ความรักสีคราม นิยาย บท 1119

“ผมว่าไม่จำเป็นนะ ผมมีธุระอื่นที่ต้องทำ” ฟาเบียนบอกปัดข้อเสนอของลีน่าและมองฮันน่า ดูกังวลใจเรื่องของเธออย่างเห็นได้ชัด

ลีน่าไม่ทันตั้งตัวกับคำปฏิเสธของเขา เพราะฟาเบียน นอร์ตันที่เธอรู้จักไม่เคยปฏิเสธเธอแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้น?

แต่ก็เข้าใจกระจ่างเมื่อเห็นสายตาที่ฟาเบียนมองฮันน่า

เขาบอกปัดเราเพราะแม่นั่นใช่ไหม? ธุระอื่นคืออะไร? จะไปกินอาหารกลางวันกับหล่อนเหรอ? เธอมองฮันน่าอย่างเคียดแค้น

แม่นี่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้และทำแผนการสองข้อของเราพังพินาศ ข้อแรกคือช่วยชีวิตเจ้าวินสันที่เป็นตายเท่ากัน และตอนนี้ก็คิดจะจับฟาเบียนอีก? ไม่มีทาง! อย่ามั่นใจให้มากไป! หล่อนมันก็แค่เด็กที่ถูกตระกูลแบล็กวูดทอดทิ้ง ไม่มีสิทธิมาจุ้นจ้านกับผู้ชายของเรา ฟาเบียน นอร์ตันเป็นของเราคนเดียว!

แม้จะคิดแบบนั้น แต่ลีน่าก็ยังเก็บอาการได้ “ไม่เป็นไรค่ะคุณนอร์ตัน ฉันเคารพการตัดสินใจของคุณ ไว้เจอกันทีหลังตอนที่คุณว่างก็ได้”

เธอแน่ใจว่าฟาเบียนคงไม่ยอมกินอาหารกับเธอในสถานการณ์แบบนี้ ไว้ชวนภายหลังดีกว่าจะเซ้าซี้

“ตามนั้น ผมขอตัวก่อน” ฟาเบียนตอบอย่างไม่ยินดียินร้ายก่อนจะลากฮันน่าออกไปด้วย

ลีน่าหรี่ตามองตามแผ่นหลังของทั้งคู่ สีหน้าของเธอดูถมึงทึงและเหี้ยมเกรียม ผู้หญิงคนนี้เอาอะไรให้เขากินนะ เขาถึงได้ใส่ใจหล่อนเหลือเกิน? เดี๋ยวก่อน เราต้องคิดให้ไวแล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ ฟาเบียนต้องถูกฉกไปแน่!

“คุณลากฉันออกมาทำไม? ฉันอยากอยู่กับน้องชายของฉัน” ฮันน่าถามทันทีที่ออกจากห้องพักผู้ป่วย เธอสลัดมือของฟาเบียนออก

“ถ้าคุณอยากเข้ารับการผ่าตัดในวันพรุ่งนี้ล่ะก็ คุณต้องกลับบ้านกับผม” ฟาเบียนก็หงุดหงิดเช่นกัน

ยัยซื่อบื้อที่ไม่รู้จักขอบคุณเอาเสียเลย! ผมห่วงสุขภาพของคุณ อยากให้คุณได้พักผ่อน แล้วคุณจะบ่นทำไม?

ในเวลาเดียวกัน ฟาเบียนสั่งให้คนขับรถไปส่งฮันน่าที่บ้าน ส่วนตัวเขาเข้าบริษัท ทันทีที่ไปถึงก็ถามพนักงานต้อนรับ “เขามาหรือยัง?”

“มาแล้วค่ะคุณนอร์ตัน เขารอคุณอยู่ในออฟฟิศ”

ได้ยินแบบนั้น ฟาเบียนพยักหน้าและรีบเดินไป

“หมอวอร์เรน” ฟาเบียนเข้าไปในออฟฟิศและทักทายชายที่นั่งอยู่บนโซฟา

อีกฝ่ายรีบลุกขึ้นยืนและเดินมาหาฟาเบียน ทั้งคู่จับมือกัน “นานแล้วนะฟาเบียน เกิดอะไรขึ้นถึงโทรหาผมกะทันหันแบบนี้?”

ชายผู้นี้คือวอลเตอร์ วอร์เรน เขารู้จักพ่อของฟาเบียนมานานแล้ว วอลเตอร์สูญเสียพ่อของเขาไปจากอุบัติเหตุในไซต์งานก่อสร้างตอนที่เขายังเรียนมหาวิทยาลัย จึงไม่มีใครดูแลและไม่อาจทำตามเป้าหมายที่วางไว้ได้ เรื่องจ่ายค่าเทอมยิ่งไม่ต้องพูดถึง ซึ่งพ่อของฟาเบียนจุนเจืออีกฝ่ายมาตลอดด้วยเงินน้อยนิดที่เขามี