเธอมาแล้ว ถ้าชินจินรู้เขาว่าเธอลงไปหาเขา ชายรักอาจไม่พอใจเป็นแน่

ทว่าให้บอกปฏิเสธก็คงจะเสียมารยาทเกิน เพราะอีกฝ่ายอุตส่าห์ตั้งใจมาหาถึงที่

ใช้เวลาไตร่ตรองอยู่นาน ในที่สุดก็ยอมตอบกลับ “เดี๋ยวฉันลงไป”

พูดจบก็วางสายอย่างไว พร้อมหันไปบอกเสี่ยวซู ที่ขะมักเขม้นทำงานไม่หยุด “ฉันไปข้างนอกแปปนึงนะ เดี๋ยวกลับมา”

“โอเค ไปเถอะพี่” เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาตอบ ก่อนจะก้มลงทำงานดังเดิม

ทัง โรลชูวเดินเอื่อยลงมาจากตึก พลันสายตาก็มองไปเห็นรถเอสยูวีสีดำที่จอดรออยู่ริมฟุตบาทตรงถนนหน้าตึก

‘นั่นรถของเหยียนซูใช่ไหมนะ?’

ได้แต่ตั้งคำถามพลางเดินเข้าไปใกล้รถช้า ๆ ทว่าไม่นานกระจกรถสีดำทึบก็เลื่อนลงก่อนที่เธอจะได้เข้าไปใกล้

พลันสายตาก็มองเห็นเหยียนซูที่นั่งอยู่ในรถ ก่อนจะก้าวฉับเดินเข้าไปหาอีกคน