คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 665

ทัง โรลชูวถามสิ่งที่พวกเขาชอบก่อนที่จะสั่งอาหาร

ชู หยวนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา “พี่สะใภ้ช่างมีน้ำใจจริง ๆ”

ทัง โรลชูวมองเขาและพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ "นั่นคือสิ่งที่ฉันควรทำ พวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของชินจิน ฉันอยากให้พวกเธอคอยอยู่ข้างเขานี่นา"

เมื่อเขาได้ยินแบบนั้น เซิน มูก็เลิกคิ้วขึ้น “พี่กำลังพยายามเอาชนะใจพวกเราอยู่ใช่ไหม พี่สะใภ้?”

“ถูกต้อง” ทัง โรลชูวยอมรับอย่างตรงไปตรงมา จากนั้นเธอก็แสร้งทำเป็นว่าร้ายต่อลู ชินจิน “ชินจิน อย่าทำให้ฉันโกรธนะ ไม่งั้นพวกเขาจะเกลียดคุณแน่”

ลู ชินจินเลิกคิ้วเรียวขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสนุกสนานและความอ่อนโยน เขาพูดเบา ๆ ว่า “อย่ากังวลเลยคุณผู้หญิง ไม่มีวันนั้นหรอก”

ทัง โรลชูว กัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ รอยยิ้มหวานทบนหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามของเธอ

ในเวลานี้ จู่ ๆ ก็เกิดเสียงร้องไห้ขึ้นมาจากด้านข้างเธอ “ไม่นะ ฉันว่าฉันตาบอด!”

ทัง โรลชูวรีบหันไปมองตามทิศทางของเสียงนั้น เธอเห็น หลิง เหยาเอามือทั้งสองข้างปิดหน้าเขา เธอถามอย่างกังวลเล็กน้อย "อาเหยา เป็นอะไรไหม?"

“เขาตาบอดเพราะความรักที่พี่มีต่อชินจิน” เซิน มูตอบแทน หลิง เหยา

ทัง โรลชูวรู้สึกพูดไม่ออก

เธอคิดว่าตาของ หลิง เหยาอาจมีบางอย่างเข้าไป เธอไม่คิดว่าเขาจะล้อเลียนเธอ “พูดว่าอะไรนะ!”

หลิง เหยาวางมือลงและยิ้มอย่างชั่วร้าย “พี่สะใภ้ พี่ไม่สงสารพวกเราที่ยังโสดอยู่เหรอ? หยุดแสดงท่าทางน่ารักของพี่ได้แล้ว ไม่อย่างนั้นตาผมคงบอด หัวใจคงเจ็บไปทั้งวัน”

จากนั้นเขาก็เอามือแตะหน้าอกและแสร้งทำเป็นเจ็บปวดมาก

เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็หันไปมองที่เซิน มู ทั้งสองไม่สามารถห้ามเสียงหัวเราะของตัวเองได้

เมื่อเห็นแบบนี้ แม้แต่ ทัง โรลชูวก็อดหัวเราะไม่ได้

พวกเขาไม่คิดว่าคำแก้ตัวของตัวเองไร้สาระเกินไปหน่อยเหรอ?

“ผมไม่คุยด้วยแล้ว” เมื่อเห็นทั้งสามคนหัวเราะอย่างมีความสุข หลิง เหยาก็จ้องมองพวกเขาด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็ขยับไปทางหมิง เสี่ยวเซียว ที่ไม่พูดอะไรออกมา เขาวางมือบนไหล่ของเธอแล้วพูดว่า "เสี่ยวเซียว เธอเป็นคนที่ดีที่สุด คนพวกนี้น่ารำคาญมาก"

หมิง เสี่ยวเซียวเหลือบมองทัง โรลชูว ความหึงหวงในดวงตาของเธอ เธอเคยเป็นศูนย์กลางของความสนใจทุกครั้งที่อยู่กับพวกเขา แต่ตอนนี้ ทัง โรลชูวกำลังมาแย่งตำแหน่งของเธอไป เธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก

แม้ว่าเธอจะไม่รู้สึกดี แต่เธอก็ยังยิ้มออกไป เธอยกมือขึ้นและตบบ่า หลิง เหยาเพื่อปลอบโยนเขา “พี่เหยา พี่เป็นผู้ชายนะ อย่าใจอ่อนนักเลย พวกเขาแค่แกล้งพี่เอง”