คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 648

ซู เหวินจิงทำหน้าบึ้ง รู้สึกว่าเขาลำเอียง แต่เธอก็ยังไม่หยุดที่จะเรียกร้องความสนใจ "ขาฉันเจ็บ"

“ขาเธอเจ็บหรือเปล่า” คุณปู่พูด เธอหน้าซีด เขาขึ้นเสียงและเรียกป้าเฉิน “พาหมอมาเดี๋ยวนี้ เหวินจิงเจ็บขา”

ป้าเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองดู ซู เหวินจิงอย่างสงสัย จากนั้นมองไปที่ ซอง อันยีจู่ ๆ ขาเธอเจ็บได้ยังไง? สองคนนี้ทะเลาะกันมาก่อนงั้นเหรอ?

เมื่อเขาเห็นเธอยืนอยู่เฉย ๆ คุณปู่เซินตะโกนอย่างดุเดือด “ทำไมเธอยังยืนอยู่ที่นั่นอีก โทรหาหมอเดี๋ยวนี้!”

หัวใจของป้าเฉินสั่นเทา เธอรีบหันหลังหนี

หลังจากนั้น ผู้อาวุโสเซินก็ร้องเสียงดัง “รีบช่วยพาเหวินจิงไปที่โซฟาก่อน”

เซิน โมเฟยขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่เต็มใจที่จะทำ แต่เขาก็ยังต้องทำตามที่ปู่ของเขาสั่ง

นับตั้งแต่คุณปู่เซินปรากฏตัว รัศมีของเขาก็น่ากลัว ทำให้ ซอง อันยีตระหนักดีว่า เธอเริ่มประหม่าอีกครั้งหลังจากที่เธอพยายามสงบสติอารมณ์ของเธอก่อนหน้านี้

คุณปู่เซินเพียงแต่หันไปมองไปที่ ซอง อันยีหลังจากที่เซิน โมเฟย ช่วยซู เหวินหจิง ไปที่โซฟา ดวงตาที่เฉียบแหลมของเขาหรี่ลงเล็กน้อย ขณะที่เขาถามอย่างเย็นชา "เธอเป็นแฟนของโมเฟยใช่ไหม?”

“คะ ค่ะ คุณปู่ หนูซอง อันยี หนู...”

“ฉันไม่ใช่คุณปู่ของเธอ หยุดเรียกฉันแบบนั้น” ก่อนที่ ซอง อันยีจะพูดจบเธอก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงดังของปู่เซิน

ซอง อันยีตื่นตระหนกทันที เธอหันไปหาเซิน โมเฟย และจ้องที่เขาด้วยสายตาที่น่าสงสาร

ซอง อันยีเดิมทีค่อนข้างประหม่า แต่เมื่อเธอได้ยินเรื่องแบบนี้เธอก็ถึงกับอึ้งไปเลย เธอยกคางขึ้นและจ้องมองอย่างกล้าหาญที่ผู้อาวุโสเซิน เธอขดริมฝีปากของเธอ “คุณปู่เซินคะ ฉันไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยของคุณ ฉันสนใจแต่โมเฟยเท่านั้น ไม่ใช่ครอบครัวของเขา”

"จริง ๆ เหรอ?" ผู้อาวุโสเซินหัวเราะเยาะ เขามองเธอด้วยสายตาที่ดูถูกของเขา ค่อย ๆ แรงขึ้นแรงขึ้น “มีใครในยุคปัจจุบันนี้ที่พูดแล้วทำจริงอย่างที่พูดไหม ถ้าโมเฟยเป็นลูกของคนจน เธอจะพูดแบบนั้นไหม?”

"ฉันจะพูดแบบนั้นค่ะ!" ซอง อันยีตอบโดยไม่ลังเล เธอยิ้มขึ้นมา “คุณปู่เซิน ไม่ใช่ทุกคนเป็นอย่างที่คุณดูถูก ฉันรักโมเฟย แม้ว่าเขาจะน่าเกลียดและยากจน ฉันก็ยังรักเขา”

เซิน โมเฟยได้ยินเธอพูดแบบนั้น จึงรู้สึกประทับใจมาก เขาไปหาเธอและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา จากนั้นสายตาของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าที่ร่วงโรยของผู้อาวุโสเซินแต่ร่าเริง “คุณปู่ อันยี และผมรักกันจริง ๆ โปรดให้พวกเราคบกันเถอะ”

"ไม่มีทาง!" ไม้เท้าเดินกระแทกพื้นหินอ่อนอย่างแรง ทำให้เกิดเสียงอู้อี้ มันทำให้หัวใจของ ซอง อันยีสั่น นี่เป็นบทโหมโรงของชายชราที่จะระเบิดขึ้นอย่างแน่นอน

เธอเห็นใบหน้าที่เยือกเย็นของผู้อาวุโสและดวงตาที่แหลมคม เขาประกาศอย่างระมัดระวัง โดยไม่มีความขัดแย้ง "จนกว่าจะถึงวันที่ฉันตาย ฉันจะไม่ยอมให้แกทั้งสองอยู่ด้วยกัน!"