ความรักสีคราม นิยาย บท 1200

จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องโดยปล่อยให้เจสันกับเฮเลนยืนมองหน้ากันตรงทางเดินด้านนอก

"ฮึ่ม! ทำไมฉันต้องมาเสียเวลาและเสียแรงของฉันเพื่อแกล้งเธอด้วยล่ะ? และที่ฉันจะขอก็คือเธอน่ะจะไปไหนก็ไปเลยไป!" เจสันพูดพึมพำออกมาเบาๆ

พอได้ยินดังนั้นเฮเลนก็โกรธมากและจ้องมองเขาด้วยความโกรธ ซึ่งเจสันเองก็รู้สึกรำคานมากๆ

"มองไร? ไม่เคยเห็นคนหล่อหรอ?" เจสันโกรธมากที่เธอมองเขาเหมือนกำลังพิจารณาอะไรสักอย่าง ตอนแรกเธอก็มองเหมือนฉันเป็นคนโง่แล้วตอนนี้เธอก็มองฉันอย่างกับอยากจะหาเรื่องกันงั้นแหละ? เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน!

"ฮึ่ม!" เฮเลนทำเสียงใส่เขาและมองไปทางอื่นโดยที่ไม่พูดอะไร

"ผมรู้มาว่าคุณยังชอบสีชมพู เป็นสีที่ไม่เหมือนใครดีนะครับ!" ซาเวียร์พูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ฮันน่ารีบพูดตัดบทเขาทันทีโดยหวังว่าเขาจะกลับไปเร็วๆ ก่อนที่ฟาเบียนจะกลับมา

แน่นอนว่าซาเวียร์รู้ว่าเธอจะทำอะไร แต่เขาไม่ได้สนใจเพราะเขาคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่เขาจะได้จีบเธอ

ถึงเวลาที่ฉันจะต้องเคลื่อนไหวแล้วสินะ! ผมมาหาคุณแล้วครับฮันน่า! คุณต้านทานความรักของผมที่มีต่อคุณได้หรอก เพราะผมจะทำให้มันเบ่งบานและงอกเงยในสมุดสีชมพูเล่มนี้! เขากำสมุดเล่มสีชมพูไว้แน่น

"ช-ใช่เลยค่ะ! ฉันชอบที่มันไม่เหมือนใครดี!" ในขณะที่เธอนึกภาพฟาเบียนที่กำลังเข้ามาใกล้ประตูห้องของเธอมากขึ้น ฮันน่าก็พูดโพล่งออกมาด้วยความตื่นตระหนก

"ดีจังเลย ผมเตรียมของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาให้คุณแล้วครับ และมันก็เป็นสีชมพูด้วย ผมว่าคุณต้องชอบมากแน่ๆ เลย" ซาเวียร์พูดพร้อมกับยิ้มไปด้วย ในที่สุด! ชัยชนะก็อยู่ในมือของฉันแล้ว!

ในทางกลับกัน ฮันน่าก็นึกถึงความทรงจำอันแสนเจ็บปวดที่เธออยากจะลืมไปเมื่อหลายปีก่อน

ทำไมต้องเป็นสมุดด้วยล่ะ? แล้วทำไมต้องเป็นสีชมพูด้วย? ไม่รู้หรอว่าฉันเกลียดสีชมพูมากที่สุด? คุณไม่รู้หรอว่าตั้งแต่นั้นมาฉันฉีกสมุดทุกเล่มที่ฉันเห็น คุณมาที่นี้เพราะอะไรกัน? ตั้งใจทำแบบนี้รึเปล่า?

เธอที่ตกใจอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมองซาเวียร์เพื่อหวังว่าจะได้รับคำตอบจากเขา แต่สีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขก็บ่งบอกว่าเขานั้นไม่รู้อะไรเลย

ในตอนนั้นเองประตูก็ถูกเปิดออกและฮันน่าก็หันไปมองทางนั้น

"ฮันน่า! ฉันกลับมาพร้อมกับมื้อเช้าแล้ว!" ฟาเบียนพูดในขณะที่กำลังเข้ามาในห้องเพื่อมายืนยันสถานะของเขาซึ่งเป็นแฟนของฮันน่า