คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 639

เซิน โมเฟยเดินไปและจ้องมองที่ หยาง เฉียนเฉียนอย่างเย็นชาและดุดัน เขาออกคำสั่ง “เรียกรปภ.ให้ส่งคนมาลากเธอออกไป”

เมื่อได้ยินว่าเธอจะถูกพาตัวออกไป หยาง เฉียนเฉียนก็เสียสติไป เธอตะโกนใส่ เซิน โมเฟยโดยตรง “เซิน โมเฟย , ซอง อันยีรองเท้าที่พังยับเยินไปแล้ว! ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลเซิน คุณจะกล้าสวมมันได้ยังไง!”

ทันทีที่เธอพูดคำเหล่านั้น ทุกคนในบริษัทก็รู้สึกว่ามีลมเย็น ๆ พัดผ่านพวกเขา พร้อมกับเสียง 'ซู่ ๆ' พวกเขาทั้งหมดรู้สึกถึงออร่าที่เย็นยะเยือกจากเจ้านายของพวกเขา

ทุกคนยังคงเงียบด้วยความกลัว และจ้องไปที่เจ้านายของพวกเขาอย่างระมัดระวัง

เจ้านายของพวกเขาเดินไปหาหยาง เฉียนเฉียน เขายื่นมือออกมา และคว้าเธอไว้ที่คอของเธอ ใบหน้าดูซีดไปในทันที

“อะไร... คุณกำลังทำอะไร” เสียงของหยาง เฉียนเฉียน สั่นเล็กน้อย

เซิน โมเฟยมองดูเธออย่างน่ากลัวด้วยรอยยิ้มกระหายเลือดที่มุมปากของเขา "หยาง เฉียนเฉียน ในเมืองนี้ ถ้าฉันต้องการฆ่าใครสักคน มันง่ายเหมือนการฆ่ามด เธอเชื่อไหมว่าฉันสามารถบีบคอเธอให้ตายในตอนนี้ได้เลย"

ภาพลักษณ์ของ เซิน โมเฟยนั้นอ่อนโยน และมีอารยะธรรมมาโดยตลอด เขามีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าที่หล่อเหลาอยู่เสมอ ซึ่งทำให้เขาดูเข้ากันได้ง่ายเป็นพิเศษ แต่วันนี้ จู่ ๆ เขาก็แสดงให้เห็นอีกด้านของตัวเอง ซึ่งทำให้พนักงานทุกคนในแผนกสื่อตกตะลึง

หยาง เฉียนเฉียนค่อย ๆ ดึงสติของเธอกลับมา เธอจ้องไปที่ใบหน้าที่มืดมนที่สุดของเซิน โมเฟย ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความกลัว ฝ่ามือของเขาบีบคอเธอ ราวกับว่าเขาจะบีบคอเธอจนตายจริง ๆ ถ้าเธอพูดอะไรเพื่อยั่วยุเขา

ทุกคนกลัวตาย

เมื่อเผชิญกับความตาย หยาง เฉียนเฉียน เลือกที่จะยอมแพ้ "ฉันเชื่อคุณ ฉันเชื่อคุณ คุณ...คุณช่วยปล่อยฉันได้ไหม..."

เสียงของหยาง เฉียนเฉียน เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และมีเสียงสะอื้นเล็กน้อย

“โมเฟย” ซอง อันยีไม่ต้องการให้เขาทำอะไรผิดเพราะเธอ เธอเลยพยายามจะหยุดเขาอย่างรวดเร็ว

เซิน โมเฟยกะพริบตาเมื่อได้ยินเสียงของเธอ จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ คลายมือออก

รู้สึกว่ามือที่บีบคอของเธอคลายลง ขาของ หยาง เฉียนเฉียนกลายเป็นวุ้น ถ้าเธอไม่จับอยู่ เธอก็คงล้มลงกับพื้นไปแล้ว

“ฉันแค่ให้บทเรียนแก่เธอ ถ้าเธอกล้าทำร้ายอันยีอีก ผลที่ตามมาจะไม่ใช่แค่การตบแบบนี้แน่นอน”

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็กลับมาที่ฝั่งของซอง อันยี และช่วยเธอเดินออกมาจากแผนกสื่อ โดยทิ้ง ทัง โรลชูวไว้เพื่อจัดการกับความยุ่งเหยิงที่น่าอึดอัดใจทั้งหมดนี้

ทัง โรลชูวมองไปที่ หยาง เฉียนเฉียน และถอนหายใจเบา ๆ เธอพูดอย่างช่วยไม่ได้ “หยาง เฉียนเฉียน เธอนั่นแหละที่แย่ง ฮัน อี้เฉินไปจากอันยี และตอนนี้เธอมาโทษหล่อน จะเรียกเธอว่าผู้หญิงหน้าด้านยังน้อยไปสำหรับเธอนะจริงไหม?”

หยาง เฉียนเฉียนเงยหน้าขึ้นมอง และการจ้องมองของเธอก็เย็นยะเยือก “อี้เฉิน มีอิสระที่จะเลือกว่าเขาจะรักใคร เรียกว่าฉันไปแย่งเขามาไม่ได้นะ”

“โอ้?” ทัง โรลชูวเลิกคิ้วขึ้น “ถ้าเป็นแบบนี้ ตอนนี้ที่ ฮัน อี้เฉินรู้ว่าเขายังคงรักอันยี เธอจะยอมแพ้ไหม?”

“เป็นไปไม่ได้!” หยาง เฉียนเฉียนตะโกนเสียงดัง “ฉันท้องแล้ว อี้เฉินแต่งงานกับฉันได้คนเดียว!”

ทัง โรลชูวเหลือบมองที่หน้าท้องแบนราบของเธอ และถอนหายใจ "หยาง เฉียนเฉียน ลูกของเธอกำลังจะเติบโตขึ้นพร้อมกับความอับอายที่มีแม่เป็นเมียน้อยเหรอ?"