คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 625

“ไม่ ประธานหยางไม่เชื่อพวกเขา แต่ว่า ลุงซองและป้าซองทำงานกับหยางกรุ๊ปมาหลายปีแล้ว เขารู้จักพวกกันเป็นอย่างดี”

“ประธานไม่เชื่อพวกเขาเหรอ?”

ซอง อันยีขมวดคิ้ว “ถ้าเขาไม่เชื่อสิ่งที่พวกเขาพูด แล้วพ่อแม่ของฉันถูกจำคุกได้ยังไง?”

“นั่นเป็นเพราะว่า…” ฮัน อี้เฉิน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดต่อ “เฉียนเฉียน และอารองของเธอปลอมแปลงบัตรกำนัลโอนเงินและตั๋วเงินหมุนเวียนของธนาคารทุกประเภท หลักฐานดังกล่าว ประธานหยางต้องเชื่อว่าลุงซอง และป้าซองยักยอกเงินไปเอง”

“ต้องเชื่อ?” เสียงของ ซอง อันยีแหลมขึ้น “ฉันเดาว่าเขาจะต้องทำให้พ่อแม่ของฉันเป็นแพะรับบาปสำหรับการกระทำชั่ว ๆ ของญาติของเขา”

ฮัน อี้เฉินเงียบไป เขารู้เรื่องราวภายในของปัญหาเป็นอย่างดี แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก

เมื่อนึกถึงพ่อแม่ของเธอที่ทุกข์ทรมานโดยไม่มีเหตุผล ซอง อันยีก็โกรธจัด

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และเหลือบมองโทรศัพท์บนโต๊ะจากหางตา บอกกับตัวเองในใจว่าเธอต้องสงบสติอารมณ์

หลังจากนั้นไม่นาน เธอถามว่า "ทำไมพ่อแม่ของฉันถึงสารภาพในภายหลังล่ะ?"

“มันต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับหยาง เฉียนเฉียน”

“นั่นก็เพราะว่า...” ฮัน อี๋เฉินลังเล

ซอง อันยีเริ่มกังวล “อะไรนะ บอกฉันสิ!”

“อารองของเฉียนเฉียน ส่งคนมาเตือนลุงซอง และป้าซอง โดยบอกว่าถ้าพวกเขาไม่สารภาพ พวกเขา...จะไม่ปล่อยคุณไป!”

ซอง อันยีตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็รู้สึกตัวทและหัวเราะอย่างโกรธจัด “อารองของเฉียนเฉียน ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ!”

“นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่น่าแปลกใจที่พ่อแม่ของฉันปฏิเสธที่จะสารภาพความผิดฐานทุจริตในศาล แต่พวกเขาก็เปลี่ยนใจในคืนต่อมา ไม่มีใครจะเชื่อถ้าพวกเขาบอกว่าไม่ได้เป็นคนโกง”

“ที่นายพูดมาทั้งหมดจริงหรือเปล่า” ซอง อันยีถาม

ฮัน อี้เฉินตั้งใจที่จะพูดอะไรมากกว่านี้ แต่ ซอง อันยีขัดจังหวะเขาก่อน “นอกจากนี้ เรื่องระหว่างนายกับ หยาง เฉียนเฉียนยังไม่ชัดเจน ฉันไม่ต้องการอยู่กับนายในตอนนี้ และถูกเรียกว่าเป็นมือที่สาม”

ขณะที่พูดเรื่องนี้ ซอง อันยีเม้มปาก และมองเขาด้วยความหงุดหงิด “อี้เฉิน นายเข้าใจใช่ไหม?”

ตอนแรก ฮัน อี้เฉินต้องการถามเธอ เขาเห็นสายตาของเธอ เขากลืนมันและฝืนยิ้มออกไป "ก็ได้ ผมเข้าใจแล้ว"

“อี้เฉิน นายดีกับฉันมาก”

ดวงตาที่มีเสน่ห์ของเธอเป็นประกาย ฮัน อี้เฉินรู้สึกราวกับว่าเขาได้ย้อนเวลากลับไป ตอนที่เธอเคยมองเขาด้วยความชื่นชมและยกย่องเขา โดยพูดว่า "อี้เฉิน นายเก่งมาก"

ทันใดนั้นความคิดของเขาก็เตลิดไปไกล ในฐานะผู้ชาย เขาพูดอย่างมีความสุข “อันยี ผมอนุญาตให้คุณคิดทบทวนอีกครั้ง แต่ผมหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง”

ซอง อันยียิ้มและพูดเบา ๆ "อืม"

“ก็...” ขณะที่ ฮันอี้ เฉินกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น