ความรักสีคราม นิยาย บท 1264

ฟาเบียนหันหลังมาดูเมื่อได้ยินเสียงเธอ ภาพที่เขาเห็นตรงหน้าคือหญิงสาวที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ตาคมเข้มได้ส่องประกายขึ้นมา ก่อนที่จะพูดด้วยท่าทีสงบว่า “คุณกำลังยั่วผมงั้นเหรอ?”

“อะไรนะ?”

ฮันน่าไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดแต่เธอสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มกำลังจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา ซึ่งทำให้เธอรู้สึกประหม่าไม่น้อย

มีอะไรให้มองงั้นเหรอ? ก็แค่ผ้าขนหนูสีชมพู? ถ้าชอบมาก พรุ่งนี้ก็ไปซื้อสักผืนหนึ่งสิ

เอ่อ ฉันมีผ้าขนหนูผืนเดียวคลุมตัวอยู่ ฉะนั้นตอนนี้ฉันควรจะรีบเดินหนีสิ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเกิดเขามีอารมณ์ขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น

ฮันน่าจึงยกเท้าเตรียมที่จะหนีเหตุการณ์ตรงหน้า…

แต่เดี๋ยวนะ…

หญิงสาวรู้สึกมีอะไรนุ่มๆ อยู่ที่เท้า เธอจึงมองลงไปดูอย่างไม่ได้คิดอะไร และแล้วเธอก็เห็นว่าผ้าขนหนูสีชมพูของเธอกองหล่นอยู่ที่พื้น

ร่างบางจึงมองที่ร่างกายของตัวเองก่อนจะพบว่าไม่มีอะไรปกปิดไว้เลยสักนิด

“เห้ย! ไอ้โรคจิต! มองอะไรห้ะ!”

หญิงสาวจึงฉวยผ้าขนหนูบนพื้นขึ้นมาอย่างเร่งรีบและพันรอบตัวของเธอไว้อีกครั้งอย่างรวดเร็ว

“ผมไม่ได้เป็นคนถอดมันสักหน่อย ผมกลับคิดว่าเป็นคุณซะอีกที่ตั้งใจปลดผ้าขนหนูเพื่อยั่วผม”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงสาวด่า ร่างสูงจึงยกยิ้มขึ้นก่อนจะพูดหยอกล้อหญิงสาวกลับไป

“ฉันเนี่ยนะยั่วคุณ? อย่ามาพูดมั่วซั่วดีกว่า คุณต่างหากที่กำลังฉวยโอกาสเอาเปรียบฉัน”

เธอตอกกลับที่ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างหน้าไม่อาย ก่อนจะจ้องเขาอย่างไม่ลดละ

“ที่พูดมาคือสิ่งที่คุณทำเมื่อคืนไม่ใช่หรือ? ถ้างั้นไหนบอกมาสิใครกันแน่ที่เป็นคนแก้ผ้าและจับผมจูบอย่างบ้าคลั่ง? สำหรับผมช่างเป็นช่วงเวลาที่เร่าร้อนทีเดียวเลยล่ะ!”

“คุณ—ฉัน…”

สีหน้าหญิงสาวเริ่มแดงก่ำอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มพูดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทันใดนั้น เธอจึงรีบวิ่งออกไปอย่างไม่รอช้า

“ยัยบ๊องเอ้ย จริงๆ เลย เราแต่งงานกันแล้ว แล้วทำไมเธอยังแสดงทีท่าแบบนี้อยู่อีกล่ะ?”

ชายหนุ่มส่ายหัวไปมาขณะมองหญิงสาวที่วิ่งออกไป เขาลุกขึ้นยืนก่อนที่จะมุ่งหน้าไปทางห้องน้ำ

“ฮัลโหล? พี่เฮเลน?” ฮันน่ากดรับสายก่อนจะพูดกับปลายสายด้วยความดีใจ

ระหว่างคุยโทรศัพท์ เสียงเฮเลนตอบด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน “ฮัลโหล ฮันน่า เอ่อ…เธอยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

ผู้เป็นพี่คิดว่าบางทีน้องสาวและสามีอาจจะยุ่งๆ อยู่ในเวลานี้

“หืม? ไม่ยุ่งๆ ทำไมเหรอ?”

จริงๆ แล้ว หญิงสาวอยากจะบอกเหลือเกินว่า ฉันไม่ยุ่ง มาหาฉันเลยตอนนี้แล้วก็เอาเสื้อผ้ามาให้ด้วย

“อ่อ ถ้างั้นดีเลย พอดีเจสันเพิ่งโทรหาพี่แล้วบอกว่าเขารู้แล้วว่าใครเป็นคนพยายามฆ่าเธอ แต่เขาขอร้องว่าอย่าเพิ่งเอาเรื่องนี้ไปบอกเธอ เพราะเดี๋ยวจะไปบอกเองหลังจากแก้แค้นแทนเธอสำเร็จ”

“ว่าไงนะ? ใครงั้นเหรอ? ช่างมันก่อนเถอะ พี่รู้ไหมว่าฉันอยากให้พี่ช่วยอะไรมากที่สุดตอนนี้? ช่วยมาหาฉันด่วนๆ เลยแล้วค่อยมาคุยเรื่องนี้ต่อได้ไหม? เดี๋ยวฉันจะโทรหาเจสันก่อน ฉันไม่อยากให้เขาเข้ามาพัวพันเดี๋ยวจะเสียเรื่องเอา”

ฮันน่ารู้สึกแปลกใจที่ได้ยินสิ่งที่พี่สาวพูดเรื่องที่เจสันรู้ตัวคนที่พยายามฆ่าฉัน อะไรเข้าสิงเขาเนี่ยถึงได้บุ่มบ่ามจะไปแก้แค้น? ยิ่งเขาเป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่ด้วย ไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาจะไปก่อปัญหาอะไรหรือเปล่า

“อ้อ ใช่ พี่ช่วยเอาเสื้อผ้ามาให้ฉันสักชุดตอนมาด้วยล่ะ พอดีฉันลืมเตรียมเอามาบ้านใหม่น่ะ” ฮันน่าฝากวานพี่สาว

ก่อนที่จะวางสาว เธอนึกออกอีกเรื่องว่าชุดชั้นในของเธอถูกสามีดึงจนขาดวิ่นไปเมื่อคืนเช่นกัน จึงรู้สึกเขินอายอีกครั้งที่จะเอ่ยวานพี่สาว “เอ่อ…พี่ช่วยซื้อชุดชั้นในมาด้วยได้ไหม พอดีว่าฉันเผลอทำเหล้าหกใส่ตัวที่ใส่อยู่เมื่อวานน่ะ”