ความรักสีคราม นิยาย บท 1064

เป็นเสียงของอีเวตต์นั่นเอง เธอมองฮันน่าด้วยสายตาเคร่งขรึม เธอสั่งให้ผู้ช่วยลงไปรอเธอที่ชั้นล่าง และหรี่ตามอง "เรามีเรื่องต้องคุยกัน"

คุย? เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน ฉันไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น ฉันยังต้องรับเงินของวันนี้ให้ได้ ฮันน่าคิดอยู่ในใจ

“ขอโทษนะคะ แต่ว่าฉันต้องไปทำงาน ไว้ฉันว่างเมื่อไรเราค่อยคุยกันนะคะ” ฮันน่าปฏิเสธอย่างสุภาพ เธอกำลังจะหันหลังกลับและเดินจากไป ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อมือ อีเวตต์คว้ามือเธอไว้

“ฮันน่า เธอคงไม่อยากให้ฉันทำมากกว่านี้หรอกนะ ฉันอุตส่าห์ให้เกียรติเธอ ยังจะเรื่องมากอะไรอีก?” อีเวตต์ขมวดคิ้วพลางพูดอย่างเย็นชา

ฮันน่าคิดว่าอีเวตต์กำลังทำตัวไร้เหตุผลอย่างมากในขณะนี้ คิดว่าคนอื่นเขามีเวลาเหมือนตัวเองหรือไง? ในเมื่อหยาบคายกับฉันมากก็ไม่จำเป็นต้องอดทนด้วยแล้ว

ทันใดนั้นเอง ฮันน่าก็เหวี่ยงแขนอีเวตต์ออกอย่างแรง “คุณต้องการอะไร?”

ดวงตาของอีเวตต์เต็มไปด้วยความเกลียดชังราวกับว่าเธอทำผิดอย่างมหันต์ “หึ.. เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าทำอะไรลงไป?”

บ้าหรือเปล่า? ฉันเคยทำไปอะไรให้คุณ ฮันน่ารู้สึกว่าอีเวตต์อยากมาหาเรื่องมากกว่า

เธอพยายามควบคุมอารมณ์ให้ได้มากที่สุดและตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “โอเคค่ะ คุณแทนเนอร์ คือตอนนี้ฉันกำลังรีบ เอาไว้เราค่อยมาคุยเรื่องที่คุณต้องการจะคุยหลังเลิกงานได้ไหมคะ?”

อย่างไรก็ตาม อีเวตต์คิดว่าฮันน่าแค่พยายามหลบเลี่ยงจากสถานการณ์นี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป หน้าอกเธอกระเพื่อมขึ้นลงและพูดอย่างเย่อหยิ่ง "ทำไม? เธอจะรีบหนีหลังจากถูกจับได้หรือไง? เธอเคยนึกถึงผลที่จะตามมาบ้างไหม?”

ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ ฮันน่ามองไปตามทิศทางของเสียงและเห็นเพื่อนร่วมงานเดินผ่านเครื่องตอกบัตรอย่างสลดใจ อ๊าก... ! วันนี้ฉันคงจะตอกบัตรไม่ทันแล้ว

ริมฝีปากของอีเวตต์สั่นสะท้านด้วยความโกรธ ฮันน่าคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอกล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้

เธอมองว่าฮันน่าเป็นเหมือนภัยคุกคาม ตั้งแต่ที่เธอคิดว่าตัวเองจะได้เป็นภรรยาโดยชอบธรรมของฟาเบียนและมันทำให้เธอเกลียดฮันน่าไปโดยปริยาย

“อย่าคิดว่าฉันรู้ไม่ทันแผนการของเธอนะ เธอคิดจะแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยและยกระดับทางสังคมของตัวเอง ฉันจะบอกให้ว่าฝันไปเถอะ หัดเจียมกะลาหัวเอาไว้ด้วยว่าตัวเองเป็นแค่นักข่าวต๊อกต๋อยและก็หยุดให้ท่าฟาเบียนเสียที”

ฮันน่ารู้สึกว่าอีเวตต์ช่างไร้เหตุผลเสียจริง และยังเปรียบเทียบเธอกับผู้หญิงที่เหลวไหลพรรค์นั้น บนใบหน้าของอีเวตต์ตอนนี้ไม่มีส่วนไหนที่ชวนมองเลยสักนิด

"คุณแทนเนอร์ คุณพูดออกมาในที่สาธารณะแบบนี้ ไม่อายปากบ้างเหรอคะ? ฉันคิดว่าคุณต่างหากที่ควรต้องเป็นฝ่ายเจียมเนื้อเจียมตัวที่สุดนะ คุณไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับคุณนอร์ตันแม้แต่น้อย ไม่กระดากปากบ้างเหรอที่เรียกชื่อเขาเฉยๆ? นอกจากนี้ ฉันบอกคุณไปแล้วว่าฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับคุณนอร์ตัน หรือต่อให้เกี่ยว มันก็ไม่ใช่กงการอะไรของคุณ เลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว”

จากนั้นฮันน่าก็ไม่สนใจเสียงกรีดร้องของอีเวตต์อีก เธอหมุนตัวหันหลังกลับ และมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของเธอ