คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 629

เมื่อมาถึงตอนนี้ ป้าซองก็เพิ่งสังเกตเห็น เซิน โมเฟยเช่นกัน เธอขมวดคิ้วและถามว่า “นี่ใคร?”

“คุณป้า เขาเป็นแฟนของอันยี” เสี่ยวเซียวกระซิบข้างหูของป้าซอง

ป้าซองตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วเธอก็อุทานออกมาว่า “แฟนงั้นเหรอ?”

เธอมองไปที่ ซอง อันยีทันที และถามอย่างร้อนรนว่า "อันยี เขาเป็นแฟนของลูกหรือเปล่า?"

ซอง อันยีพยักหน้า และพูดว่า "ใช่ค่ะ เขาเป็นแฟนของหนูเอง และชื่อของเขาคือ เซิน โมเฟยค่ะ"

เธอชี้ไปที่แม่ของเธอ และพูดกับเซิน โมเฟย “โมเฟย นี่คือแม่ของฉัน”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณป้า” เซิน โมเฟยทักทายเธออย่างสุภาพ

ท่าทีของคุณป้าซองและลุงซอง แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เธอเดินไปหา เซิน โมเฟยอย่างรวดเร็วและมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า

แม้ว่าเขาจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ เซิน โมเฟยก็ยังคงยิ้มอย่างสุภาพ

ตามคำกล่าวที่ว่า ยิ่งแม่ภรรยามองลูกเขยนานเท่าไร เธอก็ยิ่งชอบเขามากเท่านั้น เช่นเดียวกันกับป้าซอง

เซิน โมเฟยเป็นคนที่โดดเด่นและหล่อเหลา รูปร่างสูงและโปร่ง และมีเสน่ห์เป็นพิเศษ พูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะอันยีบอกว่าเขาเป็นแฟนของเธอ ในฐานะแม่ของเธอ เธอจะเชื่อได้อย่างไรว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นแฟนของลูกสาวเธอ?

หลังจากสังเกตเขาแล้ว คุณป้าซองก็ห้ามใจไม่ให้แสดงออกไม่ได้ว่าเขาชอบลูกเขยของตัวเองมากแค่ไหน “โมเฟย ฉันขอเรียกเธอแบบนี้ได้ไหม?”

เซิน โมเฟยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "ด้วยความยินดีครับ คุณป้า"

คุณป้าซองยิ้มอย่างมีความสุขยิ่งขึ้นไปอีก “โมเฟย เธอดูสูงส่งและมีเสน่ห์ ทำไมถึงไม่ชอบคนอย่างอันยีได้ล่ะ?”

คำพูดของเธอ ทำให้ ซอง อันยีไม่พอใจ “แม่คะ แม่ไม่ชอบลูกสาวตัวเองเหรอ?”

ด้านข้าง ๆ ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียวปิดปากและหัวเราะคิกคัก

นอกจากนี้ ลุงซองยังไม่พอใจกับคำพูดของภรรยาอีกด้วย “ที่รัก คุณเป็นแบบอย่างที่ทำให้ลูกของเราอ่อนไหวนะ ผมบอกคุณไว้ก่อน ผู้ชายหน้าตาดี ๆ ไว้ใจไม่ได้ คุณลืม ฮัน อี้เฉินไปแล้วเหรอ?”

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในห้องอาหาร ทัง โรลชูวก็แซวเขาด้วยรอยยิ้ม

เซิน โมเฟยหันไปมองเธอ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบ่งบอกว่าเขาทำอะไรไม่ถูก “ดีที่เธอชอบผม แต่เธอตื่นเต้นมากจนผมทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย”

หยิง เสี่ยวเซียวได้ยินเขา ขณะที่เธอเดินเข้าไป เธอตบไหล่เขาแล้วแกล้งเขา “เอ่อ ไม่จริงหรอกน่า ฉันเดาว่านายกำลังแอบหัวเราะในใจ หลังจากที่คุณชนะใจป้าซองได้ นายกำลังฝันว่า นายกับอันยีแต่งงาน และมีลูกได้ในไม่ช้าใช่ไหมล่ะ?”

หลังจากนั้นเธอก็ขยิบตาให้ ซอง อันยีอย่างมีเลศนัย

เธอมองบน “แกกำลังพูดเรื่องอะไร ใครบอกว่าเราจะแต่งงานกัน?”

“คุณไม่อยากแต่งงานกับผมเหรอ?” เซิย โมเฟยถาม

ซอง อันยีเงยหน้าขึ้น และเห็นเขาจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และเธอก็พึมพำ “ถ้าไม่มีความจริงใจ ใครจะอยากแต่งงานกับคุณ”

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็หันหลังกลับและรีบเข้าไปในครัวด้วยความเขินอาย