ความรักสีคราม นิยาย บท 1145

แต่ช่วยยกเว้นให้ผมหน่อยไม่ได้เหรอ? คุณปฏิบัติต่อผมแตกต่างออกไปไม่ได้เหรอ? ผมรู้ว่าคุณมีใจให้ผม แต่ทำไมคุณต้องปิดบัง? คุณไม่รู้เหรอว่าผมดูคุณออก?

ฟาเบียนส่ายหน้าพร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมา “ใครส่งอาหารพวกนั้นมา? ลีโอ?" เขาชี้ไปที่อาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ

“ใช่” ฮันน่าตอบพลางหลบสายตา

“จริงสิ วินสัน ซุปวางอยู่บนโต๊ะ นายควรกินนะ นายต้องกินสิ่งที่มีประโยชน์เพื่อให้ฟื้นตัว” เธอกล่าวเสริม

"ได้เลย!" รอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าของวินสันขณะกำลังคุยอยู่กับเจสัน รอยยิ้มของเขายิ่งกว้างขึ้นไปอีกเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ฮันน่าพูด

“ฉันจะไปเอามาให้” เจสันพูดก่อนที่ฟาเบียนจะลุกขึ้นด้วยซ้ำ

“งั้นเอามาสองชาม” ฟาเบียนตอบ

ในที่สุดเจ้านั่นก็ทำอะไรที่ไม่ทำให้ฉันขายหน้า

“ตกลง” เจสันตอบ

เจสันส่งชามซุปให้ฟาเบียนก่อนที่จะนำอีกชามไปให้วินสันและป้อนเขา

“เห็นมั้ย การมีเพื่อนใหม่มันก็ดีไม่ใช่เหรอ?” เจสันหยอกล้อขณะที่เขาป้อนซุปให้วินสัน

ฮันน่าเริ่มเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเจสัน เขาอาจจะเป็นเด็กหนุ่มที่เอาแต่ใจแต่เขาก็มีจิตใจที่อ่อนโยน เขาคงจะไม่เอ็นดูวินสันมากขนาดนี้หากเขาเป็นคนที่มีจิตใจชั่วร้าย

“เขามักจะพูดจาแบบนี้เสมอ หวังว่าคุณจะไม่ถือ เขาจะไม่สอนอะไรที่ไม่ดีให้กับวินสันหรอก” ฟาเบียนพูดพร้อมกับกระแอมเล็กน้อย

ฮันน่ายิ้ม "ฉันรู้ค่ะ แค่เขาอาสาไปเอาซุปให้วินสัน นั่นก็บอกอะไรได้มากมายเกี่ยวกับตัวเขา”

“เจสัน” ฮันน่าเรียก

ผู้หญิงคนนั้นคือเฮเลนน้องสาวของเธอ

“แฮนน่า คุณต้องเลิกใจอ่อนได้แล้ว เธอทำอย่างนี้ไม่ได้ คนไข้ต้องพักผ่อน”

“คุณกำลังมองหาใครอยู่ใช่มั้ย? ในห้องนี้มีคนไข้แค่สองคน คนหนึ่งเป็นน้องชายของผมส่วนอีกคนเป็นพี่สะใภ้ของผม คนที่คุณกำลังมองหาคือคนไหน?” เจสันซักไซ้หญิงสาว

เนื่องจากเจสันขวางทางอยู่ เฮเลนทำได้เพียงเขย่งเท้าเพื่อดูว่าใครอยู่ในห้อง “แต่พ่อแม่ของฉันบอกว่าเธออยู่ในห้องนี้...” เธอพูดเสียงอ่อย

เจสันถลึงตาใส่เด็กสาวที่กำลังขวัญหนีดีฝ่อ “คุณคิดว่าผมโกหกคุณเหรอ? ดี! งั้นเข้ามาดูด้วยตัวเอง ผมไม่ได้โกหก"