ความรักสีคราม นิยาย บท 103

ถ้าเธอเป็นผู้หญิงที่เทิดทูนคนรวยและยอมสละทุกอย่างเพื่อเงิน เธอคงไม่ช่วยเขาตอนที่เขาตกอยู่ในอันตราย

ฉันเข้าใจอะไรเธอผิดไปในช่วงสองปีนี้หรือเปล่า

ความหงุดหงิดเข้าครอบงำจิตใจฟาเบียนอย่างท่วมท้น

เขาจะรู้สึกกระวนกระวายใจเมื่อคิดว่ามันเป็นไปได้ที่เขาเข้าใจวิเวียนผิด แต่เขาก็ยังเชื่อว่าไม่มีทางที่เขาจะเข้าใจผิด

หลังจากรู้สึกสับสนอยู่พักใหญ่ ในที่สุดเขาตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก

"สวัสดี ฉันเอง” ฟาเบียนพูดขึ้นเมื่อมีคนรับสาย “เช็คอะไรให้ฉันหน่อย ตรวจสอบดูด้วย ฉันอยากรู้ความจริง”

หลังจากกลับถึงบ้าน

วิเวียนอาบน้ำอยู่นานและในที่สุดก็สามารถกำจัดกลิ่นยาฆ่าเชื้อของโรงพยาบาลได้ จากนั้นไม่นานเธอล้มตัวลงนอนบนเตียงและหลับไป

เธอไม่ชอบอยู่ในโรงพยาบาล เธอจึงนอนหลับไม่ค่อยสนิทในช่วงสองสามคืนที่ผ่านมา ตอนนี้เธอได้กลับมานอนที่บ้านแล้ว

เธอกระเถิบตัวไปทางฝั่งที่ฟินนิคนอนโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเธอกดหัวลงไปในหมอนนุ่มๆ วิเวียนได้กลิ่นของฟินนิค มันคือกลิ่นแชมพูของเขาผสมผสานกับกลิ่นซิการ์ วิเวียนรู้สึกถึงความสงบที่ชะโลมไปทั่วร่างในขณะที่เธอสูดกลิ่นหอมที่ผสมปนเปกัน

จู่ๆ เธอก็รู้สึกเห็นแก่ตัว ไม่อยากกลับไปนอนที่เดิม เธอผล็อยหลับไปบนหมอนของฟินนิคในที่สุด

ในตอนเย็น เมื่อฟินนิคเข้าไปในห้องนอน เขาเห็นวิเวียนนอนบนเตียงทางฝั่งของเขาเหมือนลูกแมว

เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะยิ้มออกมา

เขาปิดประตูและลุกขึ้นจากรถวีลแชร์อย่างเงียบๆ และเดินไปที่เตียง

วิเวียนหลับสนิทและไม่รู้ตัวว่าเขาเข้ามาใกล้

ฟินนิคต้องการจะเอาตัวเธอซุกเข้าไปใต้ผ้าห่ม แต่เมื่อเขายกผ้าห่มขึ้น เขาเห็นบาดแผลที่แขนของเธอ เขาอดขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดไม่ได้

เธอโตแล้ว ทำไมเธอถึงไม่ดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้

ฟินนิคเลิกคิ้ว “ผมไม่ได้ทำแรง คุณลืมเปลี่ยนผ้าพันแผลตามเวลาเอง แผลเลยติดเชื้อเล็กน้อย ผมต้องล้างหนองก่อนถึงจะใส่ยาได้”

วิเวียนจำได้ว่าหมอบอกให้เปลี่ยนผ้าพันแผลวันละสองครั้ง แต่เธอผล็อยหลับไปตั้งแต่กลับมาถึงบ้านเธอเลยยังไม่ได้ทำ

“ฉันลืมไปเลย” เธอพึมพำ

ฟินนิคจ้องเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจ เขากดไม้พันแผลให้แรงขึ้นราวกับว่าเขากำลังลงโทษเธอ “คุณลืมเรื่องสำคัญไปได้ยังไง ผมควรให้คุณอยู่ในโรงพยาบาลต่อดีไหม มันปลอดภัยกว่า”

ความเจ็บปวดจากบาดแผลลามไปที่แขน วิเวียนหน้าซีด เธอขอร้อง “ฉันรู้ว่าฉันทำผิด แต่วันนี้ฉันเหนื่อยมาก บอกมอลลี่เรื่องนี้และให้เธอคอยเตือนฉันเถอะค่ะ”

เมื่อเขาเห็นเหงื่อไหลที่หน้าผากของวิเวียน ฟินนิคก็เลิกกดอย่างแรงทันที เขาขมวดคิ้วและถามว่า “เจ็บมากไหม”

"มันแน่อยู่แล้ว ลองโดนมีดแทงดูสิ” วิเวียนบ่น

มันเป็นแค่คำบ่น แต่ฟินนิคก้มลงไปมองเธอและกระซิบว่า “ผมเคยถูกแทงมาก่อนล่ะ”