ความรักสีคราม นิยาย บท 1177

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองฟาเบียนอย่างเคียดแค้นและคิดว่าเขาอาจโชคดีพอจนหนีรอดไปได้

คิ้วของฟาเบียนโก่งขึ้นเพราะความเจ็บเมื่อเขาถูไหล่อย่างรวดเร็ว “ไม่เป็นไรแล้วนะ” เขาสงบสติอารมณ์ของเฮเลน

เฮเลนน้ำตาไหลด้วยความโล่งอกและคร่ำครวญ เธอรู้สึกได้ถึงการเซอย่างแรงจากฟาเบียนในขณะที่ถูกกอดอยู่ในอ้อมแขนของเขา หมัดนั้นที่โดนไหล่ต้องหนักมากแน่ๆ

เธอซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากต่อสิ่งที่ฟาเบียนทำเพื่อปกป้องเธอ และนั่นทำให้เธอชอบเขามากยิ่งขึ้น

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องร้องไห้” เขาแตะไหล่เธออย่างนุ่มนวลในขณะที่เขาปลอบเธอ

เฮเลนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อกลั้นความรู้สึกที่อยากร้องไห้ ตอนนี้ฟาเบียนได้รับความไว้วางใจจากเธอและได้รับความสัมพันธ์ที่กลมเกลียวกันอีกด้วย

ฉันดีใจที่ฮันน่าได้พบผู้ชายที่พึ่งพาได้แบบเขา

“แหม สิ่งที่คุณเพิ่งทำเหมือนกันมากกับสิ่งที่พี่สาวของคุณอาจจะทำ” ฟาเบียนหัวเราะคิกคักด้วยความขบขัน

“ฮ่าฮ่า นั่นแหละที่พวกเขาเรียกว่าพี่น้อง! เราแบ่งปันสิ่งที่ดีและไม่ดี” เฮเลนหัวเราะคิกๆ ออกมา

จากนั้นฟาเบียนก็หันไปทางชายเหล่านั้นด้วยใบหน้าที่เย็นชาเหมือนก้อนหิน “ใครคือคนที่ต่อยผม?”

เสียงของเขาไม่ได้ดังอย่างน่ารำคาญ แต่น่าคุกคามมากพอที่จะทำให้ทุกคนตัวสั่น

“ผมจะถามเป็นครั้งสุดท้าย ใครเป็นคนทำ!” คราวนี้เขาแผดเสียงออกมาเหมือนระเบิดและเกือบจะทำให้ทุกคนแก้วหูแตก

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเรื่องแย่ๆ กำลังจะเกิดขึ้น พวกเขากำลังรับมือกับปีศาจ

“ใครกันที่กล้ารังแกลูกสาวของไครอน แวนดรี?” เสียงที่ก้องกังวานสลัดความคิดที่ยุ่งเหยิงของเธอออกไปและทำให้เธอยิ้มกว้างอยู่บนใบหน้า “พ่อคะ หนูอยู่นี่!”

ฟาเบียนลุกขึ้นและหันหน้าไปทางต้นเสียง เขาคือชายวัยกลางคนเดินกะเผลกที่สวมสูทสีน้ำตาลแดงบนตัวที่มีรูปร่างเหมือนถังไม้ ผมสีเข้มของเขามีเส้นผมสีเงินแซมอยู่ และดวงตาของเขาก็เฉียบคมและลึก เขาย่อมขลุกอยู่กับธุรกิจมายาวนานแล้ว

ไครอนเดินอย่างมั่นคงไปหาลูกสาวของเขา เมื่อเขาเดินผ่านฟาเบียน บางอย่างบอกกับเขาให้ชะลอฝีเท้า เขาเคยเห็นฟาเบียนจากที่ไหนสักแห่งมาก่อน

ฟาเบียนเรียกคนของเขาคนหนึ่งให้เข้ามาใกล้ๆ หลังจากที่เขากระซิบบางสิ่งใส่หูของชายคนนั้นแล้ว ชายคนนั้นก็วิ่งเหยาะๆ ออกไปจากร้าน

“โอ้ ชาเนีย เกิดอะไรขึ้นกับหน้าของลูก? บอกพ่อสิว่าใครเป็นคนทำ” รอยแดงที่ยังหลงเหลืออยู่จากการตบของฟาเบียนเรียกความสนใจจากไครอน ชาเนียเป็นลูกคนเดียวในครอบครัวดังนั้นเธอจึงได้รับความรักที่ไม่มีใครมาแย่งไปจากพ่อของเธอ

“พ่อคะ พ่อต้องไม่เชื่อแน่ๆ ว่าหนูผ่านเรื่องที่โหดร้ายอะไรมาบ้าง!” และน้ำตาของเธอก็ไหลพรากราวกับว่าเธอผ่านนรกมาแล้วจริงๆ