ความรักสีคราม นิยาย บท 1069

ในที่สุด ฟาเบียนก็หยุดเมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนาน เหงื่อไหลหยดทั่วร่างกาย ในทางกลับกัน ฮันน่านอนอยู่บนเตียง สูดอากาศเข้าปอดอย่างทุลักทุเล ขณะที่ร่างกายของเธอยังอ่อนระโหยโรยแรงจากคืนอันเร่าร้อนที่พวกเขามีร่วมกัน

"

ไม่เลว ก็ให้ความร่วมมือดีนี่นา?” รอยข่วนที่ฮันน่าทิ้งไว้เต็มหลังของเขาเริ่มชัดเจนขึ้น แต่ฟาเบียนไม่รู้สึกโมโหเลย อันที่จริงเขารู้สึกชอบด้วยซ้ำ

ฮันน่าเบิกตากว้างสับสนกับการกระทำของเธอเอง เกิดอะไรขึ้นกับฉัน? ทำไมฉันถึงได้...หื่นขนาดนั้น?

ความปรารถนาเปล่งประกายผ่านดวงตาของฟาเบียนอีกครั้ง มันร้อนแรงแผดเผาราวกับไฟป่าที่ลุกโชน

ริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มที่ยั่วยวน “ว่าแต่ อืม ฮันน่า... คุณดูชอบมันมากกว่าผมเสียอีก อีกรอบไหม?”

ฮันน่าเบือนหน้าหนีฟาเบียนด้วยความรำคาญ “หน้าไม่อาย" เธอดุเบา ๆ

คำพูดนั้นเข้าหูฟาเบียน แต่เขายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจและไม่เซ้าซี้ต่อ อย่างน้อยเธอก็ให้ความร่วมมือกับเขาครั้งหนึ่ง

เมื่อเห็นว่าฟาเบียนไม่ดึงดันในเรื่องนี้อีกต่อไป ฮันน่าจึงลุกขึ้นนั่งช้าๆ

“เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรจินา คุณเป็นคนทำหรือเปล่า?...”

บางทีตอนนั้นฟาเบียนอาจจะรุนแรงกับเธอเกินไปหน่อย เสียงของฮันน่าจึงเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาและสั่นเครือ

"ใช่ ผมเอง ใครก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับผู้หญิงของผม” ฟาเบียนยอมรับอย่างไม่ลังเล

เขาโน้มตัวโอบศีรษะของฮันน่าเข้ามาซบที่อกอย่างรวดเร็ว “ถ้าคุณอยากปลอดภัย ผมจะปกป้องคุณเอง!” ฟาเบียนกระซิบเบา ๆ พลางลูบผมของเธอ

แสงแห่งรุ่งอรุณทะลุม่านเข้ามา สะท้อนไปที่หน้าผากของฟาเบียนและปลุกเขาให้ตื่นจากการหลับใหล

ฟาเบียนยืดตัวขณะที่ตายังปิดอยู่ เขาเอื้อมมือไปอีกฟากของเตียง คิดว่าจะกอดโดนตัวผู้หญิงซื่อบื้อที่อยู่ใต้ร่างของเขาเมื่อคืนนี้ เขาประหลาดใจมาก เมื่อกวาดมือไปไม่พบสิ่งใด ไม่มีใครอยู่นอกจากเขา เขาจึงนึกขึ้นมาได้ตอนนั้นเองว่าฮันน่ามีสัมภาษณ์ในวันนั้น ดังนั้นเธอจึงต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวให้พร้อม

เขาเสียสติไปแล้วเหรอ? ฮันน่าพึมพำเบาๆ กับตัวเองด้วยความรำคาญ แต่สุดท้ายก็ส่งที่อยู่ของร้านทำผมให้ฟาเบียน เธอได้เรียนรู้บทเรียนของเธอแล้วว่าไม่ควรขัดขืนคำสั่งของฟาเบียน

ที่บ้าน ฟาเบียนกดหมายเลขอื่นต่อ “ให้คนขับรถไปตามที่อยู่นี้ แล้วไปรับฮันน่า ยัง พร้อมทั้งแต่งหน้าให้เสร็จเรียบร้อย สำหรับเสื้อผ้า... เลือกชุดราตรีที่รัดรูปแบบคล้องคอ ควรหาแบบที่ลายปักหรูหราหน่อย”

ฟาเบียนสั่งช่างแต่งหน้าจากบริษัทในเครือของเขา ฮันน่ากำลังสวมชุดเดรสสั้นถึงเข่าสีม่วง เท้าที่บอบบางของเธออยู่ในรองเท้าส้นสูงผูกเชือกสีดำ ฮันน่ามองตัวเองในกระจกเมื่อทำผมเสร็จ แล้วพยักหน้ากับรูปร่างหน้าตาของเธอเอง หึ ฉันไม่แพ้คุณแน่คืนนี้

ฮันน่าเพิ่งเริ่มเปรียบเทียบตัวเองกับอีเวตต์ หากเธอชนะ อารมณ์ของเธอคงจะดีขึ้นอย่างแน่นอนตลอดวัน แต่หากไม่เป็นเช่นนั้น ขวัญกำลังใจของเธอจะดำดิ่งทันที ฮันน่ารู้สึกสับสนกับความรู้สึกอิจฉาแบบใหม่นี้

เธอไม่เคยเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นมาก่อน

วินาทีที่เธอก้าวเท้าออกจากร้านทำผม ชายคนหนึ่งก็ขวางเธอไว้ “ขอโทษครับคุณผู้หญิง คุณคือฮันน่า ยัง ใช่ไหมครับ?” เขาถามอย่างมีมารยาท

ชายผู้นี้มีน้ำเสียงที่เบาและราบเรียบ ทำให้คนฟังรู้สึกชอบเขาในทันที ถึงกระนั้น ฮันน่าก็ยังสงสัย ฉันไม่เคยเจอผู้ชายคนนี้มาก่อน แล้วเขารู้จักชื่อฉันได้ยังไง?