ความรักสีคราม นิยาย บท 1271

เมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้ก็เห็นเฮเลนที่ไม่คุ้นหน้ายืนติดอยู่กับเจสัน จึงอยากรู้ว่าใช่แฟนใหม่ของเขาหรือเปล่า?

เฮเลนไม่รู้สึกกังลวลกับสายตาที่จับจ้องมาทางเธอ กลับเดินไปข้างหน้าพลางประกาศขึ้น “สวัสดีทุกคน อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันชื่อเฮเลนเป็นน้องของภรรยาฟาเบียน”

คนเหล่านั้นดูเหมือนจะรู้จักมักคุ้นกับเจสันที่ค่อนข้างสนิทกับฟาเบียนเป็นอย่างดี เพราะงั้นถ้าว่ากันตามเหตุและผล พวกเขาก็ต้องรู้จักฟาเบียนด้วย

“อ้อ เข้าใจแล้ว คิดว่าคุณเป็นแฟนเจสันซะอีก” หนึ่งในนั้นพูดกลั้วหัวเราะ

“ฉัน…”

เจสันกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง ทว่ากลับถูกเฮเลนขัดขึ้นมาเสียก่อน เธอรีบชี้แจง “จะเป็นไปได้ยังไง? ถ้าฉันต้องหาแฟนสักคน คงไม่เอาคนแบบเขาหรอก ห่วยจะตาย”

หลังจากได้ยินความเห็นเหลือร้ายของเฮเลน เจสันก็หน้าบูดขึ้นมาทันที ดูขุ่นเคืองอย่างเห็นได้ชัด

ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยนะ แต่คุณกลับทำท่าดูถูกผมต่อหน้าคนอื่นงั้นหรอ? มองยังไงผมก็มีทั้งสมองและกำลัง ยังไม่ดีพอสำหรับคุณได้ไง?

“ฮ่าๆๆ ก็จริงนะ” กลุ่มวัยรุ่นหยอกล้อพลางหัวเราะอย่างหนักหน่วง

พวกเขาเห็นว่าสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเจสันในตอนนี้ช่างน่าขัน

“ตลกอะไรวะ? พวกแกเข้าไปข้างในให้หมดเลย! ฉันจะรอฟาเบียนอยู่ตรงนี้ หยุดกวนฉันได้แล้ว!”

เจสันโต้กลับอย่างหมดความอดทน เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ

กลุ่มวัยรุ่นโบกมือพลางเดินจากไปอย่างแนบเนียน ทิ้งให้เจสันกับเฮเลนยืนอยู่ตรงนั้นอย่างกระอักกระอ่วน

“เป็นอะไร? ทนฟังฉันพูดความจริงไม่ได้หรอ?”

เฮเลนถามด้วยน้ำเสียงท้าทายหลังจากคนอื่นๆ แยกไปแล้ว

“หึ! คุณคิดว่าพวกนั้นพูดจริงหรือไง? พวกเขาไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ ก็แค่ตอบตามมารยาท ส่วนคุณก็เชื่อไปซะหมด!” เจสันบ่นออกมาด้วยความไม่พอใจ

“ชิ! ถึงจะแค่มีมารยาท แต่ฉันก็ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น ฉันยังดีกว่าคนบางคนซะอีก คุณว่าไหม?”

“อูย! เย็นชาจัง จู่ๆ ก็เรียกมาเจอกะทันหันแบบนี้ นายช่วยเป็นมิตรกว่านี้หน่อยไม่ได้หรอ?”

เจ้าของเสียงก็คือลูเธอร์ เพื่อนสมัยเด็กของฟาเบียน เขาเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการของโรงพยาบาล

ลูเธอร์สังเกตเห็นฮันน่าและคนอื่นๆ เขาทักทายเธอด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า “ให้ตาย ต้องเป็นคุณนายนอร์ตันที่ทุกคนพูดถึงแน่ๆ ผมได้ยินเรื่องของคุณมาเยอะเลย เป็นเกียรติที่ได้เจอนะครับ!”

เขาเดินไปหาฮันน่าพร้อมกับยื่นมือออกไป

ลูเธอร์ไม่ได้ไปงานฉลองวันเกิดของฟาเบียนเนื่องจากติดผ่าตัด ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้ฮันน่าและฟาเบียนก็แต่งงานกันอย่างลับๆ ลูเธอร์จึงไม่เคยเจอฮันน่ามาก่อน

ฮันน่าอดทึ่งไม่ได้เมื่อมองไปยังลูเธอร์ผู้กระตือรือร้น คิดไม่ถึงเลยว่าฟาเบียนจะมีเพื่อนแบบนี้ แต่มันเป็นเรื่องที่ดีนะ ฉันพนันได้เลยว่าคงเข้ากับเขาได้ง่าย

เธอยิ้มให้อย่างสุภาพ ยื่นมือขวาออกไปพลางพูด “ดีใจที่ได้เจอค่ะ! ฉันฮันน่านะ ยินดีที่ได้รู้จัก”

ก่อนที่ทั้งคู่จะจับมือกันอย่างเป็นมิตร ฟาเบียนก็ปัดมือของลูเธอร์ออกอย่างแรง