ความรักสีคราม นิยาย บท 1229

เฟลิเซียไม่กล้าที่จะล่วงเกินเฮเธอร์ เธอยิ้มให้ "ไม่จริงหรอก ฟาเบียนคงโกรธเพราะเรื่องราวมันกะทันหันไป”

ลีโอจ้องมาที่เธอและบอกเฮเธอร์ว่า “คุณนายนอร์ตัน ผมต้องขอลาก่อน ผมต้องกลับไปที่บริษัท”

เขาไม่ต้องการอยู่ที่นี่อีกต่อไปหลังจากถูกปฏิเสธ ถ้ามีข่าวออกไปครอบครัวของพวกเขาคงถูกหัวเราะเยาะ

เมื่อไม่มีทางเลือก เฟลิเซียบอกลาเฮเธอร์ และจากไปพร้อมกับสามีของเธออย่างไม่เต็มใจ

"ผ บอกอะไรคุณไว้? ไม่มีทางที่ครอบครัวนอร์ตันจะเห็นด้วยกับการแต่งงานของเขาโดยไม่มีเหตุผล! คุณปฏิเสธที่จะฟังและลากผมมาด้วย ตอนนี้คุณมีความสุขไหม? มันน่าขายหน้ามาก!” ทันทีที่พวกเขาก้าวออกจากบ้านนอร์ตัน ลีโอก็หันไปหาเฟลิเซียและตะคอก

“อ้าว ตอนนี้คุณกำลังตำหนิฉัน? ตอนที่ฉันบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณก็วางแผนทุกอย่างอย่างมีความสุขเช่นกัน! ถ้าคุณกล้า ก็ไปบอกคุณนายนอร์ตันสิ แทนที่จะมาโกรธฉัน!” เฟลิเซียตัวสั่นด้วยความโกรธเมื่อสามีของเธอตำหนิเธอทุกอย่าง

“หยุดสร้างปัญหาให้ผมในอนาคต! คุณกำลังนำความอัปยศมาสู่ตระกูลแบล็กวูด!” ลีโอตะโกน

"ความอัปยศ? คุณไม่ได้ยินที่ คุณนายนอร์ตันพูดก่อนหน้านี้เหรอ? เธอตกลงไปก่อนหน้านี้แต่กลับคำ! คุณจะตำหนิฉันได้อย่างไร” เฟลิเซียโต้กลับ

ลีโอแค่บ่นอย่างโมโหและเดินจากไป

ขณะเดียวกันฟาเบียนและคนอื่นๆ ก็ไปถึงที่หมายหลังจากนั่งรถมาสองชั่วโมง เขาเปิดประตูและช่วยฮันน่าออกมา

ฮันน่าก้าวออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ลึกๆ หมู่บ้านที่งดงามแห่งนี้ล้อมรอบด้วยเนินเขาสูงต่ำ ดังนั้นอากาศจึงสดชื่นกว่าอากาศในเมืองมาก

ฟาเบียนจับมือฮันน่าแล้วเดินไปข้างหน้า เฮเลนและเจสันตามหลังพวกเขาและกัดกันแบบไม่จริงจัง

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงสะพานหิน เมื่อพวกเขาสงสัยว่าสะพานนี้สร้างขึ้นเมื่อใด ฟาเบียนก็ตอบว่าสะพานนี้คงอยู่ที่นี่มาหลายทศวรรษแล้ว

สะพานถูกสร้างขึ้นจากหินเพียงไม่กี่ก้อน ดังนั้นจึงไม่มีที่จับทั้งสองด้าน ฟาเบียนจับมือฮันน่าแน่น

ฮันน่าไม่ประหม่าเลย เธอเป็นนักข่าวตั้งแต่เรียนจบมหาวิทยาลัย ดังนั้นเธอจึงไม่ค่อยมีเวลาไปเที่ยวพักผ่อน เธออาจจะไปเที่ยวมาหลายที่ แต่ส่วนใหญ่ไปเพื่อทำงาน

อารมณ์ของเธอดีขึ้นเมื่อได้สูดอากาศบริสุทธิ์ กระแสน้ำที่ไหลผ่านและฝูงปลาแหวกว่ายใต้ก้อนหินสร้างฉากอันน่ารื่นรมย์