ความรักสีคราม นิยาย บท 1216

เฮนดริกดูอุ่นใจ เขากังวลว่าฟาเบียนอาจเรียกร้องบางอย่างที่ผิดวิสัย แต่คำขอข้อนี้สอดคล้องกับความปรารถนาของครอบครัวยังที่จะปกป้องลูกสาวของพวกเขาจากเรื่องยุ่งยาก อีกอย่าง เรื่องยุ่งๆ ก็มักจะมาหาฮันน่าเสมออย่างที่พวกเขาเคยพูดไว้

“ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหาหรอก ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้เลย” เฮนดริกประกาศ

“กับพวกแบล็กวูดก็ห้ามพูดนะครับ” ฟาเบียนเตือน

“กับพวกแบล็กวูดด้วย?” เฮนดริกประหลาดใจ “พวกเขาเป็นครอบครัวของฮันน่านะ พูดไปก็ไม่เสียหายนี่ ไม่ใช่เหรอ?”

“แบล็กวูดเป็นตระกูลใหญ่ ยากที่จะแน่ใจว่าพวกเขาจะเก็บความลับได้ ผมเกรงว่าถ้าบอกไป ทั้งแวดวงอุตสาหกรรมจะรู้เรื่องกันหมดน่ะครับ” ฟาเบียนพูดเบาๆ

เฮนดริกครุ่นคิด จากนั้นก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ เขามองไม่เห็นว่าทำไมพวกแบล็กวูดจะต้องทำลายฮันน่าซึ่งเป็นคนหนึ่งในหมู่พวกเขา แต่เฮนดริกไว้ใจลูกเขยหมาดๆ คนนี้ จึงตัดสินใจว่าหลีกเลี่ยงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้ย่อมดีกว่า

“ผมแย่แล้ว!” จู่ๆ เจสันก็ตะโกนขึ้นมา ครอบครัวยังเกือบลืมเขาสนิทระหว่างที่มีเรื่องให้เครียดกว่า ความอยากรู้อยากเห็นเข้าครอบงำเจสันจนเขาทนไม่ไหว ต้องแอบดูเอกสารฉบับที่สาม ซึ่งเมื่อทำแบบนั้นก็เจออะไรมากกว่าที่คิด

อันที่จริงเอกสารฉบับที่สามคือเกียรติบัตรที่องค์กรการกุศลแห่งหนึ่งมอบให้ฮันน่า ถ้อยคำเหล่านี้ถูกจารึกไว้ เพื่อแสดงความขอบคุณต่อคุณฮันน่า ยัง สำหรับเงินบริจาค 15.5 ล้านที่คุณมอบให้นักเรียนผู้ยากไร้ของชนเผ่าแกเบลิร์ก

เดี๋ยว! ยังมีอีกนี่? เจสันรีบพลิกดู

ที่ด้านหลังเกียรติบัตรแผ่นนั้น ใครคนหนึ่งเขียนโน้ตแสดงความขอบคุณ ขอบคุณคุณฮันน่า ยัง ที่มอบเงินจำนวน 15.5 ล้านให้กองทุนการศึกษาของโรงเรียนมัธยมห้าสิบแห่งในฮอบาห์ อาคารฝ่ายบริหารของเราจะตั้งชื่อตามชื่อของคุณ

อีก 15.5 ล้านเหรอ? ฟาเบียน นายพิชิตตัวเองได้อีกแล้ว! เจสันคิดอย่างนับถือ มันยิ่งน่าอัศจรรย์ขึ้นอีกที่เขาทำทั้งหมดนี้ภายใต้ชื่อของฮันน่า ฮันน่าจะโด่งดังเหมือนชื่อเหล่านั้นที่อาคารต่างๆ ในโรงเรียนของเรานำมาตั้งชื่อ! ฟาเบียนทำให้แน่ใจว่าฮันน่าจะทิ้งตำนานที่แท้จริงเอาไว้

“อ๋อ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ไปทำงานของคุณได้เลย ไม่ต้องห่วงฮันน่า ผมกับแม่ของเธอจะไปดูแลเธอเอง” เฮนดริกรีบตอบ บุ้ยใบ้ที่ตัวเขากับกิลเลียน

“แม่ของเธอ? ฉันก็เป็นแม่ของฟาเบียนด้วยไม่ใช่เหรอ?” กิลเลียนกระเซ้าพร้อมกับกลอกตาใส่สามี

ฟาเบียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างเมื่อรู้สึกถึงการต้อนรับอย่างอบอุ่นของครอบครัวยัง “ใช่ครับแม่ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“คุณลุงเฮนดริก คุณป้ากิลเลียนครับ พักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อนดีไหม ผมจะออกไปข้างนอกสักพักหนึ่ง แต่จะกลับมาเยี่ยมฮันน่าตอนบ่าย ผมจะขับมารับคุณลุงคุณป้าไปด้วยกันครับ” เจสันเสนอพร้อมกับลุกขึ้นยืนเพื่อตามฟาเบียนออกไปจากวิลล่า

เห็นเจสันตามมาด้วย ฟาเบียนได้แต่กลั้นหัวเราะอย่างนึกขำ หมอนี่ติดสอยห้อยตามเขาไปทั่วและคงหวังจะได้มีส่วนร่วมกับอะไรก็ตามที่เขากำลังจะทำในออฟฟิศ ฟาเบียนชินแล้วและไม่พูดอะไรออกมา