ความรักสีคราม นิยาย บท 1245

เมื่อได้ฟังคำของเขา แก้มของฮันน่าก็เปลี่ยนเป็นสีชมพู เธอเงยหน้าและจ้องมองฟาเบียนด้วยท่าทางที่กล่าวหา

“เป็นอะไรไป? คุณอายเหรอ? ก่อนหน้านี้คุณเป็นผู้หญิงที่ต่างออกไป จำได้ไหมว่าคุณกล้าหาญแค่ไหน?” ฟาเบียนหัวเราะคิกคักและหยิกแก้มของเธอ

ฮันน่ารีบคว้ามือของเขาและมองค้อนเขา “ฉะ-ฉัน...คุณ...” เธอโกรธมากจนเธอพูดให้เป็นประโยคไม่ได้

ฟาเบียนชักมือออกจากการจับฉวยของเธออย่างช้าๆ เขากุมมือของเธอด้วยมือของเขาและวางมือของเธอบนอกของเขา “มือของคุณเย็นเฉียบ” เขาออกความเห็นโดยดูเหมือนว่าเป็นห่วง

นั่นเกือบทำให้ฮันน่าน้ำตาไหล เธอรู้สึกซาบซึ้งต่อการกระทำที่น่าอบอุ่นใจของเขา

“ดูเหมือนว่าผมจะต้องเจ็บปวดหลังจากเราแต่งงานกันแล้ว” ฟาเบียนคร่ำครวญ

เขาถอนใจเสียงดัง

หือ? ฮันน่ารู้สึกสับสน ทำไมคุณถึงเป็นฝ่ายที่เจ็บปวดล่ะ? คุณโชคดีที่ได้แต่งงานกับฉัน! ทำไมคุณถึงเจ็บปวดล่ะ?

เมื่อเห็นความอยากรู้อยากเห็นในแววตาของเธอ ฟาเบียนจึงยักไหล่และพูดว่า “ผมจะต้องอุ่นมือของคุณ”

ฮันน่ากลอกตาและหยิกเขาเบาๆ

ในยามที่จับมือเล็กๆ ของเธอ ฟาเบียนก็แนบมือของเธอลงบนอกของเขาในขณะที่ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขาด้วยมืออีกข้างหนึ่ง

ฮันน่าลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามว่า “เอ่อ เกี่ยวกับการบริจาค มันเกี่ยวกับเรื่องอะไรเหรอคะ?”

“เรื่องนั้นมีอะไรเหรอ?”

ฟาเบียนรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร แต่เขาแสร้งทำเป็นไม่รู้และจ้องมองเธอด้วยความประหลาดใจ

“ก็เงินสองร้อยล้านนั่นไง” เธอกล่าวเสริม

“เงินสองร้อยล้านเหรอ? คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”

“เอ่อ การบริจาคเพื่อคนยากไร้” ฮันน่าดึงความกล้าและพูดโพล่งออกมา

“อ๋อ!” ฟาเบียนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด

“เป็นอะไรไป?” ฟาเบียนดูเหมือนเป็นห่วง แต่ในใจของเขากำลังยิ้มกว้างด้วยความเบิกบานต่อปฏิกิริยาของเธอ

“ไม่เป็นไรค่ะ” ฮันน่าเอ่ยในขณะที่เธอส่ายหัว ลึกลงไปในใจเธอกำลังบ่นกับตัวเอง ฉันไม่ได้เมา เขาต่างหากที่เมา

ฟาเบียนยิ้มกว้างและไม่ได้พูดอะไรอีก เขาปิดไฟเพื่อที่พวกเขาจะได้นอนหลับ ที่รักของเขาได้ลองชุดแต่งงานแล้วและกำลังหลับใหลอยู่เคียงข้างเขา เขาเก็บความสุขเอาไว้แทบไม่ได้ในขณะที่เขาจุมพิตหน้าผากของเธอก่อนที่เขาจะหลับตาเพื่อนอนหลับ

ฟาเบียน โอ้ ฟาเบียน ฮันน่ารำพึงอย่างเงียบๆ

เขาหลับจริงๆ เหรอ?

ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะหลับเร็วขนาดนี้

งานแต่งงานของเราจะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ ฉันยังคงไม่อยากเชื่อ

ฟาเบียน คุณรักฉันจริงๆ หรือเปล่า? คุณกำลังจะแต่งงานกับฉันแต่พวกผู้หญิงก็ยังคงเสนอตัวให้คุณ คุณต้านทานการยั่วยวนของพวกเธอไม่ได้แน่ๆ

ฉันควรผ่อนปรนไหม? ก็แค่เหมือนที่ฉันเคยทำมาก่อน? เราควรใช้ชีวิตแยกกันเหมือนแต่ก่อนไหม?