ความรักสีคราม นิยาย บท 1107

ซาเวียร์ยิ้มและกระเซ้าเธอ “ทำไมจะไม่ไปล่ะ คุณพูดเองนี่นา ผมต้องตอบสนองทุกคำร้องขอของคุณฮันน่าอย่างดีที่สุด”

จากนั้นก็พูดกับผู้ช่วยของเขาอย่างจริงจัง “หาภัตตาคารบุฟเฟ่ต์ที่ดีที่สุดได้หรือยัง? ฉันจะพาคุณฮันน่าไปกินอาหารที่นั่นจนกว่าร้านจะปิด ถ้าอาหารไม่อร่อยล่ะก็ นายต้องรับผิดชอบ”

กินทั้งคืนนี่นะ? คุณแจ็คสันมีแผนอะไร? หรือนี่คือลูกเล่นใหม่ในการจีบสาว? เราต้องเรียนรู้บ้างแล้ว ดูน่าจะง่ายดี

“คุณแจ็คสัน ผมสำรวจภัตตาคารทุกแห่งในรัศมีสิบไมล์แล้ว มีแห่งหนึ่งที่น่าสนใจ จะพาคุณไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ”

ได้ยินแบบนั้น ซาเวียร์ยิ้มปากฉีกถึงใบหู ชายหนุ่มมองฮันน่าราวกับจะยืนยันกับเธอว่าเขาหมายถึงเรื่องธุรกิจ

ฮันน่างุนงงจนพูดไม่ออก

แน่ใจนะว่าคุณอยากกินบุฟเฟ่ต์? ทั้งคืนเหรอ? นี่พ่อหนุ่ม ฉันแค่หยอกๆ ทำไมคิดจริงจังไปได้? ดูเหมือนเราจะล้อเขาเล่นไม่ได้เลย

ครู่หนึ่งพวกเขาก็มาถึงที่หมาย และฮันน่าเดินตามหลังซาเวียร์ เธอเป็นคนเสนอ ก็ต้องรับไปเต็มๆ

ภัตตาคารแห่งนั้นมีขนาดใหญ่ที่สุดในบรรดาภัตตาคารที่ฮันน่าเคยเข้าไป การตกแต่งสุดหรูหราและมีอาหารเรียงกันเป็นแถวกว้าง คงไม่ต้องบอกว่าสถานที่แบบนี้ย่อมได้รับความนิยมมาก

หากเป็นวันอื่น ฮันน่าคงเดินเข้าไปอย่างกระตือรือร้น แต่คราวนี้ไม่ใช่ เพราะเธอไม่นึกอยากกินอาหารที่นั่น ทุกครั้งที่คิดว่าจะต้องกินอยู่ที่นี่ทั้งคืนก็เล่นเอาหมดอาลัยตายอยากไปเลย

เมื่อเดินผ่านประตูเข้าไป ฮันน่าก็เห็นว่าที่นี่ไม่ได้จำกัดระยะเวลาการกินอาหารของลูกค้า ตายล่ะ แบบนี้คงยาวทั้งคืนแน่ เฮ้อ

พวกเขาหามุมสงบได้มุมหนึ่งและนั่งลง ส่วนการสั่งอาหารก็ยกให้เป็นหน้าที่ของผู้ช่วยผู้เคราะห์ร้าย

เราต้องเตือนตัวเองให้รักษาระยะห่างกับเขา เราแต่งงานแล้ว!

ฮันน่ารู้สึกกระอักกระอ่วน เธอเปลี่ยนเรื่องคุย “เอ่อ ฉันได้ยินที่คุณคุยโทรศัพท์เมื่อเช้า คุณรู้จักหัวหน้าบก.ของเราหรือคะ?”

“คุณหมายถึงวิเวียน?” ซาเวียร์ถามให้แน่ใจ เมื่อเห็นฮันน่าเริ่มจะเข้าสู่อารมณ์แบบเดิมอีกครั้งก็รีบตอบ “ผมรู้จักเธอดีทีเดียวล่ะ”

ฮันน่ากลายเป็นตัวบีเวอร์ที่กระตือรือร้น เธอโน้มตัวเข้าไปและรอให้เขาเล่าต่อ

ซาเวียร์จิบเครื่องดื่มสองสามอึกอย่างดื่มด่ำ “เธอเป็นภรรยาของเพื่อนรักของผม สองคนนั้นตัวติดกันหนึบเหมือนกาว เป็นคู่ที่น่ารักมาก นั่นแหละที่ผมได้รู้จักเธอ”