คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 758

ซู ซินเล่ยพูดต่อเสียงสั่น “พี่เสี่ยวเซียวคะ คือว่าเซียวเหยากับฉัน…คือเรา…” ร่างของสาวเจ้าบิดเร่าพร้อมแก้มซีดขาวที่เริ่มมีริ้วแดงผาดผ่านจนเสี่ยวเซียวจ้องตาถนน ความรู้สึกอึดอัดไม่พอใจตีตื่นขึ้นเรื่อย ๆ

เสี่ยวเซียวเหยดยิ้มพูดเชิงจิกกัด “อย่าบอกนะว่าเกิดเรื่องไม่สมควรขึ้นระหว่างพวกเธอกับเขา”

ซู ซินเล่ยไม่ตอบ ทว่าจ้องตากลับแล้วโค้งตัวต่ำอย่างละอายใจให้เสี่ยวเซียวอีกรอบ

พอเห็นแบบนั้น ดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างมองสองหนุ่มสาวตรงหน้าราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น ลำคอของเสี่ยวเซียวแห้งผากเกินกว่าจะโต้ตอบกลับไป

บรรยากาศที่เงียบอยู่แล้วยิ่งเงียบสงัดเป็นป่าช้าเข้าไปอีก ลู เซียวเหยาลอบมองใบหน้าสวยของแฟนสาวพร้อมกดเก็บสายตาเจ็บปวดของตัวเองไว้ให้ลึกที่สุด มือหนาสองข้างที่วางอยู่บนหน้าขากำหมัดแน่น

สีหน้าที่ช็อคค้างนั่นทำให้ใจเขาเจ็บปวด

ผมขอโทษนะ เสี่ยวเซียว

ลู เซียวเหยาทำได้เพียงเอ่ยขอโทษคนรักเงียบ ๆ ในใจเท่านั้น

พักใหญ่ หยิง เสี่ยวเซียวถึงหาเสียงของตัวเองเจอ เธอหันไปทางชายหนุ่มหนึ่งเดียวในห้องแล้วถามเสียงแหบแห้ง “หล่อนพูดเรื่องจริงใช่ไหม ลู เซียวเหยา?”

“ผมขอโทษ”

เขาไม่ได้ตอบคำถามเธอตรง ๆ แต่แค่คำว่า ‘ผมขอโทษ’ ก็คือคำตอบของทุกอย่างแล้ว

“โอ้…” หยิง เสี่ยวเซียวหัวเราะลั่นพลันตวัดสายตามองใบหน้าของชายที่ครั้งหนึ่งเคยบอกว่ารักเธอ แต่ตอนนี้กลับนิ่งเฉยเหมือนคนแปลกหน้า

“ไอ้คนเฮงซวยเอ๊ย!” เสี่ยวเซียวอดทนไม่ไหวแล้ว ขาเรียวพุ่งตรงเข้าหาชายหนุ่มพร้อมฟาดมือลงบนใบหน้าหล่อทันที

เซียวเหยาไม่ได้หันหน้าหนี เขายอมรับการตบจากเธอ

ซู ซินเล่ยรีบยกมือปิดปากเสียงกรี๊ดของตัวเองทันควัน ดวงตากลมเหลือกกว้างมองภาพตรงหน้าด้วยความช็อค

นี่คือสิ่งที่เธอไม่เข้าใจ ว่าทำไมสองหนุ่มสาวที่รักกันมากถึงมาจบความสัมพันธ์กันลงได้ง่าย ๆ

มือหนาลูบแก้มที่ช้ำเลือดของตนพลางยกยิ้มบาง “ดีหรือไม่ ผลที่ได้ก็เป็นตามแผน มันสายที่จะแก้แล้วล่ะ”

“แต่มันยังพอมีเวลานะเซียวเหยา ถ้าฉันบอกพี่เสี่ยวเซียวว่าเราแค่เล่นละครไปตามแผน ทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้นะ”

“ไม่จำเป็น” เสียงเข้มปฏิเสธ พลันเงยหน้ามองคนตรงหน้า “เธอแค่ช่วยฉันก็พอ ส่วนเรื่องอื่นไม่ต้องสนใจ”

ถึงจะพูดแบบนั้น ซู ซินเล่ยก็ไม่อยากเห็นเซียวเหยาทำอะไรที่ขัดกับกับสุขและสร้างบาดแผลในใจให้ตัวเองแบบนั้น

เมื่อคุณรักใครสักคน คุณก็อยากให้คนคนนั้นมีความสุข

ซู ซินเล่ยถอนหายใจ “หวังว่านายจะไม่เสียใจกับการกระทำของตัวเองในวันนี้นะ” เสียใจเหรอ? ลู เซียวเหยาฟังแล้วฝืนยิ้ม เขาเสียใจสิ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำ