ความรักสีคราม นิยาย บท 1184

“ใช่ครับ ผมเอง มีอะไรหรือเปล่าครับ” ซาเวียร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเล็กน้อยที่ปลายสายโทรเข้ามา สำหรับเขาแล้ว หากผ่านด่านเฮเลนได้ เขาคงจะมีโอกาสเอาชนะใจหญิงสาวอย่างฮันน่าได้เช่นกัน

“คืนนี้ฉันคงไปทานอาหารค่ำกับคุณไม่ได้แล้ว ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีมีปัญหาติดพันนิดหน่อย” เฮเลนกล่าวขอโทษคนปลายสาย

“อ้อ ไม่เป็นไรเลยครับ งั้นค่อยเจอกันครั้งหน้าก็ได้” ซาเวียร์ได้แต่ข่มความไม่พอใจเอาไว้เพราะไม่อยากทำให้เฮเลนรู้สึกขุ่นเคือง สถานการณ์ตอนนี้คือทั้งฟาเบียนและฮันน่าต่างดูสนิทสนมกัน ดังนั้นการเข้าหาเฮเลนคืออีกหนึ่งหนทางที่เขาจะมีโอกาสได้ครอบครองหญิงสาวที่เขาหมายปอง

แต่สถานการณ์กลับพลิกผัน เพราะทางด้านซาเวียร์ไม่รู้เลยว่าเฮเลนได้ร่วมมือกับฝั่งฟาเบียนเสียแล้ว

“ฉันขอถามได้ไหมคะว่า…คุณมีใจให้ฮันน่าหรือเปล่า” เฮเลนถามออกไป

“ว่าไงนะครับ” ชายหนุ่มที่ได้ฟังคำถามก็รู้สึกประหลาดใจ ทำไมเธอถึงถามอะไรเช่นนี้?

“ฉันพอจะดูออกว่าคุณชอบน้องสาวของฉัน” เฮเลนหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อว่า “คุณดีกับฉันมาตลอด เอาเป็นว่าฉันตัดสินใจว่าจะให้คุณยืมมือเพื่อเป็นการตอบแทนความมีน้ำใจของคุณที่ผ่านมาแล้วกันค่ะ”

ให้ยืมมืองั้นเหรอ? เธอจะช่วยผมเหรอ? ซาเวียร์นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เธออยากช่วยผมทั้งๆ ที่ผมไม่เคยช่วยอะไรเธอเลยงั้นเหรอ? บางทีโชคอาจจะเข้าข้างผมแล้วใช่ไหม?

หลังจากที่ต้นสายรู้ว่าซาเวียร์กำลังนึกลังเล เธอจึงไม่รอช้าที่จะอธิบายต่อว่า “เอาล่ะ ก็ได้ ฉันจะบอกความจริงก็แล้วกันว่าทำไมฉันถึงทำแบบนี้ คือก่อนหน้านี้ฉันไปทานข้าวกับคุณฟาเบียนมา แต่ฉันรู้สึกไม่ชอบความเจ้ายศเจ้าอย่างของเขาเสียเลย ฉันก็เลยอยากดึงน้องสาวฉันให้ออกห่างจากคนอย่างเขาน่ะค่ะ”

เฮเลนสวมบทบาทต่อว่า “แต่หากคุณไม่ต้องการความช่วยเหลือจากฉัน ก็ไม่เป็นไรนะคะ ฉันแค่คิดว่าคุณเป็นผู้ชายที่เหมาะสม และดีกว่าคนเย่อหยิ่งอย่างคุณฟาเบียน งั้นก็ช่างมันเถอะค่ะ ลืมสิ่งที่ฉันพูดไปเถอะ!”

เมื่อได้ฟังคู่สนทนาระบายความในใจดังนั้น ซาเวียร์จึงเชื่อสิ่งที่เธอพูดโดยทันที อีกทั้งเขายังรู้สึกสะใจที่ฟาเบียนกลับขุดหลุมฝังตัวเองจนได้ “เอ่อ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะครับคุณเฮเลน ผมรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งหากคุณเต็มใจจะช่วยผม”

เฮเลนสูดหายใจเข้า และไม่ได้ตอบอะไรออกไป

“ผมไม่ควรสงสัยในตัวคุณตั้งแต่แรก โปรดยกโทษให้ผมนะครับ” ซาเวียร์พยายามกู้สถานการณ์ระหว่างเขากับปลายสายที่กำลังแสดงทีท่าไม่พอใจเขา

เธอหยุดไปชั่วหนึ่งก่อนเอ่ยต่อว่า “อย่างที่คุณพอจะทราบ พ่อแม่ของฉันพาฮันน่าเข้ามาอยู่ในครอบครัวตั้งแต่คนในตระกูลแบล็กวูดไล่เธอออกจากบ้าน ฉันสังเกตเห็นว่าเธอมักจะพกสมุดเล่มหนึ่งไว้กับตัวเสมอและมักจะวาดและขีดเขียนอะไรต่อมิอะไรในนั้น เวลาก่อนนอน แม่ของฉันมักเล่านิทานให้เธอฟัง ซึ่งบางเรื่องก็มาจากสมุดที่เธอเขียนเองนั่นแหละค่ะ เท่าที่ฉันรู้คือเธอน่ะชอบสมุดเล่มนั้นมากถึงขนาดเอามาวางไว้ข้างเตียงนอนเสมอ”

“ผมพอจะนึกออกบ้างแล้ว” แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่เคยเห็นสมุดเล่มดังกล่าวมาก่อนแต่ก็พอจะจินตนาการได้ว่าหน้าตามันเป็นเช่นไร

“ที่ฉันอยากแนะนำให้คุณทำก็คือ คุณควรไปหาสมุดเล่มที่คล้ายๆ กับที่ฉันเล่าให้ฟังแล้วเขียนความรู้สึกของคุณที่มีต่อเธอลงไปในนั้น หลังจากนั้นคุณก็นำไปมอบให้เธอ ฉันมั่นใจค่ะว่าเธอต้องปลื้มแน่ๆ” เฮเลนแนะนำปลายสายต่อ

“เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณคำแนะนำของคุณมาก ครั้งนี้ผมติดหนี้บุญคุณคุณครั้งใหญ่เลย” ซาเวียร์แสดงความขอบคุณแก่คู่สนทนา

“ไม่หรอกค่ะ ฉันแค่ทำแบบนี้เพียงเพราะฉันทนดูพี่สาวฉันอยู่กับผู้ชายหยิ่งยโสคนนั้นไม่ได้จริงๆ” เฮเลนเน้นย้ำเรื่องความไม่พอใจของเธอที่มีต่อฟาเบียนออกไปอีกครั้งเพื่อที่จะทำให้ชายหนุ่มเชื่อเธอมากขึ้น

“อย่าให้คนเย่อหยิ่งอย่างเขามาทำให้อารมณ์คุณเสียเลยครับ ทันทีที่เขาเสียฮันน่าไป เขาจะได้รับบทเรียนเอง เชื่อผมเถอะ” ซาเวียร์หัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงสะใจ