ความรักสีคราม นิยาย บท 1139

พวกเขาทั้งสามยังคงอยู่ในห้องหลังจากที่อมีเลียออกไป ขณะที่วินสันและฮันน่าพูดคุยกัน วินสันรู้สึกว่าเขาสามารถสนทนากับเธอได้ไม่รู้จบ พวกเขายินดีอย่างจริงใจเมื่ออีกฝ่ายพูดถึงเรื่องที่มีความสุข ขณะเดียวกัน เมื่อพูดถึงช่วงเวลาที่โศกเศร้า เธอก็จะคอยปลอบโยนเขา

“ฮันน่า ผมคิดว่าเขาคงเป็นพี่เขยของผมใช่มั้ย?” วินสันมองไปที่ฟาเบียนอย่างยินดี เขารู้สึกโล่งใจเพราะฟา เบียนปฏิบัติต่อฮันน่าอย่างดี และมีความสุขทุกครั้งที่เห็นเธอยิ้ม

ฮันน่าตกใจกับคำถามของเขา ความสัมพันธ์ของเธอกับฟาเบียนนั้นค่อนข้างไม่ปกติ พวกเราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ แม้ว่าจะจดทะเบียนอย่างถูกต้องตามกฏหมายก็ตาม

เมื่อเห็นฮันน่าลังเล ฟาเบียนก็ขัดขึ้นว่า “ใช่แล้ว วินสันฉลาดมาก”

ฟาเบียนเดินมาที่เตียงของวินสันและลูบที่ศีรษะของเขา

ขณะเดียวกัน ฮันน่าก็ตกใจที่ฟาเบียนตอบคำถามนั้นอย่างใจเย็น เธออดไม่ได้ที่จะคิดว่ามีความนัยบางอย่างซ่อนอยู่ในคำตอบของเขาหรือไม่ ฟาเบียนจริงจังกับการแต่งงานของเราไหม?

อย่างไรก็ตาม ฮันน่าส่ายหน้าอย่างรวดเร็วและปัดความคิดของเธอทิ้งไปอย่างเงียบๆ จะเป็นไปได้ยังไง? ฟาเบียนอาจจะแค่ล้อเล่นเพราะเขาไม่ต้องรับผิดชอบคำต่อพูดของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้น เธอจำได้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนฟาเบียนบอกว่าเขาตัดสินใจจะแต่งงานกับอีเวตต์ เนื่องจากอีเว็ตต์เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียง ฮันน่าจึงด้อยกว่าเธอเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงเชื่อว่าเขาจะเลือกอีเวตต์แทนที่จะเลือกเธอ

ขณะที่ฮันน่านึกถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

“ผมรู้อยู่แล้ว นอกจากพี่เขยแล้วจะมีใครอีกที่จะทุ่มเทให้กับฮันน่าได้ขนาดนี้?” วินสันพูดอย่างตื่นเต้นและไม่ทันได้สังเกตว่าฮันน่ามีอาการไม่พอใจ

เฮอะ! ใครบอกว่าไม่มีใครทุ่มเทให้ฉันนอกจากเขา? มีสิ...ยังมีคนอื่นอีก! ฮันน่ารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยและคิดว่าฟาเบียนน่าจะพูดกับวินสันโดยมีจุดประสงค์เพื่อให้เขาประทับใจ เธออยากจะบอกวินสันว่าฟาเบียนไม่ได้ใจดีอย่างที่เขาเห็นและมักจะรังแกเธออยู่เสมอ

ฮันน่าหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอไม่แน่ใจว่าจะตอบว่าอย่างไร ที่จริงแล้วคุณคิดยังไงกันแน่? เนื่องจากวิน สันอยู่ข้างเธออย่างแน่นอน เธอจึงได้แต่ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในใจและไม่ได้พูดอะไรออกไป

“คุณได้ยินที่ผมพูดใช่มั้ย? นี่คือสิ่งที่แม่ของผมบอกไว้และผมก็เชื่อฟังเธอเสมอ ดังนั้นปฏิบัติต่อฮันน่าให้ดี ไม่งั้นผมจะให้บทเรียนกับคุณแน่” เนื่องจากฟาเบียนไม่ได้พูดอะไรสักคำ วินสันจึงดูสงสัยในความจริงใจของเขาเล็กน้อย

แม้ว่าฮันน่าจะตกใจ แต่เธอก็ดีใจที่น้องชายเข้าข้างเธอและยอมเสี่ยงที่จะทำให้ "ปีศาจ" ขุ่นเคือง ทำได้ดีมาก วินสัน!

เธอรู้ว่าวินสันพูดเช่นนั้นเพราะเขายังเด็กและยังไม่บรรลุนิติภาวะ แต่เธอยังคงมีความสุขที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากเขา

"โอ้? ถ้าในอนาคตฉันไม่ปฏิบัติต่อฮันน่าดีๆ นายจะสอนบทเรียนให้ฉันยังไง?” จู่ๆ ฟาเบียนก็ถามขึ้นมาอย่างสนใจ