ความรักสีคราม นิยาย บท 121

ฟาเบียนออกจะงงๆ เมื่อเห็นเธอ “วิเวียน คุณไม่ได้รับอีเมลบอกว่าเลื่อนการประชุมไปครึ่งชั่วโมงหรอกเหรอ”

บ้าจัง วิเวียนสบถอยู่ในใจ เธอลืมดูอีเมลเพราะการปรากฏตัวของฟินนิคเมื่อวานทำให้แผนงานของเธอระส่ำระสายไปหมด

“ฉันลืมหมดเลยค่ะ” เธอแก้ตัว “ขอโทษค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

“เดี๋ยว” ฟาเบียนรั้งเธอไว้

เธอขมวดคิ้วนิดหน่อยแล้วถามว่า “มีอะไรอีกหรือคะคุณนอร์ตัน”

“มีบางอย่างที่ผมอยากถามคุณ” ฟาเบียนยืนขึ้นแล้วถามออกมาเบาๆ “คุณรักฟินนิคหรือเปล่า” ตอนนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพขึ้นเหมือนสมัยหนุ่มๆ ไม่ได้มีอาการเคียดแค้นเหมือนเคย

วิเวียนคิ้วขมวดอย่างแปลกใจเมื่อได้ยินคำถามตรงๆ ของเขา “ขอโทษค่ะคุณนอร์ตัน นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องงาน ฉันขอไม่ตอบค่ะ” พูดจบเธอหันตัวจะเดินออกไป

แต่ฟาเบียนคว้าข้อมือเธอหมับแล้วบอกว่า “ผมไม่ได้ถามตามตำแหน่งหัวหน้าบ.ก. แต่ในฐานะแฟนเก่าของคุณ หรือบางที...ขอถามเพราะเป็นห่วงในฐานะเพื่อนน่ะ”

เมื่อคืนก่อนเขาไม่ได้กลับบ้านเพราะอดคิดถึงเรื่องการแต่งงานของวิเวียนกับฟินนิคไม่ได้ ก่อนหน้านี้เขานึกว่าเธอแต่งกับฟินนิคเพราะเงินของเขา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเรื่องจะไม่ได้เป็นแบบนั้นเสียแล้ว

ถ้าเธอไม่ได้ไล่ตามทรัพย์สมบัติของฟินนิค ก็มีอีกสองเหตุผลที่เป็นไปได้ที่ทำให้เธอแต่งงานกับเขา ซึ่งอาจจะเพราะความรักหรือแรงกดดัน

มีแววกังวลเล็กน้อยบนใบหน้าของเธอเพราะเธอไม่นึกว่าฟาเบียนจะไปขุดคุ้ยเรื่องการแต่งงานของเธอได้ลึกขนาดนั้น

เดาถูกแล้ว ฟาเบียนรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเธอเปลี่ยนไป เขาจับไหล่ของเธอแน่นแล้วซักไซ้เธอต่อไป “วิเวียน วิลเลี่ยม จริงมั้ยที่ผมเพิ่งพูดออกไปเมื่อกี้ คุณไม่ได้รักฟินนิคเลยใช่มั้ย เอาล่ะ มันสมเหตุสมผล...เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครชอบคนพิการใจหินแบบนั้นน่ะ”

เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ใส่ใจกับความสัมพันธ์ของวิเวียนกับฟินนิคมากนัก แต่ความหึงหวงกัดกินเขาทั้งเป็นเมื่อนึกถึงว่าวิเวียนต้องนอนร่วมเรียงเคียงหมอนกับฟินนิคทุกค่ำคืน ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งคลั่งว่าทั้งคู่คงมีอะไรลึกซึ้งกันแล้ว

เขาจึงได้แต่บรรเทาความเจ็บปวดจากความอิจฉาริษยาด้วยการเย้ยหยันฟินนิคเรื่องความพิการและบุคลิกเย็นชา ซึ่งดูเหมือนจะเป็นจุดอ่อนเพียงอย่างเดียวของเขา

ทีแรกวิเวียนตั้งใจจะหัวเราะเยาะเขา แต่ความโกรธกลับพลุ่งพล่านขึ้นเมื่อได้ยินเขาสบประมาทฟินนิค “ฟาเบียน นอร์ตัน พูดจบหรือยัง” เธอสลัดมือของเขาออกอย่างสุดแรงแล้วตอบเขาอย่างเยือกเย็นว่า “คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาดูถูกฟินนิค เขาเชื่อใจฉันเสมอไม่เหมือนคุณหรอก คุณไม่มีอะไรเทียบเขาได้เลย ไม่ว่าฉันจะแต่งกับเขาเพราะอะไรก็ตาม ฉันไม่เคยเสียใจที่ตัดสินใจอย่างนั้น”