คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 637

“เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันนะ?”

ภาพลักษณ์ของใบหน้าขาวสะอาดและสวยงามของทัง โรลชูว เข้ามาในจิตใจของลู เฉินซี หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้ เธอเป็นผู้หญิงที่น่าหลงใหลในเสน่ห์มากที่สุดคนหนึ่ง

“เฉินซี ลูก?” เมื่อเห็นว่าลูกชายของเธอกำลังครุ่นคิดอยู่นานไป ลิน ซัวซีจึงเรียกชื่อเขา

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ ลู เฉินซีก็กลับมาสู่ความเป็นจริง เขามองเข้าไปในสายตาที่น่าสงสัยของแม่ของเขาแล้วตอบอย่างใจเย็นว่า “เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่ง”

“ผู้หญิงธรรมดาจะเข้ากันได้กับชินจินได้ยังไง?” ลิน ซัวซี จงใจเน้นคำว่า 'ธรรมดา' เธอหันหน้าไป และเห็นสีหน้าของ ลู ติงแบงดูไม่ดีนัก มุมปากของเธอค่อยโค้งเป็นรอยยิ้ม

“โทรไปบอกเขาให้กลับมาที่เมืองจิงเดี๋ยวนี้!” ลู ติงแบงพูด น้ำเสียงของเขาเย็นชาและจริงจังมาก ราวกับว่าเขากำลังสั่งอะไรบางอย่าง

ลิน ซัวซีพยักหน้า “ตกลง ฉันจะโทรหาชินจินเองค่ะ”

จากนั้นเธอก็มองไปที่ ลู เฉินซีด้วยสายตาที่พึงพอใจ

ลู เฉินซีเลิกคิ้ว ดูเหมือนว่าแม่ของเขาจะจัดการกับพี่ใหญ่ได้อีกครั้ง

...

ซอง อันยีได้หยุดพักช่วงหนึ่ง และในที่สุดก็กลับมาทำงานอีกครั้งหลังจากที่พ่อแม่ของเธอกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ

เธอลางานมาเป็นเวลานานและ ทัง โรลชูวได้ช่วยเธอเคลียร์งานของเธอไว้แล้ว เพราะงั้นเมื่อเธอกลับมาที่บริษัท ทัง โรลชูวต้องส่งมอบงานของเธอ

เมื่อมองไปที่ตัวเลข และตัวอักษรที่หนาแน่นบนหน้าจอ ซองอันยีก็รู้สึกปวดหัว เธอทรุดตัวลงบนโต๊ะอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง และคร่ำครวญว่า “ถ้าฉันรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ฉันจะไม่กลับมาทำงานอีก!”

เพื่อนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ ทัง โรลชูวอดหัวเราะไม่ได้ เธอแซวเพื่อนของเธอว่า “ทำไม? แกกำลังคิดที่จะแต่งงานกับโมเฟยเหรอ?”

"อะไร?" ซอง อันยีเงยหน้าขึ้น และแสร้งทำเป็นจ้องไปที่เธอด้วยความโกรธ “เรายังไม่ถึงไหนกันเลย แกกำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย”

ซอง อันยีไม่สามารถขออะไรเพิ่มเติมได้ เธอยืนขึ้นและยืดคอที่เจ็บของเธอ หลังจากนั่งลงอีกครั้ง เธอปิด PowerPoint และเปิดหน้าเว็บ

เมื่อเห็นเรื่องแบบนี้ ทัง โรลชูวก็เลิกคิ้วบาง "เธอกำลังติดละครโบราณอีกแล้วเหรอ?"

“โบราณอะไร นี่มันละครเกาหลีที่ดีมาก!” นิ้วของซอง อันยี เลื่อนผ่านแป้นพิมพ์ ขณะที่เธอตอบโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง

ละครเกาหลี? ทัง โรลชูวเม้มริมฝีปากของเธอ ละครเกาหลีเป็น เธอรู้สึกไม่สนใจ เธอจึงหันหลังกลับและกลับไปนั่งที่ของเธอ

ขณะที่ ซอง อันยีกำลังจะเริ่มดู เสียงที่แหลมคมก็ดังขึ้นทั่วบริษัทที่เงียบ

"ซอง อันยีออกมา!"

ซอง อันยีขมวดคิ้ว เธอหันหน้าและมองไปทางต้นเสียง เมื่อเธอเห็นคนนั้นยืนอยู่ที่ทางเข้าบริษัท รูม่านตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นทันที