ความรักสีคราม นิยาย บท 1040

หลังจากออกจากห้องทำงานของวิเวียน ฮันน่าแทบรอไม่ไหวที่จะถามฟาเบียนเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงเมื่อครู่นี้ แต่เธอไม่อยากทำให้ฟาเบียนโกรธ ขณะที่เธอตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ฟาเบียนก็บอกกับเธอว่า “ฮันน่า คุณนี่เหลือเชื่อเลยนะ! ถ้าผมไม่รู้ความจริง ป่านนี้ผมคงหลงเชื่อคุณซะสนิทใจแน่ๆ”

“หืม นี่คุณกำลังชมฉันใช่มั้ย?” เธอเกาหัวและพึมพำ “ฉันไม่มีทางเลือกมากนักหรอกนะ ฉันหมายถึง... ฉันพูดถึง... เกี่ยวกับเรื่อง...”

ฟาเบียนหยุดเดินกะทันหันและจับหน้าฮันน่าให้หันมา

ฮันน่าตกใจกับการเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันของเขา “ฟาเบียน นี่คุณทำอะไรน่ะ?” เธอถาม

“คุณนี่โกหกตาใสได้เก่งมากเลยนะ สีหน้า ท่าทาง แววตา ดูน่าเชื่อไปหมด ผมจะรู้ได้ยังไงว่าที่ผ่านมาคุณเคยโกหกผมหรือเปล่า?” ฟาเบียนจ้องมาอย่างเย็นชา และเห็นได้ชัดว่าเขาจริงจังกับคำถามมาก

ฮันน่าเบิกตากว้าง รู้สึกโกรธเล็กน้อยที่อยู่ดีๆ ฟาเบียนก็ดันอารมณ์แปรปรวนขึ้นมา “คิดมากไปหรือเปล่า? ทำไมฉันต้องโกหกคุณด้วย?”

“ใครจะไปรู้...” ฟาเบียนหรี่ตา เบียดตัวเข้าไปใกล้ฮันน่ามากขึ้น

ฮันน่าเริ่มขมวดคิ้ว “ฉันไม่เคยโกหกคุณ คุณจะอารมณ์เสียทำไมเนี่ย?” เธอเชิดหน้าขึ้น ก้าวออกไปเผชิญหน้ากับฟาเบียน ปลายรองเท้าของทั้งคู่แตะกัน ต่างคนต่างจ้องหน้าอย่างไม่มีใครยอมใคร

ฟาเบียนมองฮันน่าอย่างพยายามจะจับผิดในดวงตาคู่นั้น ในทางกลับกันฮันน่ากลับดูมั่นอกมั่นใจจนน่าหมั่นไส้

จู่ๆ ฟาเบียนก็ก้มลงมาหอมแก้มฮันน่าแบบไม่ทันตั้งตัว เขาทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติและรวดเร็วจนใครๆ อาจสงสัยว่าเขาอยากทำเรื่องแบบนี้มาตลอดหรือเปล่า

ฟาเบียนถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วพูดว่า “บางทีคุณอาจจะทำอย่างนั้นเพราะอยากได้ผมก็ได้นะ?”

เรจิน่ากวาดสายตามองคู่รักที่อยู่ตรงหน้าเธอ หึ ถ้าเดาไม่ผิด สองคนนี้เพิ่งออกมาจากห้องของหัวหน้าบรรณาธิการแน่ๆ พวกเขานี่เองที่ทำให้ฉันต้องถูกไล่ออก!

ฟาเบียนจ้องไปที่เรจิน่าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงถึงทำกับฮันน่าแบบนั้น! เพราะเขาไม่ต้องการให้ฮันน่ารู้สึกผิดกับเรื่องนี้มากเกินความจำเป็น ไม่งั้นเขาจะทำยิ่งกว่าการไล่ผู้หญิงคนนี้ออกจากงานซะอีก

รอยยิ้มเสแสร้งผุดขึ้นบนใบหน้าของเรจิน่าตอนที่เธอกล่าวว่า “คุณนอร์ตัน คุณยังคะ ฉันอยากจะขอโทษสำหรับสิ่งที่ฉันทำลงไปเมื่อวาน มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรพูดจาให้ร้ายคุณยังแบบนั้น ฉันขอโทษจริงๆ! คุณจะยกโทษให้ฉันได้มั้ยคะ?”

ฮันน่ารู้สึกงุนงง เธอแทบจะอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ เรจิน่ากำลังขอโทษฉันเหรอนี่? นี่มันเกิดอะไรขึ้น? โลกแตกทีได้มั้ย?

ฮันน่าเริ่มตั้งสติและเริ่มครุ่นคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เจอตรงหน้านี้ เรจิน่าพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้งานของเธอคืนมา เห็นได้ชัดว่าเพื่อเงินแล้ว การเอ่ยคำขอโทษที่ไม่ได้รู้สึกถึงมันจริงๆ แทบไม่ได้มีความหมายอะไรกับเธอเลย!