ความรักสีคราม นิยาย บท 1234

“ไร้สาระน่า เธอดูใส่ใจพี่สาวของฉันมาก!” เฮเลนพูดเยาะๆ ไม่ยอมเชื่อคำพูดของเจสัน

"โอ้ ฉันรู้แล้ว คุณแค้นเพราะเธอเรียกคุณว่าเด็กใช่ไหม? ขอโทษนะ คุณเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำไมคุณใจแคบแบบนี้”

เนื่องจากเฮเลนเข้าใจเขาผิด เจสันจึงพยายามอธิบายตัวเอง “ผมไม่ใช่คนแบบนั้น! ผมคิดว่าเธอ—”

“พอแล้ว พอแล้ว ฉันเชื่อคุณ ทำไมคุณถึงทำตัวอ่อ่นไหวแบบนี้ ไม่กลัวเธอจะแอบฟังเราเหรอ?” เฮเลนรีบขัดจังหวะเพราะลีน่ามองพวกเขาแปลกๆ

ระหว่างที่พูดคุยกันประตูก็เปิดออกอีกครั้งเพื่อเผยให้เห็นหญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวหรูหรา

เจสันซึ่งอยู่ข้างประตูรีบออกไปต้อนรับเธอทันที

“โอ้ น้าเฮเธอร์ ยินดีต้อนรับครับ ยินดีต้อนรับ”

“เธอก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอเจสัน?” เธอยิ้มอย่างสุภาพและเดินตามหลังเจสันไป

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินผ่านเฮเลน เฮเลนก็ทักทายเธออย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง”

ในใจเธอกำลังกลอกตา เจสันมีพ่อแม่ทูนหัวกี่คนหันแน่?

ใช่ แม่ทูนหัวของเจสันไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เฮเธอร์ แม่ของฟาเบียน เมื่อเจสันยังเด็ก เขาชื่นชมฟาเบียนมาก เนื่องจากโกลด์สไตน์ และนอร์ตัน เป็นเพื่อนสนิทกัน พ่อแม่ของฟาเบียนจึงตกลงที่จะเป็นพ่อทูนหัวของเขา

เมื่อเปรียบเทียบกับพ่อทูนหัวคู่อื่นๆ ใน—รุ่นเยาว์—เจสันพบว่ามีแค่เขาที่เฮเธอร์และสามีของเธอรับเป็นลูกทูนหัวในพิธีอย่างเป็นทางการ

“สวัสดีค่ะ คุณนายนอร์ตัน!” ลีน่ายิ้มแย้มเมื่อสังเกตเห็นการมาถึงของเฮเธอร์

เธอคิดว่าเฮเธอร์มาที่นี่เพื่อปลอบใจเธอหลังจากปฏิเสธข้อเสนอแต่งงานเมื่อวานนี้ ซึ่งอธิบายความตื่นเต้นของเธอ

“ลินนี่” อันที่จริงเฮเธอร์รู้สึกผิดต่อเหตุการณ์เมื่อวาน ท้ายที่สุดเธอก็กลับคำ

ฮันน่าไม่ได้สนใจการจ้องมองแบบเปิดเผยของเธอ เธอไม่มีเวลาให้ลีน่าในตอนนี้

“ฮันน่า!” เฮเธอร์ร้องเรียกและจับมือเธอ

ยังไงดีตอนนี้? ทำยังไงดี? ฉันควรจะพูดกับเธอตอนนี้ไหม? ฟาเบียน ช่วยฉันด้วย!

ราวกับว่าฟาเบียนได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของเธอ เขาก้าวออกมาและพูดแทรกขึ้นมา “แม่ ทำไมแม่มาอยู่ที่นี่”

ฮันน่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก อา ขอบคุณพระเจ้าสำหรับฟาเบียน

"แม่? แม่มาที่นี่เพื่อเยี่ยมฮันน่า แน่ล่ะ จะเป็นอะไรไปได้อีก” เฮเธอร์ถลึงตาใส่ลูกชายของเธอแบเคืองๆ

เธอหันกลับมาหาฮันน่า ความไม่พอใจหายไปจากสีหน้าของเธอ “ฮันน่า เป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นหรือยัง”