ความรักสีคราม นิยาย บท 1051

ทันใดนั้นฮันน่าเห็นแสงสว่างแห่งความหวังและเธอแทบทรุดลงนั่งคุกเข่าด้วยความขอบคุณ

นี่ รับโทรศัพท์สิ! รีบรับสายเร็วเข้า เธอคิดแผนที่สุดยอดได้แล้ว ทันทีที่เขารับสายฉันจะกระโดดและรีบวิ่งออกไปขอให้พยาบาลตรวจร่างกายฉัน และจากนั้นฉันก็จะหนีจากเขาไปได้

ขณะที่ฟาเบียนรับโทรศัพท์อย่างไม่เร่งร้อนเสียงของเขาเจือไปด้วยร่องรอยของความเดือดดาลแม้ว่าใบหน้าของเขาจะยังคงไม่แสดงความรู้สึกใดๆ “คุณควรมีเหตุผลที่ฟังขึ้น ที่โทรมาหาผมไม่อย่างนั้นอย่าโทษผมถ้าผมจะไม่ปรานีคุณ”

แม้เสียงของเขาจะนุ่มนวลแต่ผู้ฟังกลับรู้สึกกดดันอย่างมาก แน่นอนผู้ที่โทรมาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้ช่วยของเขา

“คุณนอร์ตัน... ภรรยาของคุณเวสลีย์ เซนาคิสครับ เธอบอกว่าเธอนัดกับคุณไว้แล้วและอยากจะเลื่อนเวลาขึ้นมา ครั้งนี้ค่อนข้างเร่งด่วนผมจึงโทรหาคุณทันที” ผู้ช่วยซึ่งอยู่ปลายสายตอบอย่างหวาดหวั่นและเจือด้วยความงุนงง

เขารำพึงในใจ ใครยั่วโมโหคุณฟาเบียนทำให้ฉันพลอยถูกลากไปเดือดร้อนด้วย?

ฉวยโอกาสที่ฟาเบียนคุยโทรศัพท์ ฮันน่ารีบชักมือเล็กๆ บอบบางของเธอออก จากนั้นพลิกตัวคลานตรงไปที่ขอบเตียง

ฟาเบียนไม่สนใจฮันน่าซึ่งกำลังพยายามหนีแม้ว่าเขาจะกำลังจ้องเธอเขม็ง น้ำเสียงของเขาเย็นชาขณะถาม “เธอต้องการนัดพบเมื่อไหร่”

ผู้ช่วยรีบตอบคำถามของเขาอย่างเร็วด้วยความกลัวว่าเขาจะระเบิดอารมณ์อีก “บ่ายสองครับ”

ขณะเดียวกันฮันน่าคลานลงมาจากเตียงแล้วและพยายามไปให้ถึงประตูอย่างเร็ว

“บอกเธอว่าผมจะไปที่นั่นตอนบ่ายสอง” หลังจากวางสายฟาเบียนหันไปมองหาฮันน่า ในทันทีเขาก็เห็นเธอคืบคลานไปข้างหน้าสายตาจับจ้องไปที่บราของเธอที่อยู่บนพื้น

ฉันทำได้แล้ว! อีกแค่ก้าวเดียวก็จะสำเร็จ! เมื่อเห็นเสื้อชั้นในวางอยู่ไม่ไกลเธอก็เปี่ยมไปด้วยความลิงโลด แต่ขณะที่เธอกำลังจะเอื้อมมือไปคว้ามัน เธอกลับเห็นเท้าสองข้างของผู้ชายอยู่ตรงหน้า

เธอจ้องฟาเบียนไม่วางตาแต่เขาสูงกว่าเธอมากทำให้เธออยู่ในท่าเก้ๆ กังๆ แต่เธอไม่คิดจะยอมแพ้ เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นอย่างกระเง้ากระงอดและจูบเร็วๆ ไปบนริมฝีปากบางของก่อนจะก้มหน้าต่ำด้วยความอับอายและกระซิบพึมพำ “โปรดเมตตาฉันเถอะค่ะ สามี โอเคหรือยัง”

ตรงกันข้าม ฟาเบียนบันเทิงกับคำอ้อนวอนของเธออย่างมาก หลังจากชั่วครู่เขาจะประกาศอย่างมีชัย “ก็ได้ ในเมื่อคุณขอร้อง ผมจะปล่อยคุณไปครั้งนี้”

ทันทีที่เขาพูดจบฮันน่าก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกพลางยกมือแตะแก้มที่ร้อนผ่าว ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะพูดอะไรแบบนั้น!

จากนั้นฟาเบียนโน้มตัวลงหยิบบราของเธอขึ้นจากพื้นส่งให้เธอ

เมื่อฮันน่าเห็นว่าเขาส่งบราให้ใบหน้าของเธอยิ่งร้อนผ่าวจนแดงจัด เธอไม่กล้าสบตาเขาได้แต่ฉวยมันจากมืออีกฝ่ายและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะปิดประตูดังปัง

ทว่าฟาเบียนไม่หงุดหงิดแม้แต่น้อยแต่กลับลอบแค่นหัวเราะในใจ จะลนลานไปทำไมในเมื่อผมเห็นคุณในชุดวันเกิดมาแล้ว? จากนั้นเขาเดินไปที่ห้องน้ำและพูดเสียงดังพอให้เล็ดลอดผ่านประตูไปได้ “เสร็จแล้วคุณออกไปเองนะ ผมมีเรื่องต้องทำ ผมไปก่อนล่ะ”