คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 703

หลังจากที่ ซอง อันยีรู้สึกดีขึ้น เซิน โมเฟยเป็นคนที่พาเธอมาส่งที่บ้าน เพราะเธอไม่ต้องการสร้างความเดือดร้อนให้ทัง โรลชูว มากไปกว่านี้

เซิน โมเฟยเดินมาส่งเธอตรงหน้าประตูบ้าน ขณะที่ ซอง อันยีกำลังเปิดประตู เธอก็หันกลับไปถามเขาด้วยรอยยิ้มว่า "พ่อแม่ของฉันอยู่บ้าน คุณอยากมาทานอาหารด้วยกันไหม?"

เธอรู้ว่าในอีกสองสามวันข้างหน้าเขาจะต้องกลับไปที่คฤหาสน์เซิน และเขาจะไม่มีเวลาให้เธอ เธออยากจะเป็นแฟนที่ไม่เอาแต่ใจ แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ

เธอเพิ่งหายจากอาการป่วยและยังไม่หายดีมากนัก เธอควรมีสิทธิที่จะเรียกร้องมากกว่านี้อีกหน่อย

เซิน โมเฟยรู้ดีว่าไม่นานมานี้เขาละเลยเธอมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและตกลง ที่จะเข้าไปทานอาหารเย็นด้วย

รอยยิ้มที่สดใสอยู่บนใบหน้าที่ค่อนข้างซีดของซอง อันยี ขณะที่เธอเปิดประตูและเดินเข้าไปในบ้าน

ทันทีที่เธอก้าวเข้ามา เธอก็ได้ยินน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธของนายซองกำลังตะโกน “ไปให้พ้น! ฉันไม่รู้จักคนเนรคุณแบบแก!”

ซอง อันยีหยุดและหันกลับไปมอง เซิน โมเฟยที่ตอนนี้ก็ประหลาดใจเช่นกัน พวกเขารีบเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นโดยที่ยังไม่ได้เปลี่ยนรองเท้าเลยด้วยซ้ำ

และเมื่อเข้าไปเธอก็เห็นร่างของคนที่เธอไม่ต้องการจะเห็นมากที่สุด

ฮัน อี้เฉิน!

เมื่อคนในห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา ทุกคนก็หันกลับไปมอง

“อันยี ลูกกลับมาแล้ว” นางซองยืนขึ้นทันทีที่เห็น ซอง อันยีเดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว และยื่นหน้าเข้ามากระซิบกับเธอ "ลูกกับโมเฟยออกไปก่อน พ่อกับแม่จัดการเรื่องนี้ได้"

ซอง อันยีชำเลืองมองไปที่ฮัน อี้เฉิน ก่อนที่จะพูดออกไปด้วยเสียงเย็นชาว่า “คุณมาที่นี่ทำไม?”

เขาดึงข้อมือออกจากนายซอง และผลักเขาออกไปโดยไม่รู้ตัว นั่นทำให้นายซองเซและเสียการทรงตัว เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะล้ม เซิน โมเฟยก็รีบก้าวไปประคองเขาเอาไว้

ฉากนั้นทำให้ ซอง อันยีฉุนขึ้นมาทันที เธอเร่งฝีเท้าเข้าไปผลักฮัน อี้เฉิน ออกไปด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมี "ฮัน อี้เฉิน นายกล้าผลักพ่อของฉันเหรอ นายมันเลว!"

อย่างน้อยเขาก็มีจิตสำนึก ทันทีที่เขารู้ว่านายซองกำลังจะล้ม ฮัน อี้เฉินก็รีบเอื้อมมือออกไป เพื่อจะจับนายซองเอาไว้ แต่เซิน โมเฟย กลับเร็วกว่าเขา

เมื่อเห็นว่า ซอง อันยีกำลังโกรธเขา ฮัน อี้เฉินรู้ดีว่าเธอคงไม่มีทางให้อภัยเขาอีกต่อไปแล้ว

เขาพูดออกไปด้วยเสียงเบาแผ่ว “ผมขอโทษนะ อัยยี”

“ขอโทษ?” เสียงของซอง อันยี สั่นเครือ "นายต้องการลบความผิดพลาดด้วยคำว่า 'ขอโทษ' งั้นเหรอ? ไปให้พ้นเดี๋ยวนี้ ครอบครัวฉันไม่ต้อนรับนาย"