ความรักสีคราม นิยาย บท 1219

ฮันน่าอยากตักเตือนเฮเลนมาสักพักแล้ว แต่ล้มเลิกความตั้งใจไป เพราะเฮเลนโกรธมาก จนไม่ยอมฟังเธอ แต่ตอนนี้ จะช้าไม่ได้แล้ว ถ้าเธอไม่ห้ามละก็ เจสันได้เละแทนทุเรียนแน่!

เธอดุเฮเลนด้วยเสียงดังลั่น “พอได้แล้ว เฮเลน! หยุดเดี๋ยวนี้!”

“ไม่! ฉันต้องสั่งสอนหมอนี่ที่กล้าหัวเราะเยาะฉันซะก่อน!” เฮเลนยกทุเรียนขึ้นมาเตรียมขว้างใส่เจสัน โดยไม่สนใจการดุของฮันน่า

และในเวลานี้เอง วินสันตื่นขึ้นอีกครั้งจากการเถียงกัน เขาขยี้ตา และมองไปที่ทั้งคู่

“ฉันหัวเราะเยาะเธอตอนเดินเข้าประตูมาอย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่เข้าใจเลย!” เจสันตะโกนจนสุดเสียง ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเธอถึงโกรธเคืองเขานัก ฉันไม่ได้แหย่เธอเลย ทำไมฉันถึงโดนแบบนี้เนี่ย?

“นายรู้ดีว่าเห็นอะไรตอนเดินเข้ามา!” เฮเลนไม่ยอมเชื่อว่า เขาไม่ได้หัวเราะเยาะเธอ

“ฉันเห็นอะไรน่ะเหรอ? ฉัน ฉันยังรวมสติของตัวเองไม่ได้เลยตอนเดินเข้ามา เธอก็เริ่มปาผลไม้ใส่ฉันแล้ว!” เขาโอดครวญ และแสร้งเช็คน้ำตาเป็นครั้งคราว

“ถ้าไม่เห็นอะไร แล้วยิ้มหัวเราะทำไม?” เฮเลนเอ่ยถาม ฉันอยากเห็นว่าเขาจะใช้ข้ออ้างนี้ไปได้นานแค่ไหน!

“ทำไมฉันถึงยิ้มเหรอ?” ฉันได้ข้อมูลมาให้เธอดู หลังจากใช้ความพยายามไปเยอะมาก ก็เลยยิ้มเยาะตอนเดินเข้ามาน่ะสิ ต้องทำให้เรื่องมันบานปลายขนาดนี้เลยเหรอ?

สุดท้ายเขาเรียบเรียงคำตอบ และเอ่ยออกไปด้วยความโกรธว่า “ฉันรู้บางเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับฮันน่ามา และมีความสุขมาก ก็เลยเข้ามาแล้วยิ้มให้ฮันน่า ไม่ได้ยิ้มให้เธอสักหน่อย แล้วทำไมเธอต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วย?”

หืม! คิดเรื่องได้ดีนี่! แต่งเรื่องต่อสิ ฉันจะรอฟังว่านายจะแต่งเรื่องได้น่าสนใจขนาดไหน!

เฮเลนไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด และประกาศออกมาว่า “งั้นฉันจะให้โอกาสนายปกป้องตัวเอง ดีไหม? บอกมาว่านายรู้อะไรเกี่ยวกับพี่สาวของฉัน! ถ้าบอกไม่ได้ ฉันจะเขวี้ยงนี่ใส่นาย!”

ขณะที่เฮเลนมองดูเจสันที่มีสีหน้าบูดบึ้ง ราวกับเพิ่งสูญเสียสมบัติทั้งหมดไป พลางรำพึงในใจว่า บางทีเขาอาจจะไม่ได้โกหกก็ได้ จากนั้นจึงกวาดตาไปมองวินสันที่กำลังมองมาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ตอนนั้นเองเธอจึงตัดสินใจวางทุเรียนลง

“ทุกอย่างอยู่ในมือถือของฉัน เอาไปดูเองเลย” เขายื่นมือถือให้เธอด้วยความเศร้าสร้อย

เฮเลนคว้ามือถือไปจากมือของเขา ก่อนจะจ้องที่มันอย่างไม่ใส่ใจ ไม่อยากเชื่อเลยว่ามีอย่างอื่นที่ทำให้เขายิ้มกว้างได้ นอกจากการหัวเราะเยาะเธอ

หืม! นายจบเห่แน่ ถ้าฉันไม่หัวเราะหลังจากดูจบ! คิดได้ดังนั้น มือเธอก็บีบเปลือกทุเรียนแน่นขึ้น

และมีเสียงตุ้บดังขึ้นในวินาทีต่อมา ทุเรียนหล่นจากมือของเธอ และกระแทกกับพื้น จนทำให้เกิดรอยแตกในทันที

“นี่ นี่ นี่มันเป็นไปไม่ได้! นายหลอกฉันรึเปล่า?” เธอเอ่ยถามเจสันด้วยความประหลาดใจ ดวงตาเบิกกว้าง ขณะมองที่มือถือของเขา และตื่นเต้นมาก จนน้ำเสียงที่เอ่ยออกมาเต็มไปด้วยความสุข