ส่วนตัวเขาคิดว่า ควรจะหยุดเธอก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินแก้
หลี่ วูนิ่งคิดพักหนึ่ง ก่อนเอ่ย “คุณโรลโรล ผมรู้ว่าคุณเกลียดหนิง เฉียวเฉียว และอยากฆ่าเธอมาก แต่ถ้าเรื่องนี้บานปลายจนถึงขั้นอาชญากรรม คุณจะถูกจับนะครับ นึกถึงคุณพ่อของคุณบ้าง คุณเป็นลูกสาวคนเดียวของท่านนะครับ”
ฟังจบกู โรลโรลก็หรี่ตามองไม่ชอบใจ “หลี่ วู พ่อฉันสั่งให้นายคอยดูแลฉัน ไม่ใช่มาสอนฉัน ฉันไม่ต้องการความเห็นของนายในสิ่งที่ฉันตัดสินใจแล้ว”
“คุณโรลโรล…”
หลี่ วูต้องการจะเอ่ยต่อ ทว่าเสียงจากโทรศัพท์มือถือก็ดังขัดจังหวะเสียก่อน
เขาเห็น กู โรลโรลกดรับสายพร้อมรอยยิ้มชั่วร้ายที่แผ่ออกมา “ดูเหมือนว่าปลาใหญ่จะติดเบ็ดเข้าซะแล้วสิ”
…
ทัง โรลชูวขับรถตามที่อยู่ของกู โรลโรลมา จนมาถึงคฤหาสน์หลังเก่าที่อยู่ชานเมือง
ร่างบางยืนสำรวจหน้าคฤหาสน์และบริเวณโดยรอบอย่างขบคิด หากไม่มีแสงไฟสาดส่องออกมา เธอคงคิดว่านี่เป็นคฤหาสน์ร้างที่ถูกทิ้งไว้แน่ ๆ
เธอโทรบอก กู โรลโรลว่าตัวเองมาถึงแล้ว
ไม่นานประตูบานหนาก็ถูกเปิดออกจากด้านใน
กู โรลโรลเดินออกมาด้วยท่าทีนิ่งเฉย
“ทัง โรลชูว เธอมาจริง ๆ ด้วย?” พลันท่าทีนั้นก็เปลี่ยนเป็นตกใจอย่างรวดเร็ว
“เธอเป็นคนบอกให้ฉันมาเองไม่ใช่เหรอไง?” โรลชูวตอบพลางเดินเข้าไปใกล้ ดาราสาวจึงเอ่ยเสียงนุ่ม “ถ้างั้นก็เข้าไปคุยข้างในเถอะ”
กู โรลโรลพูดพร้อมเขยิบตัวไปด้านข้างเพื่อเปิดทางให้โรลชูว
ดาราสาวจึงเอ่ยต่อ “แล้วรู้ไหมว่าหล่อนหายตัวไปได้ยังไง?”
พอเห็นรอยยิ้มบนใบหน้ากู โรลโรล ทัง โรลชูวก็สัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลในรอยยิ้มนั้น และพยายามตอบกลับอย่างใจเย็น “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ฉันไม่สนใจเรื่องของหล่อนหรอก”
“อย่างนั้นเหรอ งั้นเธอก็…”
“ถ้าเรียกฉันมาคุยเรื่องหนิง เฉียวเฉียวล่ะก็ บอกเลยว่าฉันไม่สนใจ” โรลชูวพูดตัดบททันที ก่อนจะหันหลังเดินออกมา
พลันเสียงกรีดร้องโหยก็ดังออกมาจากคฤหาสน์
ทัง โรลชูวชะงักตัวแข็งทื่อ นัยน์ตากลมเบิกกว้างอย่างตกตะลึงพลางหันไปมองกู โรลโรล
รอยยิ้มบนหน้าของกู โรลโรล ยังคงอยู่ ทว่าสายตาที่มองโรลชูวกลับเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม