คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 752

เพราะกลัวว่าแฟนหนุ่มจะเครียดเกินไป เสียงหวานจึงเอ่ยขยายความ “แต่เธอกลับมาเพราะเรื่องเดิม ๆ นั่นแหละ”

“เหอะ ยังไงก็จะไม่ยอมแพ้สินะ” ลู ชินจินยิ้มเยาะ

ทัง โรลชูวเม้มปากด้วยสีหน้าลังเลใจ เธอสูดหายใจเข้าลึกเพื่อรวมความกล้า ก่อนเอ่ย “แต่ชินจิน ครั้งนี้เธอบอกด้วยนะว่า คุณช่วยแก้ไขปัญหาของลุงหยิงไม่ได้หรอก”

โรลชูวพูดพร้อมใช้สายตาจับสังเกตไปทั่วใบหน้าหล่อ

ไม่แน่ใจว่าชินจินปิดความลับเก่ง หรือจริง ๆ แล้วหยิน เสวียจีแค่พูดพล่อยไปอย่างนั้นเอง เพราะใบหน้าหล่อที่ถูกเธอจ้องสังเกตยังคงนิ่งขรึม “แค่นั้นเองเหรอ? อย่าบอกนะว่าคุณเชื่อเธอ?”

“เปล่าค่ะ” โรลชูวส่ายศีรษะ “ฉันเชื่อแค่คุณคนเดียว”

ได้ยินคนรักตอบกลับ หมอกหนาทึบในใจก็สลายไปในพริบตา รอยยิ้มบางค่อย ๆ เผยออกมาจากริมฝีปากหยัก ดวงตาคมดำมีประกายความพอใจส่งให้กับร่างเล็กตรงหน้า “ขอบคุณที่เชื่อใจกันนะครับ คุณภรรยา”

คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นเชิงหยอกล้อ “นั่นคือสิ่งที่ฉันควรทำอยู่แล้ว”

พอพูดจบเธอก็ยิ้มหวานให้ร่างสูงอีกครั้ง “ทำงานของคุณต่อเถอะค่ะ อีกเดี๋ยวก็เลิกงานแล้ว ฉันจะไปนั่งรอคุณอยู่ตรงนู้นก็แล้วกันนะ”

มือเรียวสวยชี้ไปที่โซฟาอีกด้าน

ลู ชินจินยิ้มตอบ “โอเค เสร็จตรงนี้แล้วกลับบ้านกัน”

โรลชูวยิ้ม ก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โซฟาดังกล่าว นัยน์ตากลมกวาดมองไปรอบ ๆ ห้องทำงานที่ถูกตกแต่งสไตล์เรียบง่ายไปพลาง

จนกระทั่งหยุดสายตาลงที่ลู ชินจินอีกครั้ง พร้อมจดจ้องไปยังอีกคนที่กำลังตั้งใจทำงานอย่างขะมักเขม้นด้วยแววตาขบคิด

เธอเชื่อว่าชินจินสามารถจัดการเรื่องลุงหยิงได้ แต่ขณะเดียวกันเธอกำลังกังวลว่าสามีหนุ่มปิดบังเรื่องทั้งหมดเพื่อความสบายใจของเธอ

ซึ่งเรื่องทั้งหมดมีสาเหตุมาจากการที่พ่อชินจินไม่ยอมรับในตัวทัง โรลชูว ทำให้ลุงหยิงและครอบครัวของท่าน รวมทั้งเซียวเหยาตกระกำลำบากไปด้วย เธอสงสารทุกคนที่ต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้

จนถึงตอนนี้ แม้แต่ชินจินเองก็โดนบีบจนน่าเป็นห่วง และมันทำให้เธอไม่สบายใจอย่างมาก ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่พอใจว่าที่พ่อปู่ โรลชูวไม่เข้าใจการกระทำอันไร้เยื่อใยของคนเป็นพ่อที่บีบบังคับลูกชายตัวเองให้ทำในสิ่งที่เขาไม่อยากทำ อำนาจมันหอมหวานขนาดนั้นเลยหรือไง?

โรลชูวได้แต่คิดในใจ ชินจิน ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากให้ฉันเป็นห่วงและคิดมาก ดังนั้นฉันจะไม่ถาม และจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เพราะฉันเชื่อใจคุณ เขื่อว่าคุณสามารถปกป้องเราทุกคนได้จริง ๆ

…

ซอง อันยีไม่แปลกใจเลยสักนิด เมื่อได้ยินว่าซู เหวินจิงมาพบเธอ

ครั้งนี้หล่อนมาในรูปแบบที่ไร้การเสแสร้งอย่างครั้งก่อน พร้อมเปลี่ยนวิธีโน้มน้าวเป็นขอร้องแทน

“คุณซองคะ ตอนนี้คุณปู่โกรธจนไม่ทานอาหารเลย คุณช่วยพูดให้พี่สามไปหาท่านบ้างได้ไหม?”

ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ซอง อันยีก็ทำได้เพียงยิ้มแห้งกลับไป “ขอโทษจริง ๆ นะคะคุณซู แต่โมเฟยเองก็ยึดมั่นในจุดยืนของตัวเอง ฉันไปควบคุมอะไรเขาไม่ได้หรอกค่ะ”

แต่ซู เหวินจิงยังไม่ยอมแพ้ “คุณซอง ฉันรู้นะคะว่าพี่สามโกรธที่ปู่แกล้งป่วย แต่ท่านเองก็ไม่มีทางเลือกเลยต้องทำแบบนั้น ได้โปรดช่วยฉันเกลี้ยกล่อมพี่สามด้วยเถอะนะคะ นะคะ?”