ความรักสีคราม นิยาย บท 1161

หลังจากเฮนดริกเดินเอาซุปมาให้ฮันน่า เขาก็ตรวจดูจนแน่ใจว่ามีอุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการทานก่อนจะส่งมอบให้เธอ

ในที่สุดฮันน่าก็กินทุกอย่างที่เฮนดริกเอามาให้ มันอร่อยแต่ก็รู้สึกแตกต่างจากที่ฟาเบียนนำมาให้เธอ มันเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ที่แฝงอยู่ในอาหารล่ะมั้ง

ขณะที่เฮเลนเริ่มทานอาหาร เธอก็หันไปมองเจสันเป็นระยะๆ

ทำไมฉันถึงต้องมาเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้นะ? มันเป็นอะไรที่แย่มาก ฉันต้องซวยไปตลอดแน่!

"มีอะไร? นี่คุณไม่เคยเห็นใครที่หล่อขนาดนี้มาก่อนเหรอ?” เจสันถามกึ่งดูถูก รู้สึกลำพองในตัวเองเพราะในที่สุดเขาสามารถทำให้เฮเลนหงุดหงิดได้

“เฮอะ! ฉันเคยเจอคนหน้าด้านมานับไม่ถ้วน แต่นายนี่น่าจะหน้าด้านที่สุดในบรรดาทุกคนที่ฉันเคยเจอเลยล่ะ! ฉันล่ะสงสัยจริง ทำไมนายไม่ไปหล่อในดงสงครามซะล่ะ?” เฮเลนประชดอย่างเจ็บแสบ

“ทำไมฉันต้องไปที่ดงสงครามด้วย?” เจสันไม่ชอบเลยที่เขาไม่รู้ความหมายในคำเสียดสีที่เฮเลนใช้กับเขา

เฮเลนถลึงตาใส่แทนคำตอบ “เฮ้อ! นอกจากนายจะหน้าด้านที่สุดแล้ว ยังเป็นคนโง่ที่ไม่มียางอายอีก ถ้าฉันเดาไม่ผิด นายคงไม่พาศัตรูหัวใจของฟาเบียนมาที่วอร์ดนี้หรอกใช่มั้ย แต่เพราะนายไม่ค่อยฉลาดไง ฉันเลยเดาว่าต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ!”

เจสันอดไม่ได้ที่จะไม่เพิกเฉยต่อเสียงประชดประชันของเฮเลน เขาเริ่มร้อนตัวและพยายามหาทางแก้ต่างให้ตัวเอง “มะ-มันไม่มีอะไรเลย เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว! ทำไมถึงชอบโทษฉันกันนักนะ มีใครไม่เคยทำผิดกันบ้างหรือไง แม้แต่ผู้นำที่เก่งๆ ก็ยังทำผิดกันได้เลย!”

เขาเริ่มพูดจาโอ้อวดไปเรื่อย “แล้วดงสงครามอะไรที่คุณว่าน่ะคืออะไร? เป็นเพราะคุณคิดว่าผมจะสามารถยั่วยวนศัตรูของประเทศด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาของผมอย่างงั้นสินะ? ฮะ! ผมเห็นด้วยนะเพราะผมมั่นใจว่าพวกเขาจะหลงรักผมแบบหัวปักหัวปำแม้จะเป็นเพศใดก็ตาม!”

เมื่อเธอได้ยินคำพูดไร้สาระของเขา เธอเผลอพ่นอาหารออกไปเต็มแรงแทนที่จะกลืนมันเข้าไป

การกระทำของเฮเลนดึงดูดความสนใจของทุกคนรวมถึงวินสัน เขากระพริบตาด้วยความสับสนเพราะดูเหมือนว่าเขากำลังอยู่ท่ามกลางความขัดแย้ง

เธอกลั้นหัวเราะอย่างสุดกำลังจนพูดแทบไม่เป็นคำ “ฉะ-ฉันไม่เป็นไร... อยากพูดอะไรก็พูดเถอะ...”

เฮนดริกขมวดคิ้วกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาตะโกนบอกเฮเลน “เฮเลน รีบขอโทษเจสันซะ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉะ-ฉันขอโทษจริงๆ! ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหัวเราะเยาะนายเลยนะ แต่หน้านายโคตรตลกเลย!” เฮเลนขอโทษเมื่อได้ยินพ่อของเธอบอก อย่างไรก็ตามเธอก็ยังไม่หยุดหัวเราะใส่หน้าเจสัน

“ผม-ผม—” เจสันพูดอะไรไม่ออกเพราะเขารู้สึกหงุดหงิดกับคำขอโทษแบบไม่ตั้งใจของเฮเลน นี่ฉันต้องโชคร้ายแค่ไหนนะถึงต้องมาเจอยายปีศาจนี่?

เฮนดริกมีสีหน้าที่เศร้าหมองมากขึ้นเมื่อคิดไปถึงตอนที่เฮเลนเกิด เฮนดริกและภรรยาของเขาก็เริ่มอายุมากแล้วตอนที่มีเฮเลน ดังนั้นพวกเขาจึงตามใจเธอจนเสียคนตั้งแต่เด็ก เขารู้สึกเสียใจอย่างมากที่ไม่ได้สั่งสอนเธอให้ดีและโทษตัวเองว่าการละเลยแบบนั้นคือเหตุผลที่ทำให้เฮเลนกลายเป็นคนที่ดื้อรั้นอย่างที่เป็นอยู่นี้

เฮนดริกเลยขึ้นเสียงใส่ลูกสาวคนเล็กด้วยเสียงที่ดังขึ้น “เฮเลน!”

เฮเลนหยุดหัวเราะทันทีและมองไปยังเฮนดริกด้วยความเสียใจเพราะพ่อของเธอไม่เคยขึ้นเสียงใส่เธอมาก่อนเลย